Πίτερ Φολκ: Αμερικανός ηθοποιός

Είναι περισσότερο γνωστός για τον ρόλο του ως υπαστυνόμος Κολόμπο στην πολυετή τηλεοπτική σειρά Κολόμπο (1968–2003), για την οποία κέρδισε τέσσερα βραβεία Έμμυ ζώνης υψηλής τηλεθέασης (1972, 1975, 1976, 1990) και μια Χρυσή Σφαίρα (1973).

Πίτερ Φολκ
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Peter Falk (Αγγλικά)
Γέννηση	16  Σεπτεμβρίου 1927 Νέα Υόρκη
Θάνατος	23  Ιουνίου 2011 Μπέβερλι Χιλς
Αιτία θανάτου	νόσος Αλτσχάιμερ
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Westwood Village Memorial Park Cemetery
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Σπουδές	κολέγιο Χάμιλτον, Η Νέα Σχολή, Maxwell School of Citizenship and Public Affairs, Πανεπιστήμιο των Συρακουσών και Ossining High School
Ιδιότητα	ηθοποιός τηλεόρασης, ηθοποιός ταινιών, αυτοβιογράφος, ηθοποιός θεάτρου, ηθοποιός, παραγωγός ταινιών, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός φωνής και τηλεοπτικός παραγωγός
Σύζυγος	Shera Danese (1977–2011)
Σημαντικά έργα	Columbo
Βραβεύσεις	Χρυσές Σφαίρες, βραβείο Έμμυ ζώνης υψηλής τηλεθέασης Α' ανδρικού ρόλου σε δραματική σειρά (1972), βραβείο Έμμυ ζώνης υψηλής τηλεθέασης Α' ανδρικού ρόλου σε δραματική σειρά (1976), βραβείο Έμμυ ζώνης υψηλής τηλεθέασης Α' ανδρικού ρόλου σε δραματική σειρά (1990), Βραβείο Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης Καλύτερου Α' ανδρικού ρόλου σε μίνι σειρά ή τηλεταινία (1962) και αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ
Ιστοσελίδα	Επίσημος ιστότοπος
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Φολκ πρωταγωνίστησε για πρώτη φορά ως Κολόμπο σε δύο πιλοτικά επεισόδια διάρκειας 90 λεπτών, το πρώτο με τον Τζιν Μπάρι το 1968 και το δεύτερο με τη Λι Γκραντ το 1971. Στη συνέχεια, η εκπομπή προβλήθηκε ως μέρος της σειράς The NBC Mystery Movie από το 1971 έως το 1978, και ξανά στο ABC από το 1989 έως το 2003.

Ο Φολκ προτάθηκε δύο φορές για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου, για το Οι μεγιστάνες του εγκλήματος (Murder, Inc.,1960) και το Η κόμισσα και ο γκάνγκστερ (Pocketful of Miracles, 1961), και κέρδισε το πρώτο του βραβείο Έμμυ το 1962 για το The Dick Powell Theatre. Ήταν ο πρώτος ηθοποιός που προτάθηκε για Όσκαρ και Έμμυ την ίδια χρονιά, κάτι που πέτυχε δύο φορές (το 1961 και το 1962). Συνέχισε να εμφανίζεται σε ταινίες όπως Είναι ένας τρελός... τρελός... τρελός κόσμος (It's a Mad Mad Mad Mad World, 1963), Η μεγάλη κούρσα γύρω από το κόσμο (The Great Race, 1965), Η μάχη του Άνζιο (Anzio, 1968), Πρόσκληση σε γεύμα από έναν υποψήφιο δολοφόνο (Murder by Death, 1976), Ντετέκτιβ της πεντάρας (The Cheap Detective, 1978), Σταματήστε! Μη βαράτε τον γιατρό! (The In-Laws, 1979), Τρελές ιστορίες έρωτα και φαντασίας (The Princess Bride, 1987), Τα φτερά του έρωτα (Der Himmel über Berlin, 1987), Ο παίκτης (The Player, 1992) και Next (2007), καθώς και σε πολλούς ρόλους γκεστ στην τηλεόραση.

