Andrzej Sycz: Polski fizyk

28 lutego 1931 w Wierzbniku, zm. 30 grudnia 1995 w Ramat Ganie) – polski fizyk, astronom, filozof, malarz, tłumacz i wynalazca.

Andrzej Roman Sycz

Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1931 Wierzbnik
Data i miejsce śmierci	30 grudnia 1995 Ramat Gan
Przyczyna śmierci	nowotwór
Miejsce spoczynku	Cmentarz Kirjat Sza’ul w Tel Awiwie
Zawód, zajęcie	fizyk, astronom, filozof, malarz, tłumacz, wynalazca
Narodowość	polska
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Uczelnia	Politechnika Śląska
Rodzice	Janina Sycz
Odznaczenia

Urodził się w Wierzbniku (dzisiejsza część Starachowic, woj. Świętokrzyskie) w 1931 roku. Po wojnie przybył do Krakowa, by w 1950 roku podjąć naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiował matematykę, chemię, astronomię i fizykę (doktorat w 1957 roku). Jeszcze w czasie studiów rozpoczął pracę jako asystent prof. Tadeusza Banachiewicza, ówczesnego dyrektora obserwatorium astronomicznego UJ. W 1956 roku wyjechał do Gliwic i związał się z Politechniką Śląską, gdzie wykładał do roku 1987. Po przejściu na rentę akademicką (1987) przeniósł się na stałe do Izraela i zajął się malarstwem. W 1991 roku rozpoczął pracę nad tłumaczeniem Eugeniusza Oniegina Aleksandra Puszkina. Zmarł w 1995 roku w wyniku wyniszczenia organizmu nowotworem układu krwiotwórczego. Został pochowany na cmentarzu Kirjat Sza’ul w Tel Awiwie.

Wraz z matką, Janiną Sycz, oraz dwojgiem rodzeństwa w 1982 został odznaczony medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata za pomoc w ocaleniu dziewczynki pochodzenia żydowskiego.

Autor publikacji naukowych i popularnonaukowych z pogranicza fizyki, astronomii i filozofii (m.in. popularna książka W kosmos na piechotę, napisana wspólnie z Marią Pańków). Kilkukrotny laureat „Złotej Kredy”, nagrody przyznawanej najpopularniejszym wykładowcom Politechniki Śląskiej. Wynalazca sejsmografu pneumo-anemometrycznego (patent nr 50441).

Rysunkiem i grafiką zaczął interesować się już w dzieciństwie. Trudna sytuacja rodziny oraz liczne przeprowadzki w czasie wojny uniemożliwiły mu dalszą edukację w tym zakresie. W okresie działalności akademickiej rozwijał się pod okiem Andrzeja Kowalskiego.

Twórczość Andrzeja Sycza określa się jako wyjście w stronę budowania przestrzeni przez pryzmat nauk przyrodniczych i filozofii techniki. Pomimo braku profesjonalnego przygotowania warsztatowego, malował bardzo swobodnie, był świadomy perspektywy i precyzyjnie posługiwał się przyborami malarskimi.

Członek Izraelskiego Związku Malarzy i Rzeźbiarzy.

Wystawy indywidualne:

• Malarstwo i rysunek – Galeria Klubu Pracowników Politechniki Śląskiej, Gliwice (1986)
• Cykl rysunków Amsterdam – Galeria Rozmaitości, Gliwice (1987)
• Oil Paintings and Drawings – Izrael (1988)
• Jeruzalem – Galeria Sztuki Współczesnej „Fra Angelico”, Katowice (1988)

• W kosmos na piechotę (1987)

• Eugeniusz Oniegin (1995)

• S. Piskor, Impulsy, „Tak i Nie” 1986, 23 maja, s. 20
• L. Sawin, Andrzej Sycz. „Kontury” 1998, nr 7, s. 10-14.
• A. Kozloł, Życia Andrzeja Sycza, „Dziennik Polski” 1996, 16 czerwca, s. 4-7
• N. Gross, Eugeniusz Oniegin urodził się w Natanii..., „Nowiny Kurier” 1995, 29 grudnia, s. 8-9
• N. Gross, Szczęsny kto stary był na starość..., „Nowiny Kurier” 1996, 19 stycznia, s. 5
• A. Sekudewicz, Wędrówki Andrzeja Sycza, „Śląsk, miesięcznik społeczno-kulturalny” 1997, nr 3, s. 48-51.