Mergelsberg

Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.

Öm mich perzuuënlek get te vertèlle kan d'r mich 'ne email sjikke

't Norbiks, de taal oeëin 'ch sjrief is, zjuus wie väöl ander Limburgse dialekte 'n toeëntaal.
Hie kan d'r väörbeelde veende va Norbikse waoërd die va betekenis verendere es me allèng d'r toeën in de oetsjpraak verendert.

• Advies
• Update haandvest 9 juli 2008

Hieoonder 'n selectie oet 't gedich Le Condor Captif van Charles Beltjens
mèt Nederlandse vertaling De Gekooide Condor van Bep Mergelsberg.

C’était le premier Mai, dans le jardin des Plantes,
Het was op de eerste mei, in de Tuin der Planten,
Le matin parfumé riait, frais et vermeil,
Toen de ochtendgeur lachte, fris in verguld zilver
Son doux souffle courait sous les feuilles tremblantes
Zijn zacht briesje onder de trillende bladeren blies
Comme un soupir d’enfant sortant de son sommeil
Als een zuchtje dat ontsnapt aan een slapend kind

(1)

C’était un de ces jours où tout chagrin morose
Het was een van die dagen waarop alle somber verdriet
En espoir s’évapore aux rayons du printemps
in de honingraten van de lente in hoop verkeert
Où le vieillard lui-même, à l’odeur de la rose
Waar de grijsaard bij de geur van de roos
Se rappelle, charmé, ses rêves de vingt ans.
Zich bekoord zijn jeugddromen herinnert

(7)

J’errais seul, au hassard, sous les branches fleuries
Ik zwierf alleen, bij toeval, onder de bloeiende takken
Le coeur de molle extase et d’oubli pénétré
Het hart vervult van een zachte extase en doordringende vergetelheid
Le pensée éperdue en vagues rêveries
Overpeinzingen in hartstochtelijke mijmeringen
Quand j’entendis soudain un cri désespéré;
Toen ik ineens een wanhopige kreet hoorde;

(8)

Dans sa cage de fer, grande et triste figure
In zijn ijzeren kooi, een grootse en droevige gestalte
Le Condor qui cherchait à fuir de sa prison
De Condor die een vluchtweg uit zijn gevangenis zoekt
Les barreaux avaient peur de sa vast envergure
De tralies, bang van zijn uitgestrekte vleugelwijdte
On eùt dit l’ouragan qui monte à l’horizon;
Die als een orkaan de horizon beklimt;

(12)

Accourue en tumulte, une foule grotesque
Een gigantische menigte, lawaaierig toegesneld
Deniais radieux, de badauds aux fronts plats
Stralend van onnozelheid, niewsgierigen met platte voorhoofden
Autour de l’animal tragique et gigantesque
Omringen de gigantische tragiek van het dier
Hurlait, gesticulait ou riait aux éclats.
Schreeuwen, gebaren of schaterlachen.

(14)

Quelques rares passants à ce navrant spectacle
Aan dit bedroevend schouwspel gingen enkelen voorbij
Assistaient d’un air triste, et, plaignant avec moi
Vergezeld van een trieste houding en toonden, met mij, medelijden
Le courage du fort brisé contre l’obstacle,
Met de moed van de gebroken kracht tegen die kooi
Sentaient pour le captif un douloureux émoi
En voelden voor de gevangene een treurige ontroering

(15)

Dans un cri formidable, il s’éleva, terrible,
In een verschrikkelijke schreeuw, verheft hij zich
Comme s’il eùt tenté d’en briser le plafond
Alsof hij probeert het plafond te verbrijzelen
Sa tête alla frapper la barrière inflexible
Zijn hoofd stoot zich aan het onbuigzame hekwerk
Et, poussant un long râle, il tomba sur le fond
En, een lange rochel uitstotend, valt hij op de grond

(20)

Tel qu’un ange déchu, les ailes pantelantes,
Als een gevallen engel, met trillende vleugels,
Le colossal oiseau gisait silencieux;
Lag de colossale vogel geluidloos;
Par moments, revelé sur ses jambes tremblantes,
Soms weer rechtkomend op zijn trillende benen,
Il geignait tristement, en regardant les cieux.
Grient hij droevig bij het zien van de hemel.

