საფრანგეთის ზღვისიქითა ტერიტორიები

დღეისათვის ამ ტერიტორიებს აქვთ შემდეგი სტატუსი:

• საფრანგეთის ზღვისიქითა დეპარტამენტი (département et région d’outre-mer, აბრევიატურა DOM, იშვიათად DROM)
• საფრანგეთის ზღვისიქითა გაერთიანება (collectivité d’outre-mer, აბრევიატურა COM)
• საფრანგეთის განსაკუთრებული სტატუსის მქონე ზღვისიქითა ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული წარმონაქმნი (collectivité sui generis)

ადრე, როდესაც ჯერ კიდევ არსებობდა ზღვისიქითა ტერიტორიის სტატუსი (territoire d’outre-mer), ფრანგულად ყველა ამ სამფლობელოს ხშირად ეძახდნენ DOM-TOM (départements d’outre-mer / territoires d’outre-mer-ის აბრევიატურა).

საფრანგეთის ზღვისიქითა დეპარტამენტები

• გვადელუპა (la Guadeloupe)
• მაიოტა (Mayotte)
• მარტინიკა (la Martinique)
• რეიუნიონი (la Réunion)
• საფრანგეთის გვიანა (la Guyane)

საფრანგეთის ზღვისიქითა გაერთიანებები

• სენ-ბართელმი (Saint-Barthélemy)
• სენ-მარტენი (Saint-Martin)
• სენ-პიერი და მიკელონი (Saint-Pierre-et-Miquelon)
• უოლისი და ფუტუნა (Wallis-et-Futuna)
• საფრანგეთის პოლინეზია (la Polynésie française)

საფრანგეთის განსაკუთრებული სტატუსის მქონე ზღვისიქითა ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული წარმონაქმნები

• კლიპერტონი (Clipperton)
• ახალი კალედონია (la Nouvelle-Calédonie)
• საფრანგეთის სამხრეთული და ანტარქტიდული ტერიტორია (Terres australes et antarctiques françaises, TAAF)

საფრანგეთის ზღვისიქითა ტერიტორიები

№	დროშა	გერბი	ტერიტორია	რეგიონი	ფართობი კმ²	მოსახლეობა (აღწერა)	დედაქალაქი	სტატუსი
1			გვადელუპა	კარიბის ზღვა	1628	404 635 (2011)	ბას-ტერი	საფრანგეთის ზღვისიქითა დეპარტამენტი
2			მარტინიკა	კარიბის ზღვა	1128	392 291 (2011)	ფორ-დე-ფრანსი	საფრანგეთის ზღვისიქითა დეპარტამენტი
3			რეიუნიონი	ინდოეთის ოკეანე	2512	828 581 (2011)	სენ-დენი	საფრანგეთის ზღვისიქითა დეპარტამენტი
4			საფრანგეთის გვიანა	სამხრეთი ამერიკა	91 000	237 549 (2011)	კაიენა	საფრანგეთის ზღვისიქითა დეპარტამენტი
5			მაიოტა	ინდოეთის ოკეანე	374	212 645 (2012)	მამუცუ	საფრანგეთის ზღვისიქითა დეპარტამენტი
6			საფრანგეთის პოლინეზია	წყნარი ოკეანე	4167	268 270 (2012)	პაპეეტე	საფრანგეთის ზღვისიქითა გაერთიანება
7			უოლისი და ფუტუნა	წყნარი ოკეანე	274	12 197 (2013)	მატა-უტუ	საფრანგეთის ზღვისიქითა გაერთიანება
8			სენ-პიერი და მიკელონი	ჩრდილოეთი ამერიკა	242	6080 (2011)	სენ-პიერი	საფრანგეთის ზღვისიქითა გაერთიანება
9			სენ-მარტენი	კარიბის ზღვა	53	36 286 (2011)	მარიგო	საფრანგეთის ზღვისიქითა გაერთიანება
10			სენ-ბართელმი	კარიბის ზღვა	21	9035 (2011)	გუსტავია	საფრანგეთის ზღვისიქითა გაერთიანება
11			ახალი კალედონია	წყნარი ოკეანე	18 575	245 580 (2009)	ნუმეა	[[საფრანგეთის განსაკუთრებული სტატუსის მქონე ზღვისიქითა ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული წარმონაქმნი]]
12			საფრანგეთის სამხრეთული და ანტარქტიდული ტერიტორია	ინდოეთის ოკეანე	439 672	0 (2011)	პორტ-ო-ფრანსე	[[საფრანგეთის განსაკუთრებული სტატუსის მქონე ზღვისიქითა ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული წარმონაქმნი]]
13			კლიპერტონი	წყნარი ოკეანე	9	0 (2011)	-	[[საფრანგეთის განსაკუთრებული სტატუსის მქონე ზღვისიქითა ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული წარმონაქმნი]]
			სულ		559 655	2 653 149

ყველა 13 ტერიტორიის ფართობის საერთო ჯამი შეადგენს 559 655 კმ²-ს (ადელის მიწის გარდა — 127 655 კმ²-ს), ხოლო მოსახლეობის ჯამი 2 653 149 ადამიანს.

• მადაგასკარი პრეტენზიას აცხადებს ბასას-და-ინდიას, გლორიოსის, ევროპის, ჟუან-დი-ნოვას კუნძულებზე, რომლებიც შედიან ეპარსეს კუნძულების შემადგენლობაში, რომელიც საფრანგეთის განსაკუთრებული სტატუსის მქონე ზღვისიქითა ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული წარმონაქმნია.
• კომორის კუნძულების კავშირი პრეტენზიას აცხადებს კუნძულ მაიოტაზე (მაორე), რომელსაც აქვს საფრანგეთის «ზღვისიქითა დეპარტამენტის» სტატუსი.
• სურინამი (ყოფილი ჰოლანდიის გვიანა) პრეტენზიას აცხადებს საფრანგეთის გვიანას გარკვეულ ტერიტორიაზე, რომელიც საფრანგეთის ყველაზე დიდი ზღვისიქითა დეპარტამენტია.
• მავრიკი 1990 წლიდან აწარმოებს მოლაპარაკებებს ტრომელინის კუნძულის (დღეისთვის ეკუთვნის საფრანგეთს) დასაბრუნებლად. ასევე არსებობს პრინციპული შეთანხმება კუნძულის და მის ირგვლივ არსებული საზღვაო სივრცის ერთობლივი მართვის შესახებ.
• ვანუატუს რესპუბლიკა პრეტენზიას აცხადებს ახალი კალედონიის კუთვნილ მეტიუს და ჰანტერის კუნძულებზე.
• საერთაშორისო თანამეგობრობა ანტარქტიდის შესახებ შეთანხმების საფუძველზე არ სცნობს საფრანგეთის ტერიტორიულ უფლებებს ანტარქტიკის სექტორში მდებარე ადელის მიწაზე, რომელიც საფრანგეთმა ჩართო სამხრეთული და ანტარქტიდული ტერიტორიის შემადგენლობაში.

• Robert Aldrich and John Connell, France's Overseas Frontier, Cambridge University Press, 1992
• Frédéric Monera, L'idée de République et la jurisprudence du Conseil constitutionnel - Paris : L.G.D.J., 2004 [1] [2] დაარქივებული 2006-09-23 საიტზე Wayback Machine. ;

• ოფიციალური საიტი დაარქივებული 2005-10-12 საიტზე Wayback Machine.