Ο Φολκ ήταν επίσης γνωστός για τις συνεργασίες του με τον σκηνοθέτη, ηθοποιό και προσωπικό φίλο Τζον Κασσαβέτη σε ταινίες όπως Σύζυγοι (Husbands, 1970), Μια γυναίκα εξομολογείται (A Woman Under the Influence, 1974), Νύχτα πρεμιέρας (Opening Night, 1977), Τα δύο μούτρα (Mikey and Nicky) της Ιλέιν Μέι (1976) και το επεισόδιο του Κολόμπο "Étude in Black" (1972).

Ο σκηνοθέτης Γουίλιαμ Φρίντκιν είπε για τον ρόλο του Φολκ στην ταινία του Οι αετονύχηδες του Μπρινκς (The Brink's Job, 1978): «Ο Πίτερ έχει μεγάλη γκάμα, από κωμωδία μέχρι δράμα. Μπορούσε να σου ραγίσει την καρδιά ή να σε κάνει να γελάσεις». Το 1996, το περιοδικό TV Guide κατέταξε τον Φολκ στο Νο. 21 του καταλόγου με τους 50 καλύτερους τηλεοπτικούς σταρ όλων των εποχών. Έλαβε ένα αστέρι μετά θάνατον στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ το 2013.

 

Γεννημένος στο Μπρονξ, ο Φολκ ήταν γιος του Μάικλ Πίτερ Φολκ (1898–1981), ιδιοκτήτη καταστήματος ρούχων και της συζύγου του, Μαντλίν (το γένος Χοχάουζερ, 1904–2001), λογίστριας. Και οι δύο γονείς του ήταν Εβραίοι, προερχόμενοι από την Πολωνία και τη Ρωσία από την πλευρά του πατέρα του και από την Ουγγαρία και την Πολωνία από την πλευρά της μητέρας του. Ο Φολκ μεγάλωσε στο Όσινινγκ της Νέας Υόρκης .

Το δεξί μάτι του Φολκ αφαιρέθηκε χειρουργικά όταν ήταν τριών ετών λόγω ρετινοβλαστώματος. Είχε τεχνητό μάτι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, το οποίο ήταν η αιτία για το σήμα κατατεθέν του, τον στραβισμό. Παρά τον περιορισμό αυτό, ως αγόρι συμμετείχε σε ομαδικά αθλήματα, κυρίως μπέιζμπολ και μπάσκετ.

Η πρώτη σκηνική εμφάνιση του Φολκ έγινε σε ηλικία 12 ετών στους Πειρατές της Πενζάνς στο Camp High Point, στα βόρεια της Νέας Υόρκης. Εκεί έπαιξε μαζί με τον Ρος Μάρτιν (αργότερα έπαιξαν μαζί σε ένα επεισόδιο του Κολόμπο).

Μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο το 1945, ο Φολκ φοίτησε για λίγο στο κολέγιο Hamilton στο Κλίντον της Νέας Υόρκης. Στη συνέχεια, προσπάθησε να ενταχθεί στις ένοπλες υπηρεσίες, καθώς ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του. Απορρίφθηκε λόγω του χαμένου ματιού του, εντάχθηκε στον Εμπορικό Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών και υπηρέτησε ως μάγειρας. Ο Φολκ είπε για την εμπειρία το 1997: «Εκεί δεν τους νοιάζει αν είσαι τυφλός ή όχι. Ο μόνος σε ένα πλοίο που πρέπει να βλέπει είναι ο καπετάνιος. Και στην περίπτωση του Τιτανικού, δεν έβλεπε και πολύ καλά». Ο Φολκ θυμάται αυτή την περίοδο στην αυτοβιογραφία του: «Ένας χρόνος στο νερό ήταν αρκετός για μένα, έτσι επέστρεψα στο κολέγιο. Δεν έμεινα πολύ. Μεγάλες ανησυχίες. Τι να κάνω μετά; Κατατάχθηκα να πάω στο Ισραήλ για να πολεμήσω στον πόλεμο κατά της Αιγύπτου. Δεν ήμουν παθιασμένος με το Ισραήλ, δεν ήμουν παθιασμένος με την Αίγυπτο - ήθελα απλώς περισσότερο ενθουσιασμό… Μου ανατέθηκε ένα πλοίο και η ημερομηνία αναχώρησης, αλλά ο πόλεμος είχε τελειώσει πριν αποπλεύσει το πλοίο».

