Oh Mia Bela Madunina

Milanéś:

A disen "la cansòn la nàss a Napoli",

e pür a v'eghen minga tütt i tort.

Surriento, Margellina tütt'i popoli

l'harànn cantaa almen on milion de volt.

Mì speri che s'üfendarà nisün

se pàrlom un cicìn anca de nümm.

O mia bela Madonnina, che te brillet de lontan,

tüta d'ora e picinina, tì te dominet Milan.

Sotta a tì se viv la vita, se sta mai coi man in man.

Canten tücc "lontan de Napoli se moeur",

ma poeu i vegnen chì a Milan.

Adess gh'è la canzon de Roma maggica,

de Nina, er Cupolone e Rügantin;

se sbàten in del Tever, roba tragica,

esageren, me par, on cicinìn.

Speremm che vegna minga la mania

de mettes a cantà "Malàno mia"!

O mia bela Madonnina, che te brillet de luntan,

tutta d'ora e picinina, tì te dominet Milan.

Si vegnì senza pagüra, nümm ve slùngaremm la man.

Tütt el mond a l'è paès, e semm d'acòrd,

ma Milan, l'è on gran Milan!

Miranduléś:

I dìśan "ch'la cansòṅ la nas a Nàpuli",

e séns àtar i n gh'àṅ minga tüt i tòrt;

Surènt, Mergelìna, tüt i pòpui

i 'l araṅ cantàda almànc un migliòṅ ad vòlti.

Mè a spēr che ninsòṅ al s ufandrà

s'a dascurém un pôc anc 'd nuàtar.

Oh mè bèla Madunìna, ch'at luś da luntàṅ,

tuta 'd òr e piculìna, tè 't dòm Milàṅ.

Sóta ad tè a s viṿ la vita, a n sa stà mai c'n al maṅ in maṅ.

I càntan tut "luntàṅ da Nàpuli a s mōr",

ma pò i vìnan tut chè a Milàṅ.

Adès a gh'è la canta ad Roma maggica,

dla Nina, er Cupolone e Rugantèṅ;

i ś bùtan śò in dal Tévar, ròba tràgica,

i eśagéran, a m pâr, un cicinèṅ.

Sperém ch'la n véggna minga la manìa

ad mét'r-as a cantàr "Malàno mia"!.

Oh mè bèla Madunìna, ch'at luś da luntàṅ,

tuta 'd òr e piculìna, tè 't dòm Milàṅ.

Vgnî pur sénsa paùra, nuàtar a v ślungarém la maṅ.

Tut al mónd 'l è paéś, a sém 'd acòrd,

ma Milàṅ, l'è na gran Milàṅ!