(21)

Comme je contemplais, prosterné sur la pierre,
Bij het aanschouwen, neergeknield op steen,
Le superbe lutteur vaincu, mort à moitié,
Van de overwonnen trotse strijder, halfdood,
Une larme furtive humecta ma paupière,
Bevochtigd een heimelijke traan mijn ooglid,
Et mon coeur attendri déborda de pitié.
En mijn weekgemaakt hart stroomt over van medelijden.

(22)

Parmi les pics altiers des vastes Cordillères
Tussen de hoogmoedige spechten van de uitgestrekte Cordillères
Que le ciel, s’il croulait, choisirait pour soutien
Stort hij, net als de hemel, in, bij het kiezen van hun ondersteuning
Là-haut, là haut, bien loin de ces tristes volières
Daar boven, daar boven, ver weg van deze droeve vogelkooien
Quels beaux jours t’attendaient, quel sort était le tien!
Wat een mooie dagen wachten jou als een ontsnapping je deel zou zijn!

(25)

Demain tu renaîtras de ta chute et, paisible,
Morgen zul je herboren worden uit je val, vreedzaam,
Sur ce morne perchoir, pour y souffrir encor
op deze naargeestige hoenderstok, om er nog meer te lijden
Tu reviendras, pareil au perrquet risible,
Je zult terugkomen als een bespottelijke papegaai,
Empereur d’un theatre où tu sers de décor
Keizer van een theater waar je als decor zult dienen.

(45) Hie-oonder volgt 'n lies va vertalinge va sjtäölkes.

fragmaent Le Condor Captif in 't Norbiks.

D’r gekowde condor

‘t Waor ing van die daag oeë alle soomber verdreet
In de haoëningrate van d’r oethoot in haoëp verkieërt
Oeë d’r gieze maan bie d’r räöek van ‘n roeës
Zich opgewoonde z’n jongesdreume herinnert

In z’n iezere kow, ‘n groeëte en dreuvige gesjtalte
D’r Condor dae ‘ne oetwaeëg oet z’n gevangenis zeukt
De tralies, bang van z’n groeëte vläögele
Die wie ‘ne orkaan de horizon kuusse beklimme

Bie ‘t zieë, neergezat op ‘ne sjtee,
Van dae gruuëtsje sjtrijder, haofdoeëd
Koom ‘n heemleke traon oet m’n ow
En och mie weekgemakt hart sjtreumde uvver

fragmaent Mei, vertaling in 't Norbiks.

Mei

'ch Wès neet dat dit alles waor zoe sjun.
E-zoe sjtèèt ooch wal e maedsje vool in bleuj
D'r broedegom lupt um häör heer en käört 't haor
en lupt oonwetend voet en zukt in sjpèl
Gelaotenhèèd en sjlaop. Da traejt op z'ne dörpel
E bloeët beeld: oonder 'n witte bèdgerdieng
Gliejje de blikke en 'n karavaan va wäöerd
Dat's väör te kriesje, want 't uzere
över 'n deenk, is fraeler wie 't deenk.

fragmaent Le Remorqueur, vertaling in 't Norbiks.

D'r locomotief.

Intelligaent symbool va sjeppende krachte
Gesublimeerde erf van 't oontroeënt kanon
Heraut van 'n toekoms va vraej en rech
Salut, oh nobele Locomotief!

fragmaent Les Feuilles d'automne in 't Norbiks.

Herfsblaar

Vrun, 't is dus Rouen, de sjtad mèt aow sjtraote
Mèt aow taoëres, ruïnes van verlaore volke
De sjtad mèt hoonderd kèrktaoëres loewend däör de loch
't Rouen va kesjtieële, hotels en versjtaerkde vestinge
Versjeurd, zoonder naolaote, mèt gefroonsde en gehaeve kop
Vool sjerpe piele en sjpitse naolde, d'r nivvel van de zieë