Μυθολογία Νίκη: Θεότητα της ελληνικής μυθολογίας

Ήταν κόρη της Στύγας και του Πάλλαντα και είχε αδέλφια της το Κράτος, το Ζήλο και τη Βία.

Θεά Νίκη
Θεά της νίκης
Σύμβολα	Χρυσά σανδάλια, φτερά και στεφάνι
Γονείς	Πάλλας και Ωκεανίδα Στυξ
Αδέλφια	Ζήλος, Κράτος και Βία
wikidata (π)

Όταν επικράτησε η λατρεία του Δία ως αρχηγού των θεών, η Νίκη και τα αδέλφια της έγιναν ακόλουθοί του. Σύμφωνα με άλλο μύθο, η Στύγα πρόσφερε τα παιδιά της ως συμμάχους του Δία κατά την Τιτανομαχία. Ήταν η ηνίοχος των θεών, όπως συχνά απεικονίζεται. Συχνά επίσης εμφανίζεται με φτερά, σε αντίθεση με άλλες γυναικείες θεότητες, οι οποίες ήδη κατά την κλασική περίοδο εμφανίζονταν χωρίς φτερά. Στα ρωμαϊκά χρόνια ονομαζόταν Βικτόρια.

Η λατρεία της θεάς Νίκης περιελάμβανε πομπές, σπονδές και θυσίες για την ευμένειά της ενώ γίνονταν και ικεