Bronisław Łoziński, ps.
Bartek Szkolarz, Tadeusz Słowiński (ur. 23 października 1848 w Smolnicy, zm. 16 grudnia 1911 we Lwowie) – prawnik polski, historyk prawa, radca Namiestnictwa we Lwowie, publicysta, członek korespondent krakowskiej Akademii Umiejętności.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | prawnik |
Alma Mater | |
Dzieci | |
Krewni i powinowaci | |
Odznaczenia | |
Był synem Waleriana (poczmistrza) i Julii z Lewickich. Jego braćmi byli pisarze Walery i Władysław (także znany historyk Lwowa). Był również po kądzieli spokrewniony z historykiem Karolem Szajnochą i geologiem Władysławem Szajnochą. Uczęszczał do gimnazjum w Samborze (1857-1861) i II Gimnazjum we Lwowie (1861-1867). W latach 1867–1871 studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie w 1872 obronił dyplom doktora praw. Po studiach pracował przez rok jako adiunkt w Namiestnictwie we Lwowie. W 1872 przeszedł do pracy we lwowskim Wydziale Krajowym, gdzie był kolejno koncypientem (1872-1874), adiunktem (1874-1882) i sekretarzem (1882-1884). Od 1884 ponownie pracował w Namiestnictwie, do 1889 jako starosta, w latach 1889–1891 jako radca. Był uważany za jednego z najzdolniejszych urzędników Namiestnictwa za rządów Filipa Zaleskiego i Kazimierza Badeniego. W latach 1885–1891 brał udział w pracach Państwowej Komisji Egzaminacyjnej we Lwowie w zakresie nauk prawno-państwowych.
Był autorem szeregu prac poświęconych historii nowożytnego prawa polskiego, prawu cywilnemu i prawu administracyjnemu. Wiele uwagi poświęcił XIX-wiecznym instytucjom prawnym Galicji. Badał ponadto m.in. genezę powstania krakowskiego, interesował się zagadnieniem psychologii tłumu w kontekście zjawiska przestępstwa oraz kwestią konieczności i nieuniknioności wojen. Postulował zmiany w prawie karnym i administracyjnym, mające na celu zapobieganie brutalności człowieka wobec zwierząt. Przygotowywał na potrzeby władz galicyjskich projekty ustaw. Był recenzentem prac m.in. Ludwika Gumplowicza i Rudolfa von Jheringa.
Do 13 czerwca 1909 był członkiem rady nadzorczej Pierwszego Galicyjskiego Towarzystwa Akcyjnego Budowy Wagonów i Maszyn w Sanoku.
Jego synem był Walery Władysław Łoziński, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Publikował na łamach „Dzwonka”, „Przyjaciela Domowego”, „Opiekuna Domowego”, „Dziennika Literackiego”, „Kwartalnika Historycznego”, jako korespondent współpracował również z „Czasem” (jako korespondent lwowski) i „Przeglądem Sądowym i Administracyjnym”. Ogłosił m.in.:
Pracę Szkice z historyi Galicyi XIX wieku wydał w 1913 (już po śmierci Łozińskiego) Wacław Tokarz. Łoziński ogłosił ponadto m.in. nowelę Opieka grobu (1870). Od 1896 był członkiem korespondentem Akademii Umiejętności w Krakowie, należał take do Towarzystwa dla Popierania Nauki Polskiej we Lwowie (członek czynny od 1901). „Gazeta Sądowa Warszawska” wyróżniła go w 1893 nagrodą za studia prawno-społeczne. W 1891 roku odznaczony Orderem Żelaznej Korony III klasy.
This article uses material from the Wikipedia Polski article Bronisław Łoziński, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 4.0, jeśli nie podano inaczej. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Polski (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.