Robert Merton Solow

August">23. August 1924 in New York; † 21. Dezember 2023 in Lexington) weer en US-amerikaansch Ökonom. He kreeg 1987 den Nobelpries för Weertschapswetenschapen för sien Arbeiten över ökonomische Wasdomstheorien tospraaken. Dorneben weer he ok Dräger vun den Orden Pour le Mérite för Wetenschapen un Künste un de Presidential Medal of Freedom (2014).

Veer vun sien Schölers, George Akerlof, Joseph Stiglitz, Peter Diamond un Paul Krugman, heem egenständige Nobelpriesen kreegen.

Solow wurr 1924 in den New Yorker Bezirk Brooklyn in en jöödsch Familie boren un is dor upwussen. Sien 1940 anfungen Studium wurr dör en dreejohrigen Kriegsinsatz ünnerbraaken. 1949 kreeg he an de Harvard University sien Doktertitel (Ph.D.). Sien wichtigst Lehrer weer Wassily Leontief. Dornah is he an de Columbia University wesselt un anslutend as Assistant Professor to dat Massachusetts Institute of Technology (MIT), wo he siet 1958 ordentlicher Perfesser weer. 1956 wurr he in de American Academy of Arts and Sciences wählt, 1972 in de National Academy of Sciences, 1975 in de British Academy un 1980 in de American Philosophical Society. Siet 1999 weer he Ehrenliddmaat vun de Royal Irish Academy.

1979 stunn Solow de American Economic Association as wählt Präsident vör.

 

Sien wichtigsten Bidrag to de Wetenschap hett Solow all 1956 brocht, as sien Upsatz A Contribution to the Theory of Economic Growth herut keem. Dorin hett he dat Solow-Modell entwickelt, dat langfristig Wertschapswasdom in en Volkswertschap blots dör technischen Fortschritt verklort.

1957 hett he mit Hülp vun empirischen Henwiesen an dat Bispeel vun de USA sien Theorie nahwiest. Er funn herut, dat en Grootdeel vun dat amerikaansch Wertschapswasdom in de eerst Hälft vun dat 20. Johrhundert vun technologischen Fortschritt vörandreven wurr (totale Faktorproduktivität) un blots en düchtig lütten Deel dör den stiegend Insatz vun Arbeit un Kapital.

Neben sien Arbeiten to dat Wertschapswasdom hett Solow ok fundamentale Bidrääg to de Arbeitsmarktökonomie leist, to’n Bispeel de Lohnsetten. Mehrere ökonomisch Konzepte dragen sien Naam, as dat Solow-Residuum (Wasdom), de Solow-Stiglitz-Effizienzbedingung (Ressourcenökonomik) un de Solow-Elastizität (Effizienzlohntheorie).

• A Contribution to the Theory of Economic Growth. In: Quarterly Journal of Economics. Band 70, Februar 1956, S. 65–94.
• Technical Change and the Aggregate Production Function. In: Review of Economics and Statistics. Band 39, August 1957, S. 312–320.
• mit Robert Dorfman und Paul Samuelson: Linear Programming and Economic Analysis. McGraw-Hill, New York 1958
• The New Industrial State or Son of Affluence. In: The Public Interest. Fall 1967, S. 108.
• Capital Theory and the Rate of Return. 1963.
• The Economics of Resources or the Resources of Economics. In: American Economic Review. Band 64, 1974, S. 1–14.
• Wage Bargaining and Employment. In: American Economic Review. Band 71, 1980, S. 896–908.
• An almost practical step toward sustainability: an invited lecture on the occasion of the Fortieth Anniversary of Resources for the Future. Resources for the Future, Washington, DC 1992, ISBN 978-0-915707-92-8. 
• Work and welfare (= The University Center for Human Values series). Princeton University Press, Princeton, NJ 1998, ISBN 978-0-691-05883-2. 
• Growth theory: an exposition; the Radcliffe lectures, delivered in the University of Warwick 1969; Nobel Prize lecture 1987; the Siena lectures, delivered in the University of Siena 1992. 2. Auflage. Oxford Univ. Press, New York 2000, ISBN 978-0-19-510903-0. 

  Robert Solow. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wiki Commons.

• Indrag bi EconBiz
• Indrag up de Sieden vun den Nobelpries
• DNB-Katalog
• Indrag in Düütsche Digitale Bibliothek