गाराणी

सांगण्याच्यो खुब तरा आसात गांवाप्रमाण त्यो बद्लतात पुण सांगण्याचो उद्द्देश एकूच आसता. भवतीक सुखाखातिर आनि दुख निवारण करपाखातीर.

सांगणे चड करुन गांवचो जल्मि,गांवकार वो गांवचो मुखेली घालतात देवळांनी घाडी भगत बी देवाक गाराणे घालतात. ते करतना जाग्याच्या देवाक,गांवच्या देवाक,शीमेच्या देवचाराक,मांडाच्या देवाक,कुळदेवाक,गांवपुरसाक बी उलो घालून त्या सगळ्यांनी हे करचें पडता. सांगणे घालपाची पद्दत केन्ना सावन सुरु जाली हें सांगप कठीण. देवाची संक्लपना रुजवणाक आयली आपूण कोणाची तरी निर्मणी हें मनशाक पटले.तेन्ना सावन निर्मात्याक मनीस तरेतरेन होरायता.देवान ही भुंय आनी भुयेंवेले मनिस निर्माण केले असो मनशचो विश्वास आसा. देखुन तो देवाक मानता होरयता तेच तरेन आपुण देवाची स्ंतत असो विश्वास बाळ्गुपि मनिस देवालागी मागणी करता.

सांगणे घालपाचे प्रकार जल्माक अायल्यो गांवांत रावपी गांवकार,आपल्या मूळ पुरसाक देव मानता गांवपुरीस म्ह्ण ताका होरायता गांवात मांड जाल्यार तांचो अधिकार गांवकाऱ्याक आसता. गाराणी म्ह्ळ्यार मनिसकुळ्येचे सासायेचो आनी पुण्यायेचो इतिहास.देव आनी मनीस हांचे मद्लें नातें सुरु जालें आनीं गाराणी अस्तित्वांत आयली.मनशाचेर येवपी सैमिक आपत्ती मनशाचे सोसणाये भायर पावल्यो तेन्नाच मनशान देव नांवाची संकल्पना सोदुन काड्ली. वारो व्हांवता,दर्याक सुकती भरती येता,पानां गळ्ता,दीस जाता,रात जाता हे सगळे रच्णूकेफाटाल्यन एका श्क्तीचो हात आसा अशें मनशाक दिसलें आनी ताणें देव,अल्ला,खुदा अशीं नांवां दिवन ताचें अस्तित्व मान्य केलें.त्याच वेळार प्रार्थना,भजनां, तुस्तगितां हांचेवांगडा गाराण्याचो जल्म जालो.

'गा' हो वर्ण ती गावपाची आसा अशें सुचयता. तशें पळोवंक गेल्यार गाराणे आनी देवाची प्रार्थना हातूंत फरक आसा.प्रार्थनेक मध्यस्त आसना कोणूय ती करुंक शकतात. पुण गाराणी करपाक अधिकार आसूं जाय.त्या वेळार समाजान थारायल्ले अधिकार आशिल्लो मनीसूच देखीक भट,वेळीप,गुरव गांवकार हो गाराणे घालपी समाजाचो प्रतिनिधि.ते भायर गाराण्याक फकत शरण वसपाचे भाव नासता जाल्यार देवाकडेन अधिकारान थोडयो गजली मागप आसता.अशे रितीन गराणी म्ह्ळ्यार मनशाच्या भितरल्या मनाक आदार आनी आत्मविश्वास दिवपाखातीर समुह मनान निर्माण केल्ली एक येवजण.