Abdullah Ahmad Badawi

26 listopada 1939) – malezyjski polityk, premier Malezji od 31 października 2003 do 3 kwietnia 2009, przewodniczący Zjednoczonej Malezyjskiej Organizacji Narodowej (UNMO) w latach 2003–2009, największej partii politycznej w kraju. Wicepremier i minister spraw wewnętrznych w latach 1999–2003, minister spraw zagranicznych w latach 1991–1999.

Abdullah Ahmad Badawi

Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1939 Kepala Batas
Premier Malezji
Okres	od 31 października 2003 do 3 kwietnia 2009
Przynależność polityczna	Zjednoczona Malezyjska Organizacja Narodowa (UNMO)
Poprzednik	Mahathir Mohamad
Następca	Najib Razak
Wicepremier Malezji
Okres	od styczeń 1999 do 31 października 2003
Poprzednik	Anwar Ibrahim
Następca	Najib Razak
Minister Spraw Zagranicznych
Okres	od 15 marca 1991 do styczeń 1999
Multimedia w Wiki Commons
Cytaty w Wikicytatach

Abdullah Ahmad Badawi urodził się w 1939 w Kepala Batas, w Penang, w Malezji. Jego ojciec był znanym religijnym działaczem partii UNMO.

Badawi uczył się w Bukit Mertajam High School w Bukit Mertajam. W 1964 ukończył studia licencjackie z dziedziny islamistyki na Uniwersytecie Malaya.

Po zakończeniu studiów w 1964, Badawi wstąpił do służby cywilnej i dyplomatycznej. W 1965 dołączył do UNMO. W 1969 został sekretarzem Rady Bezpieczeństwa Narodowego. Od 1973 do 1978 był urzędnikiem w Ministerstwie Kultury, Sportu i Młodzieży. W 1978 zrezygnował z kariery urzędniczej i został wybrany członkiem Dewan Rakyat (niższa izba parlamentu) ze swojego rodzinnego okręgu, Kepala Batas.

W 1978 Badawi objął pierwszą posadę w administracji rządowej jako sekretarz w Ministerstwie Terytorium Federalnego. W 1980 awansował na stanowisku wiceministra, a w 1981 ministra tego resortu. Następnie, w latach 1984–1986 Badawi zajmował stanowisko ministra edukacji, w latach 1986–1987 ministra obrony w rządach premiera Mahathira bin Mohamada.

W 1988 został wiceprzewodniczącym partii UNMO. 15 marca 1991 premier Mahathir bin Mohamad mianował go ministrem spraw zagranicznych i urząd ten Badawi pełnił do 1999. W styczniu 1999 został wicepremierem i ministrem spraw wewnętrznych, zastępując na tym stanowisku wyrzuconego z partii Anwara Ibrahima.

 

Po rezygnacji z urzędu premiera przez Mahathira Mohamada po 22 latach sprawowania władzy, nowym szefem rządu został wybrany 31 października 2003 Abdullah Ahmad Badawi. W wyborach parlamentarnych 21 marca 2004 koalicja Front Narodowy (BN, Barisan National), którą tworzyła Zjednoczona Malezyjska Organizacja Narodowa, odniosła jednogłośne zwycięstwo, zdobywając 198 miejsc w 219-osobowym parlamencie.

W polityce wewnętrznej rząd Badawiego dążył do liberalizacji gospodarki, popierał inicjatywy wolnorynkowe, prywatyzację i inwestycje zagraniczne w kraju. W 2006 przedstawił tzw. Dziewiąty Plan Malezyjski, określający priorytety rozwoju gospodarczego na lata 2006–2010. Pod koniec 2005 rząd zawarł porozumienie o wolnym handlu z Japonią, znoszące stopniowo wzajemne cła na wszystkie rodzaje towarów.

Abdullah Ahmad Badawi od października 2003 do września 2006 pełnił funkcję przewodniczącego Ruchu państw niezaangażowanych, a w 2005 był przewodniczącym ASEAN.

31 sierpnia 2007 premier Badawi wziął udział w uroczystych obchodach 50-lecia niepodległości Malezji na Placu Niepodległości w Kuala Lumpur. Naśladując pierwszego premiera kraju Tunku Abdula Rahmana, podobnie jak on przed pół wieku, wykrzyknął: Merdekal! („Niepodległość!”).

 

W wyborach parlamentarnych 8 marca 2008 Zjednoczona Malezyjska Organizacja Narodowa odnotowała ogromną stratę w porównaniu do wcześniejszych wyborów. Pomimo iż utrzymała większość miejsc w parlamencie, zdobyła tylko 140 z 222 mandatów. Oprócz zmniejszenia swojej reprezentacji parlamentarnej, utraciła również na rzecz opozycji władzę w czterech stanach. 10 marca 2008 Abdullah Ahmad Badawi został zaprzysiężony na stanowisku premiera na drugą kadencję. 18 marca 2008 przedstawił skład nowego gabinetu, w którym wymienił połowę ministrów, a sam objął resort finansów.

W czerwcu 2008 członkowie jednej z mniejszych partii, wchodzącej w skład koalicji Frontu Narodowego, zapowiedzieli wystąpienie z wnioskiem o wotum nieufności wobec premiera. Ruch ten argumentowali utratą wiary w skuteczne jego przywództwo. Ostatecznie wnioskodawcy nie dopełnili wymaganych prawem obowiązków i nie zdołali doprowadzić do głosowania. Gdyby im się udało, byłoby to pierwsze wotum nieufności w historii Malezji.

Z powodu spadku popularności premiera Badawiego w społeczeństwie i słabego wyniku wyborczego, w szeregach partii zaczęły pojawiać się głosy, nawołujące do jego rezygnacji ze stanowiska lidera UNMO i premiera Malezji. 10 lipca 2008 premier Badawi ogłosił prawdopodobne ustąpienie ze stanowiska szefa partii i rządu w czerwcu 2010 i przekazanie władzy swemu zastępcy, Najibowi Tun Razakowi. We wrześniu 2008 ogłosił jednak, że z władzy zrezygnuje być może już wcześniej niż w 2010. 8 października 2008 Badawi, ostatecznie zadeklarował, że z urzędu premiera zrezygnuje w marcu 2009.

Zgodnie z deklaracjami, 26 marca 2009 podczas Kongresu UNMO, Badawi zrezygnował z funkcji przewodniczącego partii, a jego następcą został wybrany Najib Tun Razak. 2 kwietnia 2009 premier Badawi złożył dymisję na ręce króla Mizana Zainala Abidina, wyswuwając jednocześnie kandydaturę Najiba Tuna Razaka na swojego następcę. Król zaakceptował tę kandydaturę i 3 kwietnia 2009 Najib Tun Razak zastąpił Badawiego na stanowisku premiera Malezji.

Abdullah Ahmad Badawi w 1965 poślubił Endon Mahmood, z którą miał dwoje dzieci. Żona zmarła 20 października 2005 na raka piersi po dwóch latach od wykrycia choroby.

6 czerwca 2007 kancelaria premiera poinformowała publicznie o ponownym małżeństwie szefa rządu. 9 czerwca 2007 premier Badawi poślubił Jeanne Danker. Ceremonia odbyła się w rezydencji premiera i uczestniczyli w niej najbliżsi krewni. Jeanne Abdullah ma dwie córki z poprzedniego małżeństwa z młodszym bratem pierwszej żony Badawiego.

• Strona oficjalna rządu
• Profile: Abdullah Ahmad Badawi, BBC News.