ศาสตร์แห่งการเล่าเรื่อง
ศาสตร์แห่งการเล่าเรื่อง (อังกฤษ: narratology) หรือ ศาสตร์เรื่องเล่า คือวิชาว่าด้วยการศึกษาเรื่องเล่า (narrative) โดยเน้นศึกษาโครงสร้างและหน้าที่ของเรื่องเล่า รวมถึงแก่นเรื่อง ขนบของการเล่าเรื่อง และสัญลักษณ์ต่าง ๆ ในเรื่องเล่า ศาสตร์นี้อาจสืบเชื้อสายเชิงทฤษฎีมาจากอริสโตเติล (the Poetics) แต่ปัจจุบันถือว่าริเริ่มโดยนักรูปแบบนิยมรัสเซีย โดยเฉพาะวลาดีมีร์ โปรปป์ (Morphology of the Folktale, 1928) และทฤษฎีการใช้หลากเสียง (heteroglossia) เสียงอันหลากหลาย (dialogism) และพื้นที่และเวลาของการใช้ศัพท์ (chronotope) ของมิคาอิล บัคติน ซึ่งถูกนำเสนอใน The Dialogic Imagination (1975)
ประวัติ
ต้นกำเนิดของศาสตร์เรื่องเล่ามีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับโครงสร้างนิยม ซึ่งเป็นทฤษฎีที่แสวงหาระบบเชิงรูปแบบนิยมที่สามารถชี้แจงลักษณะของเนื้อหาภายในเรื่องเล่าได้จริง โดยอาศัยทฤษฎีคล้ายไวยากรณ์เชิงรูปแบบนิยมเป็นพื้นฐานในการแจงส่วนประโยคในบางสาขาของภาษาศาสตร์ อย่างไรก็ตาม ขั้นตอนเหล่านี้ปัจจุบันไม่ได้รับความนิยมในศาสตร์เรื่องเล่าอย่างแพร่หลาย
อ้างอิง
This article uses material from the Wikipedia ไทย article ศาสตร์แห่งการเล่าเรื่อง, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). เนื้อหาอนุญาตให้เผยแพร่ภายใต้ CC BY-SA 4.0 เว้นแต่ระบุไว้เป็นอื่น Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki ไทย (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.