Amundsen-Scott: Stacja polarna

Została założona w 1957 roku w ramach Międzynarodowego Roku Geofizycznego i nazwana na cześć dwóch zdobywców bieguna południowego: Roalda Amundsena i Roberta Falcona Scotta. Obsługiwana jest przez United States Antarctic Program.

Amundsen-Scott South Pole Station

Budynki stacji antarktycznej Amundsen-Scott
Przynależność państwowa	Stany Zjednoczone
Data założenia	1957
Liczba personelu	zimą: 75 max: 250
Wysokość	2830 m n.p.m.
UN/LOCODE	AQ-AMS
Położenie na mapie Antarktyki Amundsen-Scott
89°59′51″S 139°16′22″W/-89,997500 -139,272778
Multimedia w Wiki Commons

Stacja zlokalizowana jest na południowym biegunie geograficznym, na wysokości 2830 m. Miąższość lądolodu w jej rejonie wynosi 2850 m. W 2018 roku w tym miejscu otwarto trzecią z kolei stację, która została zbudowana na palach i wznosi się ponad lodem. Amundsen-Scott jest zaopatrywany drogą lotniczą.

Stacja jest w stanie przyjąć do 250 osób. Zimą 1996 roku stacjonowała rekordowa liczba osób – 27.

Średnia roczna temperatura powietrza wynosi prawie −49 °C, a średnie temperatury miesięczne wahają się od −27,7 °C w grudniu do −60 °C w lipcu. Średnia roczna prędkość wiatru to ponad 5 m/s, a rekordowa prędkość podmuchów wyniosła 24 m/s.

W stacji noc polarna trwa 6 miesięcy. Amundsen-Scott z racji położenia służy jako baza transkontynentalna dla ekspedycji naukowych.

Na terenie stacji prowadzone są przede wszystkim badania z zakresu astronomii i astrofizyki, w których jest wykorzystywany radioteleskop South Pole Telescope, badania sejsmologiczne, a także badania nad składem atmosfery.

•  
  Stacja Amundsen-Scott nocą
•  
  Nieistniejąca już kopuła geodezyjna, tworząca główny budynek stacji w latach 1975–2003