Diksza

Już w czasach wedyjskich miał na celu uśmiercenie nieuświęconej egzystencji dla osiągnięcia egzystencji wyższego stopnia. Również późniejsze brahmany (np. Aitareja 1.3.1 i 1.2.1–20, Śatapatha 3.2.1.11) określają dikszę, jako obrzęd o znaczeniu embriologicznym i położniczym. Przekazu tego inicjacyjnego wtajemniczenia religijnego dokonuje mistrz (guru, bramin), a odbiorcą jest uczeń (śiszja).

Termin diksza wywodzony jest z połączenia dwóch rdzeni:

• dā – dawać
• kṣi – niszczyć, usuwać.

• ceremonia przygotowawcza w wielu rytuałach wedyjskich
• inicjacja przyłączająca do danej wspólnoty religijnej (sangha) lub tradycji (sampradaja)
• mantradiksza – inicjacja do praktyki konkretnej mantry.
  • rodzajem mantradikszy jest diksza gurumantry. Guru podczas takiej ceremonii dikszy przekazuje uczniowi gurumantrę. Mantra od guru i guru to jedno – naucza Swami Muktananda Paramahansa. Guru pod postacią tej mantry wstępuje w ucznia a energia wewnętrzna (śakti) guru przenika w ucznia
• śaktipatadiksza (trl. śaktipātadīkṣā) - inicjacja za pomocą śaktipatu.

• darśan
• śaktipat
• upanajana
• Schronienie w buddyzmie – odpowiednik w religii buddyjskiej

• The Secrets of Diksha. [dostęp 2009-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 lipca 2009)]. (ang.).
• Details of Some Dikshas. [dostęp 2009-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 marca 2009)]. (ang.).