آلویز آلزایمر

آلویز آلزایمر
آلویز آلزایمر
	دکتر آلویز آلزایمر
نام هنگام تولد	Aloysius Alzheimer
زادهٔ	۱۴ ژوئن ۱۸۶۴; مارکت‌برایت، پادشاهی بایرن
درگذشت	۱۹ دسامبر ۱۹۱۵ (۵۱ سال); وروتسواف، پادشاهی پروس (اکنون وروتسواف، لهستان)
علت مرگ	نارسایی قلب
تحصیلات	دانشگاه توبینگن; دانشگاه وورتسبورگ
شناخته‌شده برای	نخستین تشریح و تحقیق بیماری زوال عقل" (آلزایمر)
امضاء

وی از همکاران امیل کریپلین (Emil Kraepelin)بود. بخاطر تشریح و پژوهش‌هایش در مورد بیماری زوال عقل، نام این بیماری را به افتخار وی بیماری آلزایمر نام نهادند.

آلویز در ۱۹ دسامبر ۱۹۱۵ در شهر وروتسواف (Wrocław) در جنوب غربی کشور لهستان بر اثر نارسایی قلبی و کلیوی بیماری تب رماتیسمی از دنیا رفت و در گورستان اصلی فرانکفورت به خاک سپرده شد.

آگوسته دِتر

در روز ۲۵ نوامبر ۱۹۰۱ بیماری بنام آگوسته دِتِر (Auguste Deter) به بیمارستان فرانکفورت منتقل شد که از بیماری زوال عقل رنج می‌برد. این بیمار تا زمان مرگش در ۸ آوریل ۱۹۰۶ تحت مراقبت دکتر آلویز آلزایمر قرار داشت. آلویز بررسی‌هایی را بر روی مغز وی انجام داد و مشاهده کرد که ناهنجاری‌هایی در فیبریل‌های دیواره یاخته‌های مغز وجود دارد که علت پدید آمدن بیماری بود.

آلویز برای نخستین بار در ۳۷ ^مین کنفرانس روان‌پزشکان آلمان، در سال ۱۹۰۶ به تشریح علائم و نشانه‌های زوال یاخته‌های قشر مغز و آنالیز بافت‌شناسی آن پرداخت.

پس از وی پزشکان دیگر مانند فیشر در ۱۹۰۷، بونفیگلیو در ۱۹۰۸، پروسینی در ۱۹۰۹ پس از مطالعه بر روی مغز آگوسته دیتر مشاهدات و یافته‌های وی را تایید کردند. آلویز آنالیز و یافته‌های مشابهی را در سال ۱۹۱۱ از بیماری دیگر منتشر نمود.

بیماری آلزایمر

امیل کریپلین همکار آلویز و مسئول بخش روان‌پزشکی مونیخ پس از تایید یافته‌های آلویز درباره بیماری زوال عقل، پیشنهاد داد تا نام این‌گونه بیماری برگرفته از نام همکار خود آلویز آلزایمر باشد.

آگوسته دیتر. وی تا زمان مرگش تحت مراقبت آلویز آلزایمر قرار داشت

درگذشت

در ۱۶ ژوئیه ۱۹۱۲، ویلهلم دوم، شاه پروس گواهینامه استادی آلویز در دانشگاه شهر برِسلاو (University of Breslau) که اکنون بنام وروتسلاو لهستان شناخته می‌شود را امضا کرد. آلویز دعوت‌نامه دانشگاه را پذیرفته و مونیخ را به قصد شهر برسلاو ترک می‌کند. اما در همان دوره سفر در قطار دچار ناراحتی شده و به محض رسیدن در بیمارستان شهر مقصد بستری می‌شود. آلویز در سه سال آخر عمر خود با وجود روبه وخامت گذاشتن بیماری‌اش همچنان به پژوهش و کارهای بالینی پرداخت اما هرگز نتوانست کار خود را به عنوان استاد دانشگاه برسلاو آغاز کند. وی در ۱۹ دسامبر ۱۹۱۵ در شهر وروتسواف لهستان بر اثر نارسایی قلبی و کلیوی ناشی از بیماری تب رماتیسمی از دنیا رفت و پیکرش در گورستان اصلی شهر فرانکفورت به خاک سپرده شد.