Anton Wachterpriis

De priis waard yn 1977 ynsteld troch it Centraal Comité 1945 fan Harns en wurdt om it jier útrikt. It is de iennichste debútpriis dy't troch faksjuery takend wurdt. De priis is ferneamd nei it haadpersoan Anton Wachter út it searje romans fan de skriuwer Simon Vestdijk. De priis wurdt alle kearen útrikt yn Harns, it berteplak fan Vestdijk.
Fan 2020 ôf hat de gemeente Harns de priis op 'e noed mei't it Centraal Comité 1945 nei 2020 ophold mei syn aktiviteiten.

• 1977 - Frans Kellendonk foar Bouwval
• 1979 - Patrizio Canaponi (pseudonym fan A.F.Th. van der Heijden) foar Een gondel in de Herengracht
• 1981 - Peter Joannes Burgstedde foar Mijn boosaardige zuster Elektra
• 1984 - Tessa de Loo foar De meisjes van de suikerwerkfabriek
• 1986 - Wessel te Gussinklo foar De verboden tuin
• 1988 - Gijs IJlander foar De kapper
• 1990 - Herman Stevens foar Mindere goden
• 1992 - Paul Verhuyck foar De doodbieren
• 1994 - Arnon Grunberg foar Blauwe maandagen
• 1996 - Nanne Tepper foar De eeuwige jachtvelden
• 1998 - Sipko Melissen foar Jonge mannen aan zee
• 2000 - Marek van der Jagt (pseudonym fan Arnon Grunberg) foar De geschiedenis van mijn kaalheid
• 2002 - Ilja Leonard Pfeijffer foar Rupert, een bekentenis
• 2004 - Arjan Visser foar De laatste dagen
• 2006 - Christiaan Weijts foar Art. 285b
• 2008 - Anne-Gine Goemans foar Ziekzoekers
• 2010 - Maartje Wortel foar Dit is jouw huis
• 2012 - Peter Buwalda foar Bonita Avenue
• 2014 - Niña Weijers foar De consequenties
• 2016 - Roos van Rijswijk foar Onheilig
• 2018 - Ellen de Bruin foar Onder het ijs
• 2020 - Annemarie Haverkamp foar De achtste dag
• 2022 - Simone Atangana Bekono foar Confrontaties

• webside Anton Wachterpriis