Bernard Blaut: Polski piłkarz

Ten artykuł od 2013-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

„Długopis”, „Dziadek” (ur. 3 stycznia 1940 w Otmęcie, zm. 19 maja 2007 w Warszawie) – polski piłkarz, występujący na pozycji pomocnika, reprezentant Polski.

Bernard Blaut

Pełne imię i nazwisko	Bernard Adolf Blaut
Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1940 Otmęt
Data i miejsce śmierci	19 maja 2007 Warszawa
Wzrost	185 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub Budowlani Gogolin
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1958–1961 Odra Opole 48 (2) 1962–1972 Legia Warszawa 236 (30) 1973–1974 FC Metz 42 (1) W sumie: 326 (33)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1960–1971 Polska 36 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna Legia Warszawa (młodzież) 1972 Hutnik Warszawa 1974–1976 Jagiellonia Białystok (asystent) 1975–1981 Polska (asystent) 1981–1982 CO Transports 1984–1986 Polska (asystent) 1985 Polska (zastępstwo) 1986–1988 CO Transports 1988–1992 Nadi asz-Szarika 1990 Zjednoczone Emiraty Arabskie 1993–1994 Club Africain 1998–1999 CO Transports 2000 CO Transports 2001 CO Transports 2004 CO Transports
Multimedia w Wiki Commons

Był zawodnikiem Budowlanych Gogolin, Odry Opole (1958–1961), Legii Warszawa (1962–1972) i FC Metz (FRA) (1973–1974). W Legii rozegrał 12 sezonów (236 meczów, 30 bramek), dwukrotny Mistrz Polski (1969, 1970), dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1964, 1966).

Reprezentant Polski w 36 meczach (w latach 1960–1971), zdobywca trzech bramek – pierwszą zdobył w Szczecinie 4 września 1963 w meczu towarzyskim przeciwko Norwegii, kapitan drużyny zarówno w klubie, jak i reprezentacji. Piłkarz nazywany był często „polskim Nettą”.

Kariera trenerska to praca z młodzieżą Legii Warszawa, Hutniku Warszawa, Jagiellonii. Działacz PZPN. Od połowy 1983 roku do finałów Mistrzostw Świata w Meksyku 1986 asystent trenera reprezentacji Polski Antoniego Piechniczka (w 1985 prowadził Polskę w meczu z Czechosłowacją). Pracował jako trener za granicą – w Tunezji, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, od 1990 przez 3 miesiące był trenerem ZEA.

Został pochowany na cmentarzu Wolskim w Warszawie.

Starszy brat Zygfryda, także piłkarza, reprezentanta Polski i trenera.

• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945–1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017