Lyoko

Segundo o diario de Franz Hopper, Lyoko e XANA foron creados orixinalmente para destruír o proxecto Carthago (Carthage project), un plan militar deseñado, nun principio, para lograr a paz mundial e evitar accións do inimigo. Máis tarde, Franz Hopper descubriu que o proxecto era, con todo, o dunha arma moi potente que nada tiña que ver coa paz, e abandonou a súa investigación. A rexión Carthago parece ser a representación tridimensional dese proxecto.

Lyoko foi adaptado máis adiante ao servizo como santuario para el e a súa filla Aelita, aínda que non acabou de programalo porque tivo que irse precipitadamente ao mundo virtual ao ser perseguido polos homes de negro. El repartiu as chaves de Lyoko entre el e Aelita, converténdose nos “amos absolutos de Lyoko”. O goberno atopouno finalmente, forzándoo a fuxir a Lyoko con Aelita. Ao chegar ao mundo virtual, Aelita e Franz foron atacados por XANA. Franz tentou razoar co virus, pero fracasou. Desde ese momento, pasan a ser os escravos do malvado XANA. Como unha tentativa de paralo, Franz pechou o supercomputador, que continuou apagado durante nove anos ata que Jeremie reactivouno. Unha vez aceso, XANA tomou control del e utilizouno para atacar o mundo real.

Unha cuadrilla: Jeremie Belpois, Odd Della Robbia, Ulrich Stern e Yumi Ishiyama foron a Lyoko e atoparon a Aelita, aínda que estaban convencidos de que, como XANA, era un programa informático. Dese modo fixéronse amigos dela e ela axudoulles desactivando as torres para evitar que XANA fixese máis dano na Terra. Despois de escapar do supercomputador no final da segunda tempada, XANA suprimiu os sectores de Lyoko un por un posuíndo a Aelita e forzándoa a introducir o código “XANA” na torre principal; da mesma maneira en cada sector. Isto axudou a XANA a ir destruíndo os sectores pouco a pouco.

A cuadrilla coñeceu a William Dunbar, que lles fixo tantos favores que lle propuxeron que fora a Lyoko, posto que, ademais, necesitaban a outro guerreiro, pois as batallas estaban a deixalos sen tempo para estudar, preparar exames e descansar. Entrando no sector 5 con Aelita descubriu que era máis forte que todos os guerreiros de Lyoko (Odd, Yumi, Jeremie, Ulrich e Aelita). A súa arma era unha espada enorme capaz de lanzar fortes campos de enerxía. Estaba a loitar contra os vermes cando de súpeto a Scyphozoa posuiuno transformándoo en esbirro de XANA (William-XANA), e Aelita non puido facer nada para evitalo. No final da terceira tempada XANA utilizouno para destruír o núcleo de Lyoko. A destrución acabou con Lyoko, aínda que non co supercomputador, polo que Jeremie conseguiu restaurar Lyoko xunto con Aelita, que xa recuperara a súa memoria (unha das chaves de Lyoko).

Na última tempada tamén conseguen desvirtualizar a William e neutralizar e acabar para sempre con XANA. Para iso, tiveron que utilizar a enerxía que Franz Hopper lles cedeu, sacrificándose. O pesadelo terminara, xa podían apagar o supercomputador, pero tan só Yumi quería apagalo. Ao final, os cinco amigos decidiron, de forma algo dubidosa, apagar o supercomputador para sempre e empezar unha nova vida. Unha vida sen XANA, e por desgraza, tamén sen o pai de Aelita.

Con todo, máis tarde a aventura continúa (en Código Lyoko: Evolución). Aelita perdeu aos seus pais, e aínda ten moitos misterios por resolver. XANA resucita e aparece un novo antagonista, o profesor Tyron.

Lyoko contense dentro dun supercomputador dentro dunha fábrica abandonada. Divídese en cinco sectores separados, todos coas súas características únicas. Os primeiros catro sectores están ao redor do quinto, como os radios dunha roda. Cada sector esta illado dos outros polo Mar dixital (excepto o sector 5).

En Lyoko, as leis da gravidade e a física non se aplican completamente, permitindo que os Guerreiros de Lyoko alcancen facilmente grandes fazañas de acrobacia que case serían consideradas (senón totalmente) imposibles para o atleta máis experto. Como tal, calquera persoa que vai a Lyoko gaña un aumento en velocidade, forza, e axilidade; e na práctica, un ou máis superpoderes específicos, a maioría inspirados nos de persoas que os posúen individualmente (Ulrich, por exemplo, pode moverse a supervelocidade).

