Dongbei

Ten artykuł od 2014-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

upr. 东北; chiń. trad. 東北; pinyin Dōngběi) - region Chin, w skład którego wchodzą trzy prowincje: Heilongjiang, Jilin i Liaoning, rozciągające się na przestrzeniach Niziny Mandżurskiej (patrz również: Mandżuria). Dongbei jest uznawany za odmienny od reszty kraju ze względu na surowy, subsyberyjski klimat, a także historię i obyczaje. Zamieszkuje go łącznie ok. 100 mln osób.

Z terenów Dongbei pochodziły ludy, które najeżdżały Chiny i tworzyły własne państwa. Np. Kitanowie, którzy założyli państwo Jin, Dżurdżeni oraz Mandżurowie, którzy w XVII wieku opuścili ojczystą Mandżurię i w 1644 roku podbili Pekin instalując w Chinach mandżurską dynastię Qing.

Na przełomie XIX i XX wieku region był pod kontrolą Rosji, która zbudowała przez jego tereny Kolej Wschodniochińską wiodącą z Syberii do Władywostoku, Dalnego oraz Port Arthur. Wpływy Rosjan osłabły po przegranej wojnie z Japonią (1904-1905). W 1931 roku Japonia utworzyła na terenie Dongbei marionetkowe państwo Mandżukuo.

W 1945 r. region dostał się pod okupację ZSRR, a w 1946 został przekazany chińskim komunistom. W 1949 roku wszedł w skład ChRL. Faktycznym władcą Dongbei w tym okresie pozostawał jeden z prominentnych członków KPCh, Gao Gang. Cieszył się on protekcją ze strony Stalina, dzięki czemu w latach 50. region uzyskał pomoc gospodarczą od ZSRR i był najszybciej industrializującym się regionem w ChRL. Niezależność polityczna Dongbei skończyła się po śmierci Stalina. Gao Gang został w 1954 r. aresztowany za "działalność kontrrewolucyjną". W 1955 w lakonicznej notce podano, że popełnił samobójstwo. Pamiątką po jego sympatii do wodza ZSRR pozostaje Park Stalina w Harbinie.

Po rozpoczęciu reform gospodarczych Dongbei ma problem z rzeszą robotników z likwidowanych niewydajnych zakładów państwowych. Część z nich staje się źródłem taniej siły roboczej na rosyjskim Dalekim Wschodzie. W latach 90. diaspory emigrantów z Dongbei wyrosły we Władywostoku, Chabarowsku i Błagowieszczeńsku.

Dongbei zamieszkuje także pokaźna mniejszość koreańska. Tutaj trafiają uciekinierzy z Korei Północnej, którzy stąd próbują podróżować do Pekinu i dalej na południe.

Mieszkańcy Dongbei posługują się odmianą chińskiego najbliższą standardowemu mandaryńskiemu, uważaną za czystszą niż dialekt pekiński. Dlatego wśród chińskich spikerów radiowych i prezenterów telewizyjnych jest wielu mieszkańców Dongbei.

• Shenyang
• Dalian
• Changchun
• Harbin

• Władze prownicji Liaoning
• Władze prowincji Jilin. jilin.gov.cn. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-02-20)].
• Władze prownicji Heilongjiang