Μετά από ενάμιση χρόνο στο Εμπορικό Ναυτικό, ο Φολκ επέστρεψε στο Hamilton College και παρακολούθησε επίσης μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin στο Μάντισον. Μεταγράφηκε στο The New School for Social Research στη Νέα Υόρκη, το οποίο του απένειμε πτυχίο στη λογοτεχνία και τις πολιτικές επιστήμες το 1951.

Πρώιμη καριέρα

Ο Φολκ ταξίδεψε στην Ευρώπη και εργάστηκε σε έναν σιδηρόδρομο στη Γιουγκοσλαβία για έξι μήνες. Επέστρεψε στη Νέα Υόρκη και γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Syracuse, αλλά, όπως λέει στα απομνημονεύματά του, ότι δεν ήταν σίγουρος τι ήθελε να κάνει στη ζωή του για χρόνια αφότου τελείωσε το λύκειο.

Ο Φολκ απέκτησε μεταπτυχιακό στη δημόσια διοίκηση από τη Σχολή Maxwell του Πανεπιστημίου Syracuse το 1953. Το πρόγραμμα είχε σχεδιαστεί για να εκπαιδεύει δημοσίους υπαλλήλους της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, μια καριέρα για την οποία ο Φολκ είπε στα απομνημονεύματά του ότι «δεν είχε κανένα ενδιαφέρον και καμία ικανότητα».

Έκανε αίτηση για δουλειά στη CIA, αλλά απορρίφθηκε λόγω της συμμετοχής του στην Ένωση Ναυτικών Μαγείρων ενώ υπηρετούσε στον Εμπορικό Ναυτικό, παρόλο που ήταν υποχρεωτικό να γίνει μέλος και δεν ήταν ενεργός στο σωματείο (το οποίο ήταν ύποπτο για κομμουνιστικές τάσεις). Στη συνέχεια, έγινε αναλυτής στο Κρατικό Γραφείο Προϋπολογισμού του Κονέκτικατ στο Χάρτφορντ. Το 1997, ο Φολκ είπε για τη δουλειά του στο Χάρτφορντ: «Ήμουν τόσο ειδικός στην αποδοτικότητα που το πρώτο πρωί στη δουλειά, δεν μπορούσα να βρω το κτίριο όπου έπρεπε να πιάσω δουλειά. Όπως ήταν φυσικό, άργησα, όπως πάντα εκείνες τις μέρες, αλλά κατά ειρωνικό τρόπο, ήταν η τάση μου να μην είμαι ποτέ στην ώρα μου που με έκανε να γίνω επαγγελματίας ηθοποιός».

Θεατρική καριέρα

 

 

 

Ενώ εργαζόταν στο Χάρτφορντ, ο Φολκ εντάχθηκε σε μια τοπική θεατρική ομάδα με το όνομα Μαρκ Τουέιν Μασκ, όπου έπαιξε σε έργα που περιλάμβαναν τα The Caine Mutiny Court-Martial, The Crucible και τη Χωριατοπούλα. Ο Φολκ έμεινε στη θεατρική ομάδα μερικούς ακόμη μήνες και έλαβε συστατική επιστολή για το πρακτορείο William Morris στη Νέα Υόρκη. Το 1956, άφησε τη δουλειά του στο Budget Bureau και μετακόμισε στο Γκρίνουιτς Βίλατζ για να ακολουθήσει καριέρα ηθοποιού.