A fatiga é practicamente inexistente en Lyoko. A maioría dos Guerreiros de Lyoko só se cansan ou esgotan cando son golpeados por un refacho de disparos de armas tales como o láser elíptico dun megatanque, e recupéranse rapidamente. A fatiga mental, con todo, é un gran problema. Isto ocorre especialmente con Yumi e a súa enerxía telecinética. En Lyoko soamente existen dous do cinco sentidos: a vista e o oído. Tampouco existen os espellismos nin o sono. Con todo, isto incúmprese nalgúns episodios: no episodio 75 (Unha choiva moi quente), unha vez no deserto, Ulrich di: “Que calor”; cada vez que alguén volve de ser teletransportado a unha Replika no mundo real (4ª tempada) queda inconsciente un tempo; no episodio 94 (Loitar até o final), Aelita salouca no sector 5, cando vencen a XANA e Aelita perde ao seu pai para sempre; Odd sentiu náuseas varias veces, e tamén fame; no episodio 77 (Perdida no mar), Jeremie asegura que o cheiro existe en Lyoko, aínda que o menciona referíndose a un rastro dixital e non a un verdadeiro cheiro.

Hai 41 torres dispersadas sobre Lyoko; dez en cada un dos sectores principais e unha no sector 5, que no episodio 49 (Franz Hopper) descubriuse que había unha torre no sector 5. As torres actúan como módulos de proceso de datos, transporte dun sector a outro (excepto o sector 5), saída do sector 5 por calquera dos túneles da cúpula e como paso ao mundo real. É a través destas torres por onde XANA ou quen use o supercomputador, poden atacar a terra. A través do catro sectores principais, os arames xigantes enrolan a súa saída do sector 5 a cada unha das torres en cada un dos sectores, actuando como condutos de datos. A enerxía vermella pode ser considerada pulsación a través dos arames sempre que XANA active unha torre. Estes arames pódense separar, que illarán a torre, como desconectar un cable da rede nun computador tradicional. As torres activadas por Jeremie son verdes, as activadas por Franz Hopper son brancas, as activadas por XANA son vermellas, e as desactivadas azuis (ata ao final da 2ª tempada, logo son brancas) e ademais cada vez que William entra ou sae dunha torre, produce ondas vermellas, mentres que Aelita e os seus amigos producen ondas azuis (aínda que isto é debido a que neses momentos William estaba baixo o control de XANA).

As torres que hai en Lyoko poden ser de diferentes cores:

• Vermello: Isto quier dicir que esa torre está activada por XANA.
• Verde: Isto quere dicir que esa torre está activada por Jeremie.
• Branca: Isto quere dicir que esa torre está desactivada (nas tempadas 3 e 4), ou activada por Franz Hopper.
• Azul: Isto quere dicir que esa torre está desactivada (só nas tempadas 1 e 2).
• Sen cor: Isto quere dicir que a torre está danada, visto no episodio 25 (Código: Terra).

Sector 1: Xeo

Facendo honra ao seu nome, este sector é frío, xeado e cun fondo nocturno. Unha greta na terra xeada e nas mesetas poden causar un tremor. Integrado por grandes e finas traxectorias de glaciares cubertas por unha capa delgada de neve, este sector ten algunhas superficies lisas como calquera área de xeo cuberta no mundo verdadeiro. As 10 torres deste sector ocúltanse moi ben, e son a miúdo alcanzables soamente por tobogáns de xeo, o que significa que un debe practicamente surfear polo interior destes. Nos tobogáns, as estalactitas e estalagmitas expoñen unha ameaza a velocidades moi altas. Nunha ocasión, o grupo tivo que atravesar labirintos para atopar as torres. A auga simulada existe neste sector, e como a auga real pódese atravesar nadando (ou mergullando, como fai Odd) nalgúns lugares, pero non pertence ao Mar dixital, polo que ao tocala os personaxes non quedan virtualizados para sempre. Este sector foi suprimido por Aelita no episodio 61 (Sabotaxe) (aínda que nese episodio ela non estaba posuída por XANA, fíxoo unicamente para salvar o supercomputador), pero foi reconstruído por Jeremie. O Koloso só aparece neste sector, na 4ª tempada.

