جنگ داخلی آنگولا

این جنگ طولانی‌ترین درگیری در آفریقا بود که طی آن میلیون‌ها نفر جان خود را از دست دادند. این درگیری‌ها میان جبهه آزادیبخش آنگولا و نیروهای مسلح کوبا علیه جنبش خلق برای آزادی آنگولا و یونیتا بود که توسط آمریکا و از طریق آفریقای جنوبی و زئیر حمایت می‌شد.

Angolan Civil War
بخشی از جنگ سرد (تا ۱۹۹۱)
تاریخ ۱۱ نوامبر ۱۹۷۵ – ۴ آوریل ۲۰۰۲ (۲۶ سال، ۴ ماه، ۳ هفته و ۳ روز) موقعیت آنگولا نتایج پیروزی جنبش خلق برای آزادی آنگولا-حزب کار تا ۱۹۹۲. ایجاد و سپس سقوط جمهوری خلق آنگولا عقب‌نشینی کلیه نیروهای خارجی در سال ۱۹۸۹. گذار به سمت یک سیستم سیاسی چند حزبی در سال ۱۹۹۱/۹۲. انحلال نیروهای مسلح جبهه آزادیبخش ملی آنگولا مشارکت یونیتا و جبهه آزادی‌بخش ملی آنگولا، به عنوان احزاب سیاسی در سیستم سیاسی جدید، از سال ۱۹۹۱/۹۲ به بعد. جوناس ساویمبی، رهبر یونیتا، در سال ۲۰۰۲ کشته شد. یونیتا مبارزه مسلحانه را کنار گذاشت و در کارزار انتخاباتی شرکت کرد. مقاومت جبهه آزادیبخش کابیندا تا به امروز ادامه دارد.
طرف‌های درگیر
جنبش خلق برای آزادی آنگولا-حزب کار SWAPO  کوبا (۱۹۷۵ –۹۱) Executive Outcomes (۱۹۹۳–۹۵)	یونیتا جبهه آزادیبخش ملی آنگولا (۱۹۷۵ –۷۷) جبهه آزادیبخش کابیندا  آفریقای جنوبی (۱۹۷۵ –۸۹)
جنگ داخلی آنگولا  اتحاد جماهیر شوروی (۱۹۷۵ –۸۹)  آلمان شرقی (۱۹۷۵ –۸۹)  پرتغال (۱۹۷۴ –۷۶)  برزیل  مکزیک  بلاروس (۱۹۹۸)	جنگ داخلی آنگولا  ایالات متحده آمریکا  زئیر (۱۹۷۵)  چین
فرماندهان و رهبران
آگوستینیو نتو (۱۹۷۵–۱۹۷۹) ژوزه ادوآردو دوس سانتوس Lúcio Lara Iko Carreira António Franca فیدل کاسترو Vasily Petrov والنتین وارنیکوف سم نوجوما	جوناس ساویمبی † Demosthenes Chilingutila Alberto Vinama هولدن روبرتو Luiz Ranque Franque Balthazar Johannes Vorster (1975–1978) پی دبلیو بوتا (۱۹۷۸–۱۹۸۹)
قوا
سربازان جنبش خلق برای آزادی آنگولا-حزب کار : ۴۰٬۰۰۰ (۱۹۷۶)–۷۰٬۰۰۰ (۱۹۸۷) ۱۳۰٬۰۰۰ (۲۰۰۱) سربازان کوبا: ۳۵٬۰۰۰–۳۷٬۰۰۰ (۱۹۸۲) ۶۰٬۰۰۰ (۱۹۸۸) سربازان شوروری: در کل ۱۱٬۰۰۰ (۱۹۷۵ تا ۱۹۹۱)	شبه نظامیان یونیتا : ۶۵٬۰۰۰ (۱۹۹۰, بالاترین حد) شبه نظامیان جبهه آزادی‌بخش ملی آنگولا: ۲۲٬۰۰۰ (۱۹۷۵) ۴٬۰۰۰–۷٬۰۰۰ (۱۹۷۶) سربازان آفریقای جنوبی : ۲۰٬۰۰۰ (۱۹۷۶)
تلفات و خسارات
نامعلوم ۲۰۱۶–۵۰۰۰ کشته ۱۵٬۰۰۰ مجموع ۵۴ کشته	نامعلوم نامعلوم ۲۰۸۳ کشته (whole جنگ مرزی جنوب آفریقا figure)
بیش از ۵۰۰٬۰۰۰ غیرنظامی جان باختند

ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی به دلایل مشکلات نظامی که در ویتنام و افغانستان داشتند در این درگیری‌ها دخالت می‌کردند. دخالت این دو کشور از طریق گروه‌های وابسته آنها صورت می‌گرفت. در این جنگ بسیاری از افسران روسی کشته شدند یا به اسارت نیروهای آفریقای جنوبی درآمدند. کوبا تنها کشور غیر آفریقایی بود که در این درگیری‌ها شرکت علنی داشت. این جنگ با توافق یونیتا و جنبش خلق برای آزادی آنگولا-حزب کار MPLA بر سر انتخاباتی دمکراتیک در آنگولا به پایان رسید.

• تاریخ نظامی آنگولا