Ο πρώτος σκηνικός ρόλος του Φολκ στη Νέα Υόρκη ήταν σε μια παραγωγή εκτός Μπρόντγουεϊ του Δον Ζουάν τουΜολιέρου στο θέατρο Fourth Street που κατέβηκε μετά τη μία και μοναδική του παράσταση στις 3 Ιανουαρίου 1956. Ο Φολκ έπαιζε τον δεύτερο ρόλο του Σγκαναρέλ. Ο επόμενος θεατρικός του ρόλος αποδείχθηκε πολύ καλύτερος για την καριέρα του. Τον Μάιο, εμφανίστηκε στο Circle in the Square σε μια αναβίωση του έργου The Iceman Cometh με τον Τζέισον Ρόμπαρντς, όπου έπαιζε τον ρόλο του μπάρμαν.

Αργότερα το 1956, ο Φολκ έκανε το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ, εμφανιζόμενος στο Ημερολόγιο ενός απατεώνα του Αλεξάντρ Οστρόφσκι. Καθώς η χρονιά έφτανε στο τέλος της, εμφανίστηκε ξανά στο Μπρόντγουεϊ ως Άγγλος στρατιώτης στην Αγία Ιωάννα του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο. Ο Φολκ συνέχισε να παίζει σε θερινές θεατρικές παραγωγές κλασικών έργων, συμπεριλαμβανομένης της παράστασης A Hole in the Head του Άρνολντ Σούλμαν στο Colonie Summer Theatre τον Ιούλιο του 1962.

Το 1972, ο Φολκ εμφανίστηκε στο έργο του Μπρόντγουεϊ The Prisoner of Second Avenue. Σύμφωνα με τον ιστορικό κινηματογράφου Εφραίμ Κατζ: "Οι ερμηνείες του αντλούν πρόσθετη αυθεντικότητα από το βλέμμα του, το αποτέλεσμα της απώλειας ενός ματιού. . ."

Οι πρώτες ταινίες

 

 

Παρά τη σκηνική του επιτυχία, ένας θεατρικός πράκτορας συμβούλεψε τον Φολκ να μην περιμένει πολύ δουλειά στον κινηματογράφο λόγω του τεχνητού ματιού του. Απέτυχε σε ένα δοκιμαστικό στην Columbia Pictures και ο επικεφαλής του στούντιο Χάρι Κον του είπε: «Με την ίδια τιμή, μπορώ να πάρω έναν ηθοποιό με δύο μάτια». Δεν κατάφερε επίσης να πάρει έναν ρόλο στην ταινία Το πρώτο γλίστρημα (Marjorie Morningstar). Οι πρώτες του κινηματογραφικές ερμηνείες ήταν σε μικρούς ρόλους στα Οι πειραταί της πράσινης λίμνης (Wind Across the Everglades, 1958), The Bloody Brood (1959) και Εγκληματικά χέρια (Pretty Boy Floyd, 1960). Η ερμηνεία του Φολκ στο Οι μεγιστάνες του εγκλήματος (Murder, Inc., 1960) ήταν ένα σημείο καμπής στην καριέρα του. Επιλέχτηκε για τον δεύτερο ρόλο του δολοφόνου Έιμπ Ριλς σε μια ταινία βασισμένη σε μια πραγματική συμμορία δολοφονιών που τρομοκρατούσε τη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1930. Ο κριτικός κινηματογράφου της εφημερίδας New York Times Μπόσλεϊ Κράουδερ, ενώ απέρριψε την ταινία ως "μια μέση γκανγκστερική ταινία", ξεχώρισε τη "διασκεδαστικά μοχθηρή ερμηνεία" του Φολκ.

Η ταινία αποδείχθηκε ρόλος-κλειδί για τον Φολκ. Στην αυτοβιογραφία του με τίτλο Just One More Thing (2006), ο Φολκ γράφει ότι η επιλογή του για την ταινία από χιλιάδες άλλους ηθοποιούς ήταν ένα «θαύμα» που «έφτιαξε την καριέρα μου» και ότι χωρίς αυτό, δεν θα είχε πάρει άλλους σημαντικούς κινηματογραφικούς ρόλους που έπαιξε αργότερα. Ο Φολκ, ο οποίος έπαιξε ξανά τον Ριλς στην τηλεοπτική σειρά του 1960 The Witness, ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία.