Sector 2: Deserto

O sector do deserto é un lugar seco, árido e canicular, está composto por formacións compostas e de area sen fin. XANA ten a capacidade de crear tormentas de area neste sector (visto soamente no episodio 4 Diario de abordo), así como os tremores que fan as mesetas romper. Ademais, no episodio 11 (A praga), XANA podía inclinar unha meseta a un ángulo de noventa graos. Aelita, Odd, e Ulrich estaban na meseta nese entón e caerían no baleiro dixital se Aelita non usase a súa sintetización para salvalos. Os cangrexos poden atravesar as mesetas facilmente grazas ás súas patas puntiagudas. No episodio 2 (Ver é crer) descubriuse un oasis neste sector que realmente era falso. Este sector foi suprimido por Aelita no episodio 58 (O pretendente), pero tamén é reconstruído por Jeremie.

Sector 3: Bosque

O sector ten un clima tépedo e húmido. Neste ambiente crepuscular o misterio reina; pódese dicir que este é o sector máis fermoso de Lyoko. As árbores, flotantes a media altura, deixan á vista as súas raíces sobre grandes extensións de pasto, e a luz do sol traspasa entre os seus troncos pechados. Na primeira tempada este sector parecía coma se estivese a atardecer, pero desde a segunda ata a cuarta tempada parece coma se fóra de día. Este sector foi suprimido por Aelita no episodio 54 (Lyoko menos un), pero tamén é reconstruído por Jeremie.

Foi o primeiro sector no que se virtualizaron Aelita, Franz Hopper, Odd e Ulrich.

Sector 4: Montañas

Polos seus picos escarpados, parécese a China e as súas grandes pedras, calquera movemento en falso pode conducir ao baleiro dixital. A montaña está chea de plataformas móbiles e obstáculos difíciles, o que significa que pode ser complicado utilizar os vehículos alí, e sábese que pode haber outras plataformas por baixo do “banco de néboa”, escurecendo o baleiro dixital nalgunhas áreas. Estas nubes fan difícil apuntar sobre as mesetas máis baixas. Se cae un dos personaxes desde unha altura suficiente, sen importar se aterra ou non, pérdense exactamente vinte puntos de vida polo impacto. Un lugar brumoso con pontes moi estreitas entre pedras e rocas. Os traslados aí son perigosos. Non existe vexetación, só pequenas árbores e grandes pedras que poden ser moi perigosas para os nosos heroes. Ademais este foi o único sector que se viu como sobe a marea do Mar dixital, no episodio 55 (Maremoto) e tamén é o único sector no que XANA fai que as mesetas sexan invisibles e só se vexa néboa, isto sucede no episodio 47 (En plena forma) e no episodio 51 (A gran revelación) ocorre algo similar que no 47 pero coa diferenza que as mesetas están visibles, o único igual é que hai moita néboa. Este sector foi suprimido por Aelita no episodio 64 (Un problema por duplicado), pero tamén é reconstruído por Jeremie.

Sector 5: Carthago

O sector 5 está situado no medio dos outros catro. É o único sector en Lyoko no que hai unha soa torre. Os heroes van até o límite dos territorios para que Jeremie introduza a clave SCIPIO e apareza o Teletransportador que os traslada ata a praza no corazón do sector 5, algunhas persoas chámano "as areas". Desde aí poden entón acceder ao núcleo, que é o acceso directo a todos os programas de Lyoko. Unha vez na Cúpula celestial, Aelita pode acceder á memoria de XANA por unha pantalla. O sector 5 está formado por unha esfera azul xigante. Na superficie exterior da esfera hai unhas barreiras cubertas coas imaxes do código binario similares ás vistas nas torres. A esfera no centro do sector é o corpo principal do sector 5. Catro canles de datos alimentan desde puntos equidistantes na súa superficie aos catro primeiros sectores. Todo o sector 5 é azul e xeométrico. Neste sector, o Mar dixital é substituído por unha barreira de datos similar ás que están nas torres, pero caer nel parece ser tan malo como caer no Mar dixital. Despois de que se deshabilite o sistema de seguridade, ábrese un camiño fóra do labirinto. Isto conduce a un elevador multidireccional. Nunca para de moverse, así que é necesario un salto medido coidadosamente ao subir nel. O elevador móvese en pistas ao redor da superficie externa da esfera. Deterase brevemente para permitir que os seus pasaxeiros desembarquen. Detense brevemente sempre no mesmo punto ca outra plataforma que conduce á superficie externa do sector 5. Na superficie hai unha interface especial que permite o acceso completo ao supercomputador e calquera dato dentro deste inclusive; isto é, ao parecer, a base de datos de XANA (ata o final da segunda tempada). Na cuarta tempada, os nosos heroes xa non necesitan deshabilitar o sistema de seguridade para saír. Tamén poden virtualizarse directamente no sector 5. Dentro deste sector hai algúns monstros únicos, como as mantaliñas voadoras (que máis tarde saen a outros sectores) e as trepadoras (tamén denominadas vermes). Este sector foi suprimido por William no episodio 65 (O último asalto), pero é reconstruído por Jeremie. Hai unha única torre no sector 5, só vista no episodio 49 (Franz Hopper) e no episodio 87 (Odd e o seu odisea espacial), na Replika do Sector 5. Aínda que neste sector non hai Mar dixital, é perigoso caerse das plataformas.

