حقوق الجیبیتی (اقلیتهای جنسی) توسط نظام جمهوری اسلامی ایران نقض میشود که از سوی برخی از رسانههای خبری و سازمانهای پشتیبان حقوق بشر، گزارش شدهاست و در این نوشتار، بخشهایی از آن گزارشها آمدهاست.
الجیبیتی (LGBT) دربرگیرندهٔ بیجنسگرایی، همجنسگرایی، لزبین لابریس، جنسیت کوییر، دوجنسگرایی، همجنسگرایی مردانه، همجنسگرایی زنانه، بیناجنسی، همهجنسگرایی، تراجنسیتی و آرومانتیک است.
از دید پزشکی، افراد الجیبیتی بیمار نیستند؛ با این حال، در حکومت جمهوری اسلامی روی کارت معافیت سربازی افراد الجیبیتی نوشته میشود: بیماری روانی یا اختلال اخلاقی و جنسی؛ در حالی که «سازمان ششرنگ»، از مخالفان گردآوری اطلاعات گرایش جنسی افراد و ثبت آن در کارت معافیت سربازی در ایران است؛ زیرا این مسئله برای افراد الجیبیتی خطرات امنیتی دارد (همان گونه که برای علیرضا فاضلی منفرد داشت).
بر پایهٔ گزارش گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد، در نظام جمهوری اسلامی ایران و بر پایهٔ احکامی اسلامی، حقوق الجیبیتی، همچنان، با رفتارهای خشونتآمیز و به گونهٔ گسترده و سازماندهیشده، نقض شده و حتی بر خشونت بر ضد همجنسگرایان را قانونی کردهاند که مواردی از این نقض حقوق، از سوی برخی از رسانههای خبری و سازمانهای پشتیبان حقوق بشر، گزارش شدهاست.
در نظام جمهوری اسلامی ایران، کیفر اقلیتهای جنسی، شلاق... و حتی اعدام است.
همجنسگرایی در رژیم جمهوری اسلامی ایران، غیرقانونی است.
با توجه به مشکلات فرهنگی و دینی، همجنسگرایی در جامعهٔ ایران، در حال تبدیل شدن به ابزاری جنسی و وضعیت همجنسگرایی در حال بازگشت به دورهٔ قاجاریان است.
بر پایهٔ گزارش مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی در خرداد ۱۳۹۳، در پژوهشی دربارهٔ ۱۴۱٫۵۵۵ دانشآموز ایرانی، روشن شد که ۱۷٫۵ درصد آنها همجنسگرا بوده و ۷۴ درصد نیز با جنس مخالف، رابطهٔ جنسی داشتهاند.
حکومت جمهوری اسلامی از آگاهیبخشی دربارهٔ مسائل الجیبیتی جلوگیری میکند.
«مقامهای بلندپایه [حکومت جمهوری اسلامی ایران] وقتی دربارهٔ افراد همجنسگرا صحبت میکنند، لحنشان پر از نفرت است و آنها را موجوداتی بیمار یا پایینتر از انسان مینامند! مقامهای جمهوری اسلامی با جرمانگاریِ رابطهٔ جنسی توافقی، خشونت بر ضد همجنسگرایان از سوی شهروندان و مأموران دولت را قانونی کردهاند! شکنجه، لت و کوب و حتی تجاوز جنسی از سوی سازمانهای مأمور اجرای قانون و [نیز] گروههای خودسر، از جملهٔ این خشونتهاست». (گفتاورد گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در زمینهٔ وضعیت حقوق بشر در ایران)
در جمهوری اسلامی ایران به علت فضای اجتماعی بسته، همجنسگرایان را تحت تحقیر و فشارهای روانی قرار میدهند. آنها را بیمار و ناهنجار میدانند، همچنین به آنان توهین میشود. رها بحرینی در سال ۲۰۱۳ در مصاحبهای گفت، سالیانه صدها همجنسگرا به دلیل آسیبدیدگی به کشورهای دیگر پناهنده میشوند.
کیفر همجنسگرایی در عربستان، ایران، سودان، یمن، موریتانی و نیز در جاهایی از سومالی و نیجریه، سنگین و حتّی اعدام است.
در حکومت جمهوری اسلامی (همانند دین اسلام)، اقلیتهای جنسی سرکوب میشوند. بوسیدن و لمسکردن با حس شهوت، جرم حساب میآید.