Το 1961, ο πολυβραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Φρανκ Κάπρα πήρε τον Φολκ για να παίξει στην κωμωδία Η κόμισσα και ο γκάνγκστερ (Pocketful of Miracles). Η ταινία ήταν η τελευταία μεγάλου μήκους του Κάπρα, και παρόλο που δεν έκανε την εμπορική επιτυχία που ήλπιζε, η ταινία «ανάβλυζε από την ερμηνεία του Φολκ». Ο Φολκ προτάθηκε για Όσκαρ για τον ρόλο.

Για το υπόλοιπο της δεκαετίας του 1960, ο Φολκ έπαιξε κυρίως σε δευτερεύοντες κινηματογραφικούς ρόλους και γκεστ τηλεοπτικές εμφανίσεις.

Οι πρώτοι τηλεοπτικοί ρόλοι

 

Ο Φολκ εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην τηλεόραση το 1957, στα δραματοποιημένα προγράμματα ανθολογίας που αργότερα έγιναν γνωστά ως Χρυσή Εποχή τηςΤηλεόρασης. Το 1957, εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο του Robert Montgomery Presents. Συμμετείχε επίσης στα Studio One , Kraft Television Theatre, New York Confidential, Naked City, The Untouchables, Have Gun-Will Travel, The Islanders και Decoy. Ο Φολκ συχνά απεικόνιζε άσχημους χαρακτήρες στην τηλεόραση στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Στο επεισόδιο της Ζώνης του λυκόφωτος "The Mirror", ο Φολκ πρωταγωνιστεί ως παρανοϊκός επαναστάτης τύπου Κάστρο που, μεθυσμένος από την εξουσία, αρχίζει να βλέπει επίδοξους δολοφόνους στον καθρέφτη.

Το 1961, ο Φολκ προτάθηκε για βραβείο Έμμυ για την ερμηνεία του στο επεισόδιο "Cold Turkey" της βραχύβιας σειράς The Law and Mr. Jones στο ABC.

 

 

Το 1961, ο Φολκ κέρδισε τη διάκριση του να γίνει ο πρώτος ηθοποιός που προτάθηκε για Όσκαρ και Έμμου την ίδια χρονιά.

Κολόμπο

Αν και ο Φολκ εμφανίστηκε σε πολλούς άλλους τηλεοπτικούς ρόλους τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, είναι περισσότερο γνωστός ως ο πρωταγωνιστής της τηλεοπτικής σειράς Κολόμπο, «ο αγαπημένος τηλεοπτικός ντετέκτιβ όλων». Ο ρόλος του, περισσότερο γνωστός για τη φράση μόνο κάτι ακόμα, ήταν ένας κακοντυμένος και επιφανειακά αφηρημένος αστυνομικός που οδηγεί ένα Peugeot 403, ο οποίος είχε εμφανιστεί για πρώτη φορά στην ταινία του 1968 Prescription: Murder. Με αντισυμβατικό τρόπο, η εκπομπή συνήθως αποκάλυπτε τον δολοφόνο από την αρχή και στη συνέχεια έδειχνε πώς ο Κολόμπο προχωρούσε στην εξιχνίαση του εγκλήματος.

Το πρώτο επεισόδιο της σειράς Κολόμπο σκηνοθετήθηκε το 1971 από τον 24χρονο Στίβεν Σπίλμπεργκ σε μια από τις πρώτες σκηνοθετικές του δουλειές. Το Κολόμπο ήταν τόσο δημοφιλές, που ο συνδημιουργός του Γουίλιαμ Λινκ έγραψε μια σειρά διηγημάτων που δημοσιεύθηκαν με τον τίτλο The Columbo Collection (2010) με ένα σχέδιο στο οποίο ο ίδιος ο Φολκ σχεδίασε τον εαυτό του ως Κολόμπο. Λίγα χρόνια πριν από τον θάνατό του, ο Φολκ είχε εκφράσει ενδιαφέρον να επιστρέψει στον ρόλο του Κολόμπο. Το 2007, είπε ότι είχε επιλέξει ένα σενάριο για ένα τελευταίο επεισόδιο του Κολόμπο. Το ABC απέρριψε το εγχείρημα. Φολκ διαγνώστηκε με άνοια στα τέλη του 2007 και πέθανε στις 23 Ιουνίου 2011, σε ηλικία 83 ετών.