Tamén chamado Baleiro dixital ou Mar virtual. O Mar dixital é un espazo baleiro que hai entre Lyoko e a rede de datos que rodea os cinco sectores. Como o mar, o bordo do baleiro móvese e axita como auga. Encima deste, os que caian serán virtualizados para sempre como lle ocorreu a Franz Hopper. Jeremie pode tentar buscalos e utilizar o programa de materialización para recuperalos, pero el aínda recomenda non caerse dentro, pois atopalos é unha tarefa bastante difícil. Yumi e Aelita son as únicas que caeron dentro e foron recuperadas pouco despois, aínda que soamente apenas; Jeremie aínda non dominara a materialización máis complexa usada para facer humana a Aelita, e puido salvar soamente a Yumi porque foi Odd quen introducira inadvertidamente o código apropiado anterior, creando un programa de materialización dunha soa quenda. Aelita foi tirada ao Mar dixital por William-XANA no episodio 82 (Recordos afastados) e pouco despois foi rescatada por Franz Hopper.

Despois da destrución de Lyoko, o Mar dixital é o único que segue en pé. Na cuarta tempada, o Mar dixital serve como un paso dos 5 sectores, as recentemente creadas Replikas como restauracións de Lyoko. William-XANA sempre que busca a Aelita e a atopa, despois tenta tirar a Aelita ao Mar dixital, para que así Franz Hopper saia do seu agocho e poida destruílo. Por dentro o Mar dixital parece unha especie de cidade virtual con edificios que colgan do teito. É de cor azul pero vólvese vermello cando XANA ataca. Na 4ª tempada descóbrese que o Mar dixital é en realidade Internet.

Son copias idénticas dos sectores de Lyoko que se atopan no Mar dixital. Créanse cando XANA controla un supercomputador. Cada Replika só ten un sector. Ata agora víronse 4 dos sectores (o sector das montañas só se viu nos videoxogos) pero son demasiadas para destruílas unha a unha. No episodio 92 (Suor fría), XANA reúne todas as súas enerxías para crear un monstro xigantesco chamado o Koloso. Nos videoxogos tamén existe a Replika Volcán. Esta é a lista das Replikas existentes e descubertas.

Visto soamente dúas veces: no episodio 19 (A Fronteira) e outra vez nun soño de Jeremie no 25 (Código: Terra); o Limbo actúa como espazo buffer entre Lyoko e o mundo verdadeiro. Existe dentro da memoria do supercomputador. Jeremie foi atrapado accidentalmente aquí cando quería ir a Lyoko. A memoria do escáner fora cortada antes de que o proceso terminase, atrapándoo no Limbo. Sobre a súa chegada, Jeremie podía falar con Aelita co seu enlace á memoria do supercomputador. Co seu enlace, Jeremie podía dicir aos outros como liberalo. Despois de viaxar aos catro sectores e de recoller a memoria do escáner do catro torres de paso, Aelita podía viaxar ao Limbo e finalmente liberalo.

As Sandboxes son vistas nos libros de Código Lyoko, durante os eventos que transcorren neles.

As Sandboxes son porcións de memoria do supercomputador illadas da memoria principal, sen acceso ao resto de datos sendo só accesibles desde unha terminal predeterminada. Unha das Sandbox (o Mirror) foi creada por Franz Hopper para mostrarlle a Aelita o porque dalgunhas cousas (por exemplo, que pasou o día que ambos se virtualizaron en Lyoko). O outro Sandbox, a primeira cidade, é onde se esconde unha arma temible e, á parte diso, non ten maior utilidade.

