Consolidated Pb4Y-2 Privateer
Consolidated PB4Y-2 Privateer (ang.
Początkowo siły powietrzne Marynarki Wojennej używały standardowej wersji Liberatora pod oznaczeniem PB4Y-1 Liberator, postanowiły jednak zamówić zmodyfikowaną wersję tego samolotu bardziej przystosowaną do roli bombowca patrolowego dalekiego zasięgu i w 1943 roku firma Consolidated zaprojektowała PB4Y-2 Privateer.
 Consolidated PB4Y-2 Privateer | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Załoga | 11 |
| Historia | |
| Data oblotu | 20 września 1943 |
| Lata produkcji | 1943–1945 |
| Wycofanie ze służby | 1958 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 4 × PW R-1830-94 |
| Moc | 1000 kW |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 33,53 m |
| Długość | 22,70 m |
| Wysokość | 9,20 m |
| Powierzchnia nośna | 97,40 m² |
| Masa | |
| Własna | 17 000 kg |
| Startowa | 29 500 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 382 km/h |
| Prędkość przelotowa | 225 km/h |
| Pułap | 6400 m |
| Zasięg | 4500 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 12 karabinów maszynowych Browning M2 kal. 12,7 mm | |
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone, Francja, Kanada, Honduras, Republika Chińska | |
| Rzuty | |
 | |
Zewnętrznie Privateer był bardzo podobny do Liberatora, a największą różnicą było to, że Liberator miał dwa mniejsze stateczniki pionowe, a Privateer miał jeden duży statecznik. Podobna, eksperymentalna wersja B-24 powstała już zresztą wcześniej, Ford (który produkował B-24 na zamówienie USAAC) zbudował eksperymentalną wersję tego samolotu, B-24K z pojedynczym usterzeniem pionowym „pożyczonym” od samolotu Douglas B-23 Dragon. Zmiana usterzenia poprawiła manewrowość samolotu na tyle, że USSAC zaproponował, aby Ford rozpoczął produkcję podobnego modelu B-24N, ale zamówienie zostało wycofane 31 maja 1945. Privateer napędzany był 4 silnikami Pratt & Whitney R-1830-94 Twin Wasp o mocy 1000 kW. Silniki te pozbawione były sprężarek z racji na niski pułap, na jakim maszyny miały operować.
Privateer miał cięższe uzbrojenie obronne niż jego poprzednik, dodano jeszcze jedną wieżyczkę górną typu Martin dorsal turret oraz dwa boczne stanowiska strzeleckie typu ERCO 250. Składało się ono z 12 karabinów maszynowych Browning M2 kaliber 12,7 mm rozmieszczonych w sześciu wieżyczkach. Łącznie zbudowano 739 samolotów tego typu, wzięły one udział nie tylko w II wojnie światowej, ale także w wojnie koreańskiej i aż do początku lat 60. pozostawały w służbie US Coast Guard. Samoloty tego typu, wykonując misje rozpoznawcze, wielokrotnie zapuszczały się w przestrzeń powietrzną ZSRR. Kilka z nich zostało zestrzelonych przez sowiecką obronę przeciwlotniczą. Maszyny te używane były także przez lotnictwo francuskie, Hondurasu, Kanady, Republiki Chińskiej.
Samoloty typu PB4Y-2 używane były do zrzucania bomb Bat, pierwszych samonaprowadzających radarowo bomb, które po raz pierwszy użyto w czasie II wojny światowej.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Aeroweb specs. [dostęp 2009-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 listopada 2005)].
- Warbird Alley. [dostęp 2009-07-27].
- Globalsecurity.org. [dostęp 2009-07-27].
This article uses material from the Wikipedia Polski article Consolidated PB4Y-2 Privateer, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.