مجن: شهری طبری‌نشین در استان سمنان

اصالت مردمان شهر مُجِن (قومیت طبری) مازندرانی است و از دو اقوام مهاجر طبری گرگانی و هزارجریبی هستند و به لهجهٔ مُجِنی که لهجه‌ای از گویش مازندرانی است سخن می‌گویند.اما گویش طبری این شهر در حال دگرگون شدن است به دلیل آنکه گویش طبری این شهر به شدت تحت تاثیر  سنگین زبان فارسی‌شاهرودی شده است، با این حال گویش طبری شهر مُجِن هنوز هویت،فرهنگ وسنت ها و اصل و نسب مازندرانی خود را حفظ کرده است و هنوز فرهنگ وآداب ورسومات طبری این شهر پابرجاست. مُجِن تا قبل از تقسیمات کشوری جزو استان مازندران و شهرستان گرگان بود و مرکز آن شهر ساری بود. و بعد از تقسیمات از استان خود مازندران و شهرستان گرگان جدا شد واین شهر جزو شهرستان شاهرود قرارگرفت.

مُجِن مُوژِن،طَبَری‌مَحله
کشور	ایران
استان	سمنان
شهرستان	شاهرود
بخش	مرکزی
نام(های) دیگر	مُوژِن،مُژِن،مُوجِن
نام(های) پیشین	مُوژِن‌هزارجریب،طَبَری‌مَحله
سال شهرشدن	۱۳۶۲
مردم
جمعیت	۷٬۹۳۳ نفر
جغرافیای طبیعی
مساحت	۲ کیلومتر مربع
ارتفاع	۲۱۹۶
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه	۱۹
روزهای یخبندان سالانه	ماه‌های زمستان
اطلاعات شهری
شهردار	سعید دربانیان
ره‌آورد	زردآلو-هلو-شلیل-گیلاس-آلبالو
پیش‌شمارهٔ تلفن	۰۲۳
وبگاه	http://mojen.ir
شناسهٔ ملی خودرو	ایران ۹۶ ج، ص، ط
کد آماری	۱۵۴۶
مُجِن روی نقشه ایران ۳۶°۲۹′۱۶″شمالی ۵۴°۳۸′۴۲″شرقی / ۳۶٫۴۸۷۸°شمالی ۵۴٫۶۴۵۰°شرقی / 36.4878; 54.6450

شهر مُجِن بناهایه پلکانی و معماری ویژه شبیه به شهر ماسوله گیلان دارد. که به ماسوله کویر ایران معروف است. و در بافت‌های قدیمی این شهر دیوارها و سقف اتاق‌ها با خاک قرمز و زرد تزئین شده‌است. شغل اکثر مردمان شهر مُجِن، کشاورزی، باغداری و دامداری است. محصولات باغی آن شامل زردآلو، هلو، شلیل، گیلاس، آلبالو، سیب، انگور، گردو، بادام است. محصولات کشاورزی آن شامل سیب زمینی، گندم وجو است.

• چشمه آب درگویی
• چشمه گرآب
• چشمه هفت رنگ
• آبشار تنگه داستان
• آبشار تنگه اسمال
• آبشار تنگه تاریک
• آبشار سوری
• سد تنگه تاریک
• مقبره پیر
• منطقه گردشگری تجر «فرحزاد» (چشمه آب سیاه و چشمه پالیزو)
• چشمه آب درخانیاب (که روستای درخانیاب و باغستان‌های ان بسیار زیبا و دلنشین می‌باشد) از جاهای دیدنی دیگر در شهر مجن محله سرزیارت می‌باشد که بر روی انتهای شمالی و جنوبی یک رشته کوه قرار دارد و این رشته کوه به صورت یک یال بین ۲ رودخانه پی حصار و پیش ده قرار دارد و محله (سرزیارت) در ارتفاع حدود ۸۰ متری بر روی این رشته کوه از نقطه ورودی شهر مجن قرار دارد منازل مسکونی به صورت پله‌ای بر روی هم قرار داشته و اکثراً پشت بام یک ساختمان، حیاط ساختمان مسکونی بالایی می‌باشد و هم در جهت جنوبی و هم در جهت شمالی این رشته کوه ساختمان‌ها به صورت پله پله قرار داشته و زیبایی خاصی را دارا هستند و به ویژه اینکه این محله از مجن، اغلب منازل مسکونی با بافت و معماری قدیمی بوده و از خشت و سنگ با پوشش کاه و گل ساخته شده‌اند. همچنین مقبره عارف قدیمی پیر (که گفته شده این پیر از شاگردان بنام عارف مشهور ایرانی ابوالحسن خرقانی بوده‌است) و حسینیه‌های قلعه بالا و قلعه پایین نیز در این شهر واقع شده‌اند.

•  
  نمای روبرو آبشار تنگه داستان مُجِن
•  
  نمای آسمان آبشار تنگه داستان مُجِن
•  
  نمای ورودی رسیدن به آبشار مُجِن
•  
  نمای زمستانی بسیار زیبا مُجِن

طوایف‌طبری‌ مازندرانی‌مُجِن‌ به طوایف‌ گلی‌،گلدسته،سلطانی، سهرابی، سهرابیان، شهابی، رستمی، برزگر، بهزادی، باقری، میرباقری، ملک، ملکی، نوشک، هخامنش، جعفری، حسنی، گرایلی، ملک‌پور، بهرام‌پور، حسینی‌پور، پهلوری، ابرسجی، بسطامی، ابراهیمی، اکبری، اصغری، خلیلی، کوهی، دامغانی، عسگری، سلیمانی، سلمانی، شعبانی، صادقی، رضایی،گرزین،زارع، زارع‌مجنی، کریمی،کریم‌مجنی، مجنی، علمشاهی، علیخانی، غریب، عرب، عربی، عربو، ضللی، باغزندانی، عباسی، نوروزی، کامکار، کردی، کریمیان، کوهساری، دادگستری، حیدری، مهدوی، مرادی، سروی، محمدخانی، اسماعیلی، مهرپور، صحرایی، نیکان، نصیری، نیاکان، ناصری، عاشور، یعقوبی،یوسفی،جلالی‌،تاشی،ملانجفی،کیانی‌نژاد،هاشم‌نژاد، وفادوست...و دیگر تمامی‌ طوایف‌ مُجِن‌ تقسیم‌ میشوند.

• مازندران
• طبرستان
• تبرستان
• مردم مازندرانی
• زبان مازندرانی
• طبری گرگانی
• طبری هزارجریبی
• طبری سوادکوهی
• طبری کیاسری
• طبری‌ الیکای
• گویش مجنی
• هزارگری یا هزارجریب (منطقهٔ وسیعی در رشته‌کوه البرز)