Sandbox 1: Mirror da Ermida

Segundo os libros de Código Lyoko, que seguen unha secuencia temporal alternativa, existen dous sectores máis, denominados sandboxes.

Ao virtualizarse por primeira vez pódese ver unha paisaxe parecida á do sector do bosque. É unha pequena plataforma con chan verde e tres árbores grosas que son tres niveis do Mirror.

As árbores deixan acceder a unha gravación 3D dalgúns recordos do pai de Aelita e algunhas persoas involucradas con el.

Utilízase unha interface (como un mando) para avanzar e retroceder no tempo de gravación. Ao Mirror accédese desde un escáner cun porto de control parecido ao da fábrica.

Sandbox 2: A nova cidade (Sandbox de Bruxelas)

A nova cidade é o segundo Sandbox que aparece nos libros.

É unha cidade na que case todos os edificios son de azul celeste. Está infestada de mantaliñas voadoras, e cando XANA está preto, parece coma se toda a cidade lle obedecese.

Neste lugar atópase a arma temible que, de ser activada, podería causar un conflito a grandes escalas.

Esta arma está encerrada nun castelo negro e rodeada dunha gran muralla negra a modo de cortalumes. Nun principio, XANA estaba destinado a ser o gardián da arma, para que esta nunca chegase a ser utilizada. Con todo, os terroristas do Green Phoenix, xuntaron a un XANA case resucitado, e activan a arma.

Entre outros usos, esta arma pode (a condición de que haxa unha torre activada):

• Teletransportar entre dúas columnas-escáner
• Traballar e materializar deseños de calquera cousa.
• Materializar monstros de XANA (se este accede)

Esta cidade quedou illada do resto de Lyoko pero introducciendo o Código: AELITA desde a sala do corazón de Lyoko e escollendo a chave correcta para abrirse paso á cidade, Lyoko e a primeira cidade quedan así ínterconectadas.

Na cuarta tempada, a destrución de Lyoko non é tan completa como parece. Jeremie e Aelita logran restaurar o sector 5, e máis tarde o resto de Lyoko, permitindo que Jeremie envíe aos seus amigos tras XANA pola Rede mundial a través do Mar dixital. Dentro do Mar dixital existen unha especie de illas, coñecidas como “Replikas”, que parecen versións máis pequenas de Lyoko, e cada Replika só ten un sector. Cada Replika é controlada por un supercomputador baixo o control de XANA. Para evitar o ata agora descoñecido propósito de XANA, estes supercomputadores deben ser destruídos.

Con esta fin, Jeremie desenvolve un novo proceso de materialización coñecido como “teletransporte” que permite materializar aos seus amigos na localización na Terra do supercomputador que controla a Replika. Ademais, son materializados coas formas de Lyoko, que Jeremie mellorou na cuarta tempada, non coas súas formas humanas coñecidas nas demais tempadas, dándolles as ferramentas necesarias para destruír cada supercomputador.

Os vehículos usáronse en Lyoko. A maioría programados por Jeremie, e os demais por XANA. Aparecen a partir da segunda tempada (por primeira vez vistos no episodio 27 (A nova orde). Os que os Guerreiros de Lyoko usan individualmente dentro dun sector tamén admiten ser usados para ir dun sector a outro usando as torres.

Moto (Overbike)

É o vehículo de Ulrich. Ten forma de moto dunha soa roda e cun reactor que usa para voar (que o fai moi pouco pois non lle fai falta porque el é máis rápido).

Táboa (Overboard)

É o vehículo de Odd. Ten forma de táboa de surf lila e é capaz de voar.

Aeroescorregador (Overwing)

É o vehículo de Yumi. Ten unha forma estilizada e curvilínea, parecido a un scooter, e desprázase levitando sobre o chan ou voando.

Transportador

Ten forma de esfera branca, o suficientemente grande como para que dentro caiban os cinco Guerreiros de Lyoko. Ten gravado o Ollo de XANA en cor azul escuro. Para utilizalo, os Guerreiros deben situarse no bordo dun sector. Despois, Jeremie teclea a clave SCIPIO (Escipión en galego), e o transportador vén voando, ábrese por un lateral mostrando unha aurora de luz branca, "traga” aos guerreiros, e lévaos á praza do sector 5. Tamén se pode programar cunha chamada atrasada, é dicir, introdúcese o contrasinal SCIPIO e despois dun período de tempo determinado, vén. Esta función utilízaa Aelita no episodio 57 (Aelita), para ir ao sector 5 sen a axuda de Jeremie. Franz Hopper tamén pode chamalo, cousa que fixo no episodio 28 (Territorio descoñecido) para salvar a Aelita duns monstros de XANA.

Na 4ª tempada non se utiliza, pois Jeremie xa sabe virtualizar aos mozos directamente no sector 5; pero no episodio 94 (Loitar até o final) Jeremie chámao para ir desde o sector do xeo ao sector 5.

Ademais de transportar aos Guerreiros de Lyoko ao sector 5, pode ir recollelos a este sector e envialos de volta ao sector desde o que foron, ou a calquera outro, aínda que nunca se viu.

Ás de Aelita

Obtenas na cuarta tempada, co seu novo traxe. Bástalle con pasar a man por un brazalete con forma de estrela rosa que leva na boneca e nas súas costas aparecen unhas ás de luz rosa que lle permiten voar con máis axilidade que se fora nun vehículo. Foi no episodio 67 (Dobre ou nada) cando cambiaron de traxes e vestimenta, e  cando Aelita se sorprendeu, Jeremie díxolle que tiña moito tempo libre e Aelita díxolle: “Es o vento que impulsa as miñas ás”.

Skidbladnir (Skid)

É un submarino programado por Jeremie e Aelita para navegar polo Mar dixital (a Rede), pois ao parecer os Guerreiros de Lyoko non poden sobrevivir nese lugar, e se fosen desvirtualizados alí perderíanse para sempre. O seu nome vén da literatura nórdica. Ten forma de cáliz cando está parado e vertical, pero cando avanza rota e convértese nun veloz submarino con capacidade para cinco (o quinto era para William, pero nunca chegou a usalo). Componse dunha cabina de control circular, ocupada por Aelita, na súa popa, flanqueada por dous estilizados aleróns. O seu casco componse dun longo esporón ao que van axustados catro minisubmarinos, os NavSkids, nos que viaxan e combaten os membros do equipo. Para loitar desacóplanse e actúan como submarinos independentes, pero non poden volver entrar a Lyoko por si mesmos. O Skidbladnir e os seus NavSkids combaten con torpedos (sen límite de disparos, pero ás veces menciónase que consomen enerxía) que lanza por unhas toberas na quilla dos NavSkids e na cabina de Aelita. O Skid foi destruído polo Koloso.

Os NavSkids son alargados, con deseño estilizado. Son grises escuros, e teñen unha xanela de cristais opacos desde a cal se pode ter unha vista óptima do Mar dixital. Os NavSkids teñen unha raia de cor ao longo, por baixo da xanela. O de Odd ten a raia morada, o de Ulrich amarela, o de Yumi vermella e o de William azul claro, a xogo coas súas respectivas vestimentas. Nunha ocasión, Odd chegou tarde ao Skid e gritou: “Ei, esperádeme!”. Con todo, o NavSkid que estaba a chegar tarde era o de Ulrich, e non o de Odd. En dous cromos do álbum de cromos de Código Lyoko os deseños das naves cambian un pouco, pois as raias desaparecen, e cambia un pouco o deseño xeral. Por dentro, a cabina de Aelita é bastante espazosa, e conta cun posto de mandos repleto de botóns, sensores, pancas e teclas que Aelita, combinándoos cunha pantalla que aparece diante dela, utiliza para pilotar o Skidbladnir. O interior dos NavSkids é pouco maior que o tamaño dos seus ocupantes, para que estes caiban de pé. Cando os NavSkids se colocan en posición horizontal, os Guerreiros de Lyoko pasan de estar de pé a estar sentados sobre unha butaca.

Cando William-XANA combate no Mar dixital, usa algo parecido a un NavSkid, chamado Rorkal, pero negro e máis grande, e con dous propulsores no canto dun. Combate con torpedos e adoita ir escoltado por monstros de XANA, de quen se sospeita que foi XANA o que creou esta nave cos datos do Skidbladnir que roubou a Scyphozoa no episodio 76 (O lago).

Mantaliña negra

XANA creou unha mantaliña negra como vehículo de William-XANA. É como unha mantaliña normal, pero no canto de azul é negra. Ten rendas para o fácil uso de William-XANA.