قوانین جمهوری اسلامی ایران، مردان و پسرانی را که برای اولین بار، مرتکب اعمال جنسی همجنسگرایانه شده باشند، در صورتی که عمل دخول، صورت گرفته باشد، به مجازاتهای گوناگونی، از جمله، اعدام، محکوم میکند. در مواردی که عمل دخول، واقع نشده باشد، کیفرش ۱۰۰ ضربه شلاق است. بر پایهٔ قانون کیفری اسلامی، برای اثبات لواط، نیاز به چهار بار تکرارِ اعتراف شخص، یا شهادت چهار شاهد مردِ عادل است؛ ولی قضات میتوانند شواهد مبتنی بر قرائن را نیز بپذیرند.
زنان و دخترانی که برای چهارمین بار، مرتکب اعمال همجنسگرایانه (مساحقه) شوند، به مرگ، محکوم میشوند.
سران حکومت جمهوری اسلامی از به کار بردن واژهٔ همجنسگرایی، خودداری کرده و با واژهٔ توهینآمیز همجنسبازی از آن، یاد کردهاند؛ برای نمونه، رئیسجمهور وقت جمهوری اسلامی یعنی محمود احمدینژاد در سفری که به سازمان ملل داشت، دربارهٔ همجنسگرایی گفت: «در ایران، همجنسبازنداریم»؛ این سخن که وی با واکنش شدید حضار، روبهرو شد.
محمدجواد لاریجانی، رئیس ستاد حقوق بشر قوه قضاییه دربارهٔ نقض حقوق اقلیتهای جنسی توسط جمهوری اسلامی گفت که حکومت جمهوری اسلامی ایران به سرکوب همجنسگرایان، افتخار میکند.
بیش از ۴۰ درصد از افراد الجیبیتی، مورد تعرض جنسی قرار میگیرند که ۲۰ درصد آنان پس از کمک گرفتن از نیروی انتظامی یا قوه قضاییه، مورد توهین و خشونت گفتاری، فیزیکی و حتی جنسی قرار گرفتند.
پس از کشته شدن فاضلی منفرد، سازمان عفو بینالملل خواستار حفظ شأن و حقوق افراد الجیبیتی در ایران (توسط حکومت جمهوری اسلامی) شد.
از دیگر اعدامهای جنجالبرانگیز در رابطه با همجنسگرایان کودک (زیر ۱۸ سال)، میتوان به اعدام محمود عسگری و عیاض مرهونی به اتهام «لواط» در مشهد اشاره داشت.
آمار دقیقی از شمار اعدامشدگان انسانهای همجنسگرا در دورهٔ حکومت جمهوری اسلامی در دست نیست؛ ولی کنشگران حقوق بشر، بر این باورند که بیش از ۴٫۰۰۰ (چهار هزار) مرد و زن همجنسگرا، در این دوره، در ایران، اعدام شدهاند.
ستیزهگران، از افراد الجیبیتی با القابی توهینآمیز همچون: «بیمار روانی»، «همجنسباز»، «نجس»، «غیرطبیعی»، «بچهباز»، «نابهنجار» و… یاد میکنند. جان افراد الجیبیتی از سوی حکومت جمهوری اسلامی ایران، در خطر است.
بر پایهٔ گزارشگر ویژهٔ سازمان ملل متحد در زمینهٔ حقوق بشر در ایران، شوک الکتریکی، درمانهای اجباری هورمونی یا تجویز داروهای قوی روانی برای کودکان همجنسگرا، ترنس یا دوجنسگرا (در نظام جمهوری اسلامی ایران) را نوعی شکنجه دانست.
یکی از روشهای نقض حقوق الجیبیتی در حکومت جمهوری اسلامی عقیمسازی است.
برخی از روشهای دیگر نقض حقوق انسانی الجیبیتی توسط حکومت جمهوری اسلامی، چنین است:
با توجه به مشکلاتی که الجیبیتی در (حکومت جمهوری اسلامی) ایران دارند، آمار افسردگی و خودکشی آنان تا حد قابل توجهی، بالاست.
This article uses material from the Wikipedia فارسی article نقض حقوق الجیبیتی در جمهوری اسلامی ایران, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.