André Campra: Francuski kompozytor

4 grudnia 1660 w Aix-en-Provence, zm. 29 czerwca 1744 w Wersalu)  – francuski kompozytor włoskiego pochodzenia.

André Campra

Data i miejsce urodzenia	ochrz. 4 grudnia 1660 Aix-en-Provence
Pochodzenie	włoskie
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1744 Wersal
Instrumenty	skrzypce
Gatunki	muzyka poważna, muzyka barokowa
Zawód	kompozytor, dyrygent
Multimedia w Wiki Commons

Pierwsze lekcje muzyki otrzymał od ojca, Jean-François Campry, chirurga i skrzypka pochodzącego z Graglii w pobliżu Turynu . W 1674 został chórzystą w kapeli katedry St Sauveur w Aix, gdzie muzyki uczył go kierownik chóru Guillaume Poitevin . W 1678 otrzymał święcenia kapłańskie. W 1681 przeniósł się do Arles i objął posadę kapelmistrza (maître de musique) w kościele St-Trophime. Pozostał tam przez dwa lata, komponując muzykę zarówno kościelną, jak i świecką . Od maja 1683 prowadził szkołę śpiewu przy kościele St-Etienne w Tuluzie. W 1694 przybył do Paryża i objął stanowisko kierownika chóru przy Katedrze Notre-Dame, które piastował przez 6 lat.

W latach 1700–1722 zajmował się wyłącznie muzyką świecką, tworząc dzieła sceniczne. Po premierze tragedii lirycznej Tancrède (1702) zyskał sławę wybitnego kompozytora dramaturgicznego . W 1718 w uznaniu kompozytorskich zasług, młody król Ludwik XV (niewątpliwie za namową regenta) przyznał Camprze stałą pensję w wysokości 500 liwrów rocznie . W 1722 objął stanowisko kierownika artystycznego Opery Paryskiej(inne języki). Pod koniec życia powrócił do komponowania muzyki sakralnej . Mimo pogarszającego się stanu zdrowia napisał dwie księgi psalmów (1737 i 1738) i pozostawił wiele motetów w rękopisach . W 1740 lub 1742  zrezygnował ze stanowiska kapelmistrza królewskiego. Zmarł w wieku 84 lat.

Był najwybitniejszym kompozytorem operowym we Francji w okresie między Jean-Baptistą Lullym a Jean-Philippem Rameau, współtwórcą i głównym przedstawicielem opery baletowej oraz tragedii lirycznej. Jako jeden z pierwszych kompozytorów francuskich komponowal kantaty. Jego kompozycje, w tym fragmenty oper, były często umieszczane w programach Concert Spirituel.

(na podstawie materiałów źródłowych )

Utwory sceniczne

 

• l’Europe galante, opera baletowa, libretto A.H. de Lamotte (1697)
• Le carnaval de Venise, komedia liryczna, libretto J.-F. Regnard (1699)
• Hésione, tragedia liryczna, libretto A. Danchet (1700)
• Aréthuse, ou La vengeance de L’Amour, balet, libretto A. Danchet (1701)
• Tancrède, tragedia liryczna, libretto A. Danchet na podst. T. Tasso (1702)
• Les muses, balet, libretto A. Danchet (1703)
• Iphigénie en Tauride, tragedia liryczna, libretto J.-F. Duché de Vancy i A. Danchet (1704)
• Le triomphe de l’Amour opera baletowa, libretto A. Danchet na podst. P. Quinaulta (1705)
• Les Fêtes vénitiennes opera baletowa, libretto A. Danchet (1710)
• Idoménée, tragedia liryczna, libretto A. Danchet na podst. P.J. Crébillona (1712)
• Les âges, opera baletowa, libretto L. Fuzelier (1718)
• Les nopces de Vénus, balet, libretto A. Danchet (1740)

Utwory wokalne

• Missa 4 vocibus... Ad majorem Dei gloriam (1699)
• La Guerre kantata (1699)
• 3 księgi kantat (1708, 1714 i 1728)
• 5 ksiąg motetów na 1-3 gł. z tow. instrumentu i basso continuo (Paryż 1695, 1700, 1703, 1706, 1720)
• 2 księgi psalmów (Paryż 1737, 1738)
• Te Deum (w rękopisie)
• Magnificat (w rękopisie)

oraz liczne arie włoskie i francuskie na 1-2 głosy z towarzyszeniem instrumentu i b.c.

• Alina Żórawska-Witkowska: Campra André. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 2: CD część biograficzna. Kraków: PWM, 1984. ISBN 83-224-0223-6. (pol.).
• Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
• James R. Anthony: Campra, André. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. C. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

• André Campra – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project