 

Τα επόμενα χρόνια

 

Ο Φολκ ήταν στενός φίλος του ανεξάρτητου σκηνοθέτη Τζον Κασσαβέτη και εμφανίστηκε σε αρκετές ταινίες του: Σύζυγοι (Husbands), Μια γυναίκα εξομολογείται (A Woman Under the Influence) και σε μια κάμεο εμφάνιση στο τέλος της ταινίας Νύχτα Πρεμιέρας (Opening Night). Ο Κασσαβέτης εμφανίστηκε ως γκεστ στο επεισόδιο του Κολόμπο "Étude in Black" (1972). Οι δυο τους συμπρωταγωνίστησαν στην ταινία Τα δύο μούτρα (Mikey and Nicky, 1976).

Το 1978, ο Φολκ εμφανίστηκε στην κωμική τηλεοπτική εκπομπή The Dean Martin Celebrity Roast, ερμηνεύοντας τον χαρακτήρα του Columbo, με τον Φρανκ Σινάτρα ως το θύμα εκείνης της βραδιάς στην εκπομπή.

Ο Φολκ παντρεύτηκε την Άλις Μέγιο, την οποία γνώρισε όταν οι δυο τους ήταν συμφοιτητές, στις 17 Απριλίου 1960. Το ζευγάρι υιοθέτησε δύο κόρες, την Κάθριν (η οποία επρόκειτο να γίνει ιδιωτική ντετέκτιβ) και την Τζάκι. Ο Φολκ και η σύζυγός του χώρισαν το 1976. Στις 7 Δεκεμβρίου 1977, παντρεύτηκε την ηθοποιό Σίρα Ντανέζε, που έπαιξε ως γκεστ στα περισσότερα επεισόδια της σειράς Columbo από οποιονδήποτε άλλη ηθοποιό.

Ο Φαλκ ήταν καταξιωμένος καλλιτέχνης και τον Οκτώβριο του 2006 έκανε μια έκθεση με τα σχέδιά του στο Ινστιτούτο Αμερικανικής Τέχνης Μπάτλερ. Παρακολούθησε μαθήματα στο Art Students League της Νέας Υόρκης επί σειρά ετών.

Υγεία

 

Τον Δεκέμβριο του 2008 ανακοινώθηκε ότι ο Φολκ είχε διαγνωστεί με νόσο του Αλτσχάιμερ. Τον Ιούνιο του 2009, ένας από τους προσωπικούς γιατρούς του Φολκ, ανέφερε ότι αυτό είχε εξελιχθεί γρήγορα σε άνοια μετά από μια σειρά οδοντιατρικών επεμβάσεων το 2007.

Θάνατος

Το βράδυ της 23ης Ιουνίου 2011, ο Φολκ πέθανε στο σπίτι του στο Μπέβερλι Χιλς σε ηλικία 83 ετών. Ο θάνατός του προκλήθηκε κυρίως από πνευμονία, με τις επιπλοκές της νόσου του Αλτσχάιμερ να αποτελούν τη δευτερεύουσα υποκείμενη αιτία. Οι κόρες του είπαν ότι θα θυμούνται τη «σοφία και το χιούμορ» του. Κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Westwood Village Memorial Park στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας.

• Falk, Peter (2006), Just One More Thing: Stories from My Life, New York: Carroll & Graf Publishers, ISBN 0-7867-1795-5, https://books.google.com/books?id=cDNmfbrnGkMC .

• Πίτερ Φολκ στην IMDb
• Πίτερ Φολκ στο Internet Broadway Database (Αγγλικά)
• Πίτερ Φολκ στο AllMovie
• Ο Peter Falk στο Emmys.com