عربی میانرودانی: گویشی از زبان عربی در خاورمیانه

عربی عراقی
عربی بین‌النهرین
اللهجة العراقیة
زبان بومی در	عراق (بین‌النهرین), سوریه، عرب‌های ترکیه، ایران (عمدتاً عرب‌های خوزستان)، کویت، اردن، بخش‌هایی از شمال و شرق شبه‌جزیره عربستان
منطقه	بین‌النهرین، سرزمین کوهستانی ارمنستان، کیلیکیه
شمار گویشوران	۲۵٫۷ میلیون  (۲۰۱۴–۲۰۱۶)
تبار	آفروآسیایی سامی سامی مرکزی عربی عربی عراقی
گویش‌ها	عربی بغدادی عربی بصراوی عربی خوزستانی عربی یهودی-عراقی عربی یهودی بغداد
سامانه نوشتاری	الفبای عربی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹	یکی از: acm – عربی عراقی ayp – عربی موصلی
گلاتولوگ	meso1252
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

این زبان دارای بستری سریانی-آرامی است و زبان‌های اکدی، سومری، بابلی، فارسی، ترکی استانبولی، کردی و یونانی از دیگر زبان‌های تأثیرگذار بر آن هستند. گفته می‌شود عربی عراقی تاثیرپذیرفته‌ترین گویش از سریانی-آرامی است و دلیل آن رایج بودن این زبان پیش از رواج اسلام در این منطقه است.

گویش‌های عربی عراقی به دو گروه گِلِت (در جنوب) و قِلتُ (در شمال) تقسیم می‌شوند. این نامگذاری برپایه تلفظ عبارت «قُلتُ» (به معنای گفتم) در گویش‌هاست.

گروه گلت در جنوب شامل شاخهٔ گویشی جنوب دجله (که شناخته‌شده‌ترین آن‌ها عربی بغدادی و عربی بصراوی است) و شاخهٔ فرات است. عربی خوزستانی رایج در ایران نیز بخشی از این گروه است. گروه قلت در شمال که به نام عربی موصلی نیز شناخته می‌شود، شاخهٔ گویشی شمال دجله را در بر می‌گیرد. عربی قبرسی نیز بخشی از این گویش است.

زبان عربی عراقی علاوه بر عراق در شرق حلب در سوریه، کویت، قطر، بحرین، استان شرقی عربستان، استان خوزستان ایران و در جنوب شرق ترکیه تکلم می‌شود.

• گویش‌های عربی
• عربی موصلی
• عربی بغدادی