Al-Araf: Siódma sura Koranu

Sura ta ma 206 wersetów (ajat) i jest jedną z dłuższych sur Koranu. Została objawiona w Mekce, pod koniec okresu mekkańskiego, czyli ok. 618–620 n.e.

Nazwa sury wywodzi się z wersetu 46:

• W tłumaczeniu Józefa Bielawskiego: „Między nimi jest zasłona, a na wzniesionych krawędziach – ludzie, którzy poznają wszystkich po ich znamionach. Oni będą wołać do mieszkańców Ogrodu: „Pokój wam!” Oni tam jednak nie wchodzą, chociaż bardzo tego pragną.”
• W tłumaczeniu Musy Çaxarxana Czachorowskiego: „Pomiędzy nimi będzie zasłona, a na przegrodach ludzie, którzy rozpoznają każdego po jego znamionach. Oni zawołają do mieszkańców Raju: „Pokój wam!” Nie wchodzą jednak do niego, ale bardzo tego pragną.”

Warto podkreślić, że (podobnie jak w przypadków nazw większości sur w Koranie), nazwa Al-Araf nie opisuje tematu całej sury. Jest swego rodzaju słowem-kluczem, którego zwyczajowo używano, aby odróżnić tę surę od innych.