Antonomasia

Tal é o sentido deste tropo que vén sendo, aplicada aos nomes propios, unha variante da perífrase e da sinécdoque. Isto é o concepto que tiñan os antigos da antonomasia. En tempos modernos G.J. Vossius traspuxo a reversibilidade posíbel na sinécdoque (species pro genere) analogamente para a antonomasia (individuum pro specie), conservando o nome de antonomasia, que hoxe se coñece como antonomasia volssiana que, polo tanto, consiste na substitución dun apelativo por un nome propio (tamén pode ser común), o cal posúe algunha relación co inicial nome común, é dicir, o inverso da antonomasia antiga.

• De Viaxe ao país dos ananos (1968), de Celso Emilio Ferreiro:

Arribéi unha noite
á cidade infernal,
Sodoma irrespirábel,
Gomorra dos bruídos, caos rodante
que brama no amencer e non ten pálpebras.

Outros artigos

• Figura estilística