شوهی ایمامورا: فیلمنامه‌نویس و کارگردان ژاپنی

ایمامورا نخستین کارگردان ژاپنی بود که توانست دو جایزه نخل طلا را برنده شود. پسر بزرگ وی دایسوکه تنگان نیز فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان است.

شوهی ایمامورا
زادهٔ	۱۵ سپتامبر ۱۹۲۶ توکیو، ژاپن
درگذشت	۳۰ مهٔ ۲۰۰۶ (۷۹ سال) توکیو، ژاپن
علت مرگ	سرطان کبد
ملیت	ژاپنی
سال‌های فعالیت	۱۹۵۱ تا ۲۰۰۲
کارهای برجسته	کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده، هنرپیشه، دستیار کارگردان
فرزندان	دایسوکه تنگان
جایزه(ها)	جایزه نخل طلا برای فیلم مارماهی در سال ۱۹۹۷ جایزه نخل طلا برای فیلم قصیده نارایاما در سال ۱۹۸۳

وی ابتدا به عنوان دستیار کارگردان وارد سینما شد و در فیلم‌هایی چون داستان توکیو و اوایل تابستان با یاسوجیرو اوزو همکاری کرد و در سال ۱۹۵۷ فیلم‌نامه یکی از شاهکارهای یوزو کاواستیما با نام خورشید آخرین روزهای شوگوناته را نوشت.

نخستین فیلم خود را در سال ۱۹۵۸ با نام آرزوی ربوده‌شده ساخت و پس از آن دو فیلم تمایل بی‌پایان و کمدی ایستگاه گینزا نیشی را کارگردانی کرد که چندان موفقیتی به‌دست نیاوردند.

ایمامورا در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط، و پزشک در توکیو زاده شد. اگر چه وی در یک خانوادهٔ متوسط رشد یافت، ولی دشواری‌ها و بدبختی‌های مردم ژاپن بعد از جنگ جهانی او را واداشت تا محوریت فیلم‌هایش را بر مردم فقیر و طبقهٔ پایین کشورش بگذارد.

شوهی ایمامورا، در سال ۱۹۸۳ برای فیلم قصیده نارایاما موفق به کسب نخل طلای جشنواره فیلم کن شد و در سال ۱۹۹۷ با فیلم مارماهی یک بار دیگر این جایزه را به‌طور مشترک با فیلم طعم گیلاس ساخته عباس کیارستمی به دست آورد.

• خوک و رزمناو (۱۹۶۱)
• زن حقیر (۱۹۶۳)
• نیات قاتل (۱۹۶۴)
• آرزوی پیچیده اربابان (۱۹۶۸)
• تاریخ پیش از جنگ ژاپن به روایت یک پیشخدمت نوشخوارگاه (۱۹۷۰)
• ونگانس مال من است (۱۹۷۹)
• انتقام از آن من است (۱۹۸۰)
• تصنیف نارایاما (حماسه نارایاما) (۱۹۸۲)
• باران سیاه (۱۹۹۰)
• مارماهی (۱۹۹۷)
• آب گرم زیر پلی قرمز (۲۰۰۱)

جایزه بهترین فیلم سال از آکادمی ژاپن

• انتقام از آن من است در سال ۱۹۸۰
• قصیده نارایاما در سال ۱۹۸۴
• باران سیاه در سال ۱۹۹۰

جایزه بهترین کارگردان از آکادمی ژاپن

• انتقام از آن من است در سال ۱۹۸۰
• باران سیاه در سال ۱۹۹۰
• مارماهی در سال ۱۹۹۸