Estáu Miembru De La Xunión Europea: Estáu firmante de los trataos de la Xunión Europea (XE)

Na actualidá, hai ventiocho Estaos miembros de la Xunión Europea. Dende los seis Estaos fundadores de les orixinales Comunidaes Europees hasta la so composición actual, la Unión esperimentó socesives ampliaciones qu'estendieron les sos fronteres hasta tomar na actualidá la mayor parte del territoriu continental so la gobernanza común de la Xunión Europea.

Los Estaos de la Unión difieren ente sigo na so hestoria, cultura, población, xeografía, modelu políticu y territorial de gobiernu, ya inclusive forma d'Estáu (venti repúbliques y siete monarquíes), pero atópense venceyaos ente sigo pol compromisu políticu, económicu y xurídicu que deriva del procesu d'integración europea asumíu por toos nel marcu de los Trataos constitutivos de la Xunión Europea.

Pa poder aportar a formar parte de la XE, los Estaos tienen de cumplir unos requisitos conocíos como criterios de Copenhague, qu'establecen la obligatoriedá de que l'Estáu tenga un gobiernu democráticu y llibre mercáu, amás de reconocer los derechos y llibertaes de los ciudadanos ente otros requisitos. Cualquier Estáu européu que cumpla los requisitos de pertenencia puede formar parte de la Unión, y dende la firma del Tratáu de Lisboa cualesquier Estáu miembru que lo deseye puede solicitar la retirada de la XE.

Los miembros de la Unión crecieron dende los seis Estaos fundadores (Alemaña, Bélxica, Francia, Italia, Luxemburgu y Países Baxos) a los 27 que güei conformen la Xunión Europea: Alemaña, Austria, Bélxica, Bulgaria, Xipre, Croacia, Dinamarca, Eslovaquia, Eslovenia, España, Estonia, Finlandia, Francia, Grecia, Hungría, Irlanda, Italia, Letonia, Lituania, Luxemburgu, Malta, Países Baxos, Polonia, Portugal, República Checa, Rumanía y Suecia.

D'esos 27 estaos miembros, el Reinu Xuníu (Inglaterra, Escocia, Gales ya Irlanda del Norte) aprobó la so retirada nun referendu convocáu al efeuto, procesu qu'inda non se llevó a cabu.

Band.	Esc.	Estáu	Códigu país	Fecha de adhesión	Población	Superficie (km²)	Moneda	PIB per cápita ($)	Escaños Parllamentu Européu
		Alemaña	DE	01957-03-25 25 de marzu de 1957	81 305 856	357 022	Euru	38 400	96
		Austria	AT	01995-01-01 1 de xineru de 1995	8 219 743	83 871	Euru	42 400	19
		Bélxica	BE	01957-03-25 25 de marzu de 1957	10 438 353	30 528	Euru	38 200	22
		Bulgaria	BG	02007-01-01 1 de xineru de 2007	7 037 935	110 879	Lev	13 800	18
		Xipre	CY	02004-05-01 1 de mayu de 2004	1 138 071	9 251	Euru	29 400	6
		Croacia	HR	02013-07-01 1 de xunetu de 2013	4 290 612	56 542	Kuna	18 100	12
		Dinamarca	DK	01973-01-01 1 de xineru de 1973	5 543 453	43 094	Corona danesa	37 600	13
		Eslovaquia	SK	02004-05-01 1 de mayu de 2004	5 483 088	49 035	Euru	23 600	13
		Eslovenia	SI	02004-05-01 1 de mayu de 2004	1 996 617	20 273	Euru	29 000	8
		España	ES	01986-01-01 1 de xineru de 1986	47 042 984	505 370	Euru	31 000	54
		Estonia	EE	02004-05-01 1 de mayu de 2004	1 274 709	45 228	Euru	20 600	6
		Finlandia	FI	01995-01-01 1 de xineru de 1995	5 262 930	338 145	Euru	36 700	13
		Francia	FR	01957-03-25 25 de marzu de 1957	65 630 692	643 801	Euru	35 600	74
		Grecia	EL	01981-01-01 1 de xineru de 1981	10 767 827	131 957	Euru	26 600	22
		Hungría	HU	02004-05-01 1 de mayu de 2004	9 958 453	93 028	Florín húngaru	19 800	22
		Irlanda	IE	01973-01-01 1 de xineru de 1973	4 722 028	70 273	Euru	40 100	12
		Italia	IT	01957-03-25 25 de marzu de 1957	61 261 254	301 340	Euru	30 900	73
		Letonia	LV	02004-05-01 1 de mayu de 2004	2 191 580	64 589	Euru	15 900	9
		Lituania	LT	02004-05-01 1 de mayu de 2004	3 525 761	65 300	Euru	19 100	12
		Luxemburgu	LU	01957-03-25 25 de marzu de 1957	509 074	2 586	Euru	81 100	6
		Malta	MT	02004-05-01 1 de mayu de 2004	409 836	316	Euru	25 800	6
		Países Baxos	NL	01957-03-25 25 de marzu de 1957	16 730 632	41 543	Euru	42 700	26
		Polonia	PL	02004-05-01 1 de mayu de 2004	38 415 284	312 685	Złoty	20 600	51
		Portugal	PT	01986-01-01 1 de xineru de 1986	10 781 459	92 090	Euru	23 700	22
		República Checa	CZ	02004-05-01 1 de mayu de 2004	10 177 300	78 867	Corona checa	27 400	22
		Rumanía	RO	02007-01-01 1 de xineru de 2007	21 848 504	238 391	Leu rumanu	12 600	33
		Suecia	SE	01995-01-01 1 de xineru de 1995	9 103 788	450 295	Corona sueca	40 900	20

 

L'ampliación y l'adhesión de nuevos Estaos miembros foi una carauterística principal del paisaxe político de la Xunión Europea y enantes de les Comunidaes Europees.

La Comunidá Europea del Carbón y del Aceru (CECA) foi la primera de les comunidaes esistentes y foi establecida en 1951 polos que se conoz como los seis Estaos fundadores: Alemaña, Bélxica, Francia, Italia, Luxemburgu y los Países Baxos. Más tarde, en 1957 estos mesmos Estaos fundaron la Comunidá Económica Europea y la Comunidá Europea de la Enerxía Atómica.

En 1961 solicitaron la entrada a les Comunidaes Irlanda, Dinamarca y Reinu Xuníu, y en 1962 facer Noruega. Sicasí, naquella dómina inda reinaba un ciertu escepticismu tocantes a les ampliaciones y el presidente francés Charles de Gaulle votó en contra de l'adhesión de Reinu Xuníu, al que consideraba un caballu de Troya por cuenta de la influencia que sobre él exercíen los Estaos Xuníos. Esto paralizó les negociaciones colos otros países, daqué que se volvería a repitir nuevamente cola negación de Charles de Gaulle en 1967. Namái dempués de que De Gaulle dexara'l cargu en 1969 consiguióse reactivar les negociaciones.

Sicasí, el 53,5% de los noruegos votaron en contra de l'adhesión nun referendu. La resultancia negativa de la consulta provocó una crisis de gobiernu y allo siguió-y la dimisión del primer ministru Trygve Bratteli. Yá ensin Noruega, en 1973 tuvo llugar la primer ampliación de les Comunidaes Europees na que se xunieron Reinu Xuníu, Irlanda y Dinamarca.

A pesar d'estos contratiempos, y de la retirada de Groenlandia en 1985 (que pertenecía a les Comunidaes por ser un territoriu autónomu de Dinamarca), trés nuevos países xunieron antes del fin de la Guerra Fría: Grecia en 1981 y Portugal y España en 1986. En 1987 la estensión xeográfica del proyeutu européu poner a prueba cuando Marruecos solicitó l'adhesión, pero foi refugada al nun ser consideráu un país d'Europa.

 

En 1990, cuando la Guerra Fría llegaba al so fin, Alemaña Oriental dio la bienvenida a la Comunidá Europea como parte d'una reunificada Alemaña. La cayida del Muriu de Berlín, que fizo posible esta reunificación y que tuvo llugar un añu antes, foi unu de los acontecimientos más importantes pa la integración europea y pa la posterior llibertá de circulación.

Cola entrada a valir el 1 de xineru de 1993 del Tratáu de la Xunión Europea (que se roblara na ciudá neerlandesa de Maastricht en 1992) creóse l'actual "Xunión Europea" que sustituyía y arrexuntaba a la Comunidá Europea anterior. Establecióse tamién el mercáu únicu y fixéronse realidá los sos cuatro llibertaes: la llibre circulación de mercancíes, servicios, persones y capitales.

Dos años dempués producióse la primer ampliación de la yá Xunión Europea, que sería la cuarta de la hestoria (ensin tener en cuenta la incorporación d'Alemaña Oriental a l'Alemaña unificada): el 1 de xineru de 1995 integráronse Austria, Finlandia y Suecia, polo que la Unión cuntaba yá con quince miembros, conocida como "La Europa de los quince".

Años antes solicitaríen l'adhesión Suiza y nuevamente Noruega, pero en dambos casos les negociaciones paralizáronse dempués de que los votantes de los dos países refugaren la pertenencia a la Xunión Europea en referendu (1992 y 1994 respeutivamente). Mentanto, los miembros del estinguíu Bloque del Este y Yugoslavia empezaron a empecipiar movimientos d'acercamientu a la Xunión Europea.

La quinta ampliación tuvo llugar en 2004 y foi la qu'incorporó a un mayor númberu de países. En total, la Xunión Europea cuntó dende'l 1 de mayu con diez nuevos países y unos 75 millones d'habitantes formando un espaciu político y económico de 450 millones de ciudadanos qu'agora incluyía tamién a trés antigües repúbliques soviétiques (Estonia, Letonia y Lituania), cuatro antiguos satélites de la XRSS (Polonia, República Checa, Hungría y Eslovaquia), una antigua república yugoslava (Eslovenia) y dos islles mediterránees (Xipre y Malta).

En 2007 incorporáronse Bulgaria y Rumanía, convirtiendo a la Xunión Europea nun espaciu de cuasi 500 millones de ciudadanos. Croacia pela so parte robló l'adhesión a finales de 2011 y selmanes dempués foi ratificáu en referendos, xuniéndose'l 1 de xunetu de 2013 a la familia europea como'l so miembru númberu ventiocho.

Nel Conseyu Européu y el Conseyu de la Xunión Europea

Cada Estáu tien representación nes instituciones de la Xunión Europea. Ser un miembru de plenu derechu da-y al gobiernu d'un Estáu miembru un asientu nel Conseyu de la Xunión Europea y nel Conseyu Européu, nos que cuando les decisiones nun se tomen por consensu los votos sopesar en función de la población (anque nun ye esautamente proporcional, yá que hai un mínimu que sirve por que los países más pequeños nun pierdan representación). La Presidencia del Conseyu de la Xunión Europea rota cada seis meses ente cada unu de los miembros dexando a cada Estáu ayudar a dirixir l'axenda de la Unión.

Nel Parllamentu Européu

 

De la mesma forma, a cada Estáu miembru de la Xunión Europea asígnense-y un númberu d'escaños nel Parllamentu Européu d'alcuerdu a la so población. Nuevamente los países pequeños reciben un mayor númberu d'escaños per habitante que los grandes: esta regla de "proporcionalidad degresiva" pretende faer posible el reflexu del pluralismu interior de los Estaos pequeños, ensin que por ello'l Parllamentu adquiera un tamañu exorbitante, daqué que pasaría inevitablemente si los Estaos grandes llograren un númberu de diputaos direutamente proporcional.

La eurocámara cuenta con 751 eurodiputaos, quien representen de manera direuta, acordies con el principiu de democracia representativa qu'ordena'l métodu de gobiernu comuñal, a los ciudadanos europeos como tales y nel so conxuntu, non a los sos Estaos d'orixe. Esti eleutores son los únicos ante quien respuenden políticamente, de manera periódica cada cinco años, nes eleiciones europees.

N'otres instituciones

La Comisión Europea cuenta con 28 comisarios, unu per cada miembru, anque estos nun son nomaos polos Estaos miembros sinón pol Presidente de la Comisión Europea y tienen que ser aprobaos pol Parllamentu Européu.

Los trataos fundacionales establecen que tolos Estaos miembros son soberanos y d'igual valor. Sicasí, la Xunión Europea sigue un sistema supranacional similar al federalismu en cuasi toles árees; onde los Estaos delegan soberanía en cuenta de representación nes instituciones europees.

Les instituciones de la Xunión Europea tienen por tanto la facultá de dictar lleis y executales nel ámbitu européu. Si un Estáu nun cumple cola llei de la Xunión Europea pue ser multáu o se-y pueden retirar los fondos. En casos estremos, esisten disposiciones pa llindar el derechu a votu o suspender la pertenencia d'un Estáu miembru.

L'estilu d'integración de la Xunión Europea, en contraste col d'otres organizaciones, convirtióse nun "sistema altamente desenvueltu d'interferencia mutua nos asuntos internos" de cada país. Sicasí, en temes de defensa y política esterior (y antes del Tratáu de Lisboa, policial y xudicial), que ye un área bien delicada pa los gobiernos nacionales, tresfierse menos soberanía; polo que nestos asuntos les cuestiones tratar por cooperación y unanimidá.

La cuestión de si'l Derechu comuñal ye cimeru a la llexislación nacional o nun hai tao suxeta a alderique. Los trataos nun emiten nenguna posición al respeutu, pero les sentencies xudiciales establecieron la superioridá de la llei de la Xunión Europea sobre la llexislación de los Estaos miembros y afírmase nuna declaración amiesta al Tratáu de Lisboa.

Les árees concretes nes que los Estaos miembros dieron competencia llexislativa a la Xunión Europea son les siguientes:

 

Anque son una minoría, ciertos Estaos miembros tán menos integraos na Xunión Europea qu'otros. Na mayoría de los casos esto debe a que se-yos concedió una exención (conocíes como opt-out) nun ámbitu particular de la cooperación comuñal, col fin de torgar un bloquéu xeneral.

La singularidá más notable ye la esceición de la Unión Económica y Monetaria, esto ye, de l'adopción del euru como única moneda de cursu llegal. Ente que la mayoría de los países de la Xunión Europea tán obligaos a adoptar esta moneda cuando tean preparaos, Dinamarca y el Reinu Xuníu llograron el derechu de caltener les sos monedes independientes, la llibra esterlina y la corona danesa.

Tamién se concedieron otres clauses similares en materia de defensa y ciudadanía europea. El Alcuerdu de Schengen, por casu, adoptóse namái parcialmente, yá que Dinamarca, Irlanda y Reinu Xuníu pueden optar a participar o non (los dos últimos países mentaos nun lo faen), en toes o en parte de les midíes previstes.

Territorios con estatus especial

• Xibraltar.

Forma parte de la Xunión Europea anque con un estatus especial, yá que según el tratáu d'adhesión del Reinu Xuníu a la Comunidá Económica Europea en 1973, Xibraltar entraba na CEE como un "territoriu européu de que les sos rellaciones esteriores el gobiernu del Reinu Xuníu ye responsable". Según lo axustao pol Reinu Xuníu a pidimientu del gobiernu de Xibraltar, delles lleis de la XE nun s'estienden a Xibraltar. Según delles disposiciones del tratáu d'adhesión del Reinu Xuníu a les comunidaes europees, Xibraltar:
• Ta fora de la unión aduanera de la XE.
• Ta escluyíu de la Política Agraria Común (PAC).
• Ta escluyíu de l'harmonización del IVA.
• Nun destina nenguna parte de los ingresos d'aduanes a la XE.
• En rellación al comerciu de bienes, Xibraltar ye consideráu, ello ye que como territoriu esternu pola XE.

• Ceuta y Melilla.

Les condiciones de pertenencia de les ciudaes autónomes foi oxetu de numberoses negociaciones, integrándose finalmente na CEE con una serie de requisitos particulares, aniciaos fundamentalmente pola so situación xeográfica y escasez de recursos (por cuenta de la pequeña dimensión del so territoriu), que motivaron qu'España solicitara una serie de condiciones especiales d'integración pa les ciudaes:
• Nun tán dientro del territoriu aduaneru de la XE.
• Tienen la condición de tercer estáu a efeutos aduaneros.
• Los productos orixinarios de les ciudaes son consideraos como provenientes de terceros estaos y non como si tuvieren el so orixe n'estaos miembros.
• Les actes en materia de política comercial común referentes a la esportación o importación, nun van tener aplicación en dambes ciudaes.

Rexones ultraperiféricas

Hai una serie de territorios d'ultramar de los Estaos miembros que son llegalmente parte de la Xunión Europea pero tienen ciertes exenciones en función de la so alloñanza d'Europa. Estes rexones ultraperiféricas disponen d'una aplicación parcial de la llei de la XE y en dellos casos atópense fora del espaciu de Schengen. Toos estos territorios utilicen l'euru como moneda y son:

• Guadalupe, Martinica, Mayotte, Guayana Francesa y Reunión (departamentos d'ultramar de Francia).
• San Martín (coleutividá d'ultramar de Francia).
• Madeira y Azores (rexones autónomes de Portugal).
• Canaries (comunidá autónoma d'España).

Hasta la fecha nengún Estáu miembru retiróse de la Xunión Europea. Sicasí Groenlandia, como territoriu, facer en 1983 al consiguir mayor autonomía d'un Estáu miembru (Dinamarca). El gobiernu del Reinu Xuníu, tres el referendu de 2016, ta realizando los preparativos pa invocar l'artículu 50 del Tratáu de la Xunión Europea con que se va empecipiar formalmente'l procesu de retirada del Reinu Xuníu de la Xunión Europea (Brexit).

Foi'l Tratáu de Lisboa el qu'incluyó explícitamente per primer vegada la posibilidá de qu'un Estáu miembru abandone la Xunión Europea, dexando claro que «tou Estáu miembru va poder decidir, de conformidá coles sos normes constitucionales, retirase de la Unión». Pa ello, l'Estáu que decida retirase tendrá de notificar la so intención al Conseyu Européu, que previa aprobación del Parllamentu Européu, va alcordar la forma de la so retirada teniendo en cuenta'l marcu de les sos rellaciones futures cola Unión.

Per otra parte hai una serie de movimientos d'independencia dientro de los Estaos miembros (por casu, en Cataluña, Flandes o Escocia) qu'abogen pola independencia al respective de los sos países y l'adhesión d'estes rexones a la Xunión Europea. En principiu la independencia nun ye daqué contempláu nos trataos de la Xunión Europea y representantes de la Comisión Europea afirmaron que cuando una parte d'un Estáu miembru independízase pero desea permanecer na XE, esta tendría que volver solicitar el so ingresu pa xunise como si tratar d'un nuevu país incorporándose dende'l principiu (polo que l'Estáu del que provién podría votar en contra de la so adhesión). Sicasí otros analistes llegales cunten que los Estaos resultantes de la secesión o disolución d'un Estáu miembru podríen siguir siendo Estaos miembros de la Xunión Europea. En 2012 presentóse una Iniciativa Ciudadana Europea que solicitaba a la Xunión Europea llexislar al respeutu.

El Tratáu d'Ámsterdam introdució nel Tratáu de la Xunión Europea una clausa que dispón que, en casu de qu'un Estáu miembru viole de manera grave y persistente los principios de la Xunión Europea (llibertá, democracia, respetu de los derechos humanos y les llibertaes fundamentales, según del Estáu de derechu), podrán suspendese dalgunos de los sos derechos (como por casu el so votu nel Conseyu) pero tendrá de siguir cumpliendo les sos obligaciones. El Tratáu de Niza completó esti procedimientu por aciu un dispositivu preventivu, polo qu'a propuesta d'un terciu de los miembros de la Comisión Europea o del Parllamentu, el Conseyu Européu va poder constatar qu'esiste un riesgu claro de violación grave de los derechos fundamentales per parte d'un Estáu miembru y presenta-y los encamientos apropiaos.

 

Los Estaos candidatos a l'adhesión a la Xunión Europea son Albania, Macedonia, Montenegru, Serbia y Turquía. Países candidatos potenciales son Bosnia y Herzegovina y Kosovu.

Per otru llau, hai una serie de países qu'establecieron fuertes venceyos cola Xunión Europea de forma similar inclusive a ciertos aspeutos de la pertenencia como Estáu miembru. A pesar de la decisión de Noruega de nun incorporase a la Unión, convertir n'unu de los miembros del Espaciu Económicu Européu (EEE), que tamién inclúi a Islandia y a Liechtenstein (el restu de los miembros xuniéronse a la XE). L'Espaciu Económicu xune a estos países al mercáu de la Xunión Europea, que de la mesma estiende les cuatro libertad a estos Estaos. A cambéu, tienen que pagar una cuota y adoptar nuna gran mayoría d'ámbitos la llexislación de la Unión.

Otru exemplu podría ser Bosnia y Herzegovina, que tuvo so supervisión internacional. El Alto Representante pa Bosnia y Herzegovina ye un alministrador internacional que tien amplios poderes sobre esti país pa garantizar que l'alcuerdu de paz respétase. Esti Altu Representante ye nomáu pola Xunión Europea, a quien representa, y tien capacidá pa imponer lleis y destituyir a los funcionarios electos y a los funcionarios públicos; esto ye, la Unión tien un mayor control direutu sobre Bosnia y Herzegovina que de los sos propios Estaos miembros: nesta situación, a la que se xune la gran ambición d'esti país por pertenecer a la Xunión Europea, Bosnia y Herzegovina convirtióse nun protectoráu de facto de la XE. Ello ye que la bandera d'esti estáu foi inspirada pola bandera europea.

D'una forma asemeyada, Kosovu atopar so una fuerte influencia de la Xunión Europea, sobremanera tres la tresferencia d'autoridá de les Naciones Xuníes a la Unión. En teoría Kosovo ye supervisáu por una misión especial de la Xunión Europea pa la xusticia, l'entrenamientu personal de la policía y l'ayuda a la reconstrucción de les instituciones del Estáu. Sicasí, la misión fai-y esfrutar a la XE de ciertos poderes executivos sobre l'Estáu y tien la responsabilidá de caltener la estabilidá y l'orde, polo que de la mesma manera que Bosnia y Herzegovina, a Kosovo denominóse-y tamién como un protectoráu de la Xunión Europea.

Esiste tamién el términu -en gran parte desapaecíu- de miembru asociáu. Dacuando aplicóse a los Estaos que roblaron un alcuerdu d'asociación o collaboración cola XE, anque esto en nengún casu tratar d'una clasificación formal y nun da al Estáu nengunu de los derechos de llibre circulación o representación qu'ostenten los Estaos de plenu de derechu. El términu ye cuasi desconocíu na actualidá pero foi utilizáu antes inclusive de la Xunión Europea con países como Grecia o Turquía.

• Asociación Europea de Llibre Comerciu
• Criterios de Copenhague
• Cronoloxía de la Xunión Europea
• Xeografía de la Xunión Europea
• Llingües de la Xunión Europea

•   Wiki Commons acueye conteníu multimedia sobre Estáu miembru de la Xunión Europea.
• Estaos miembros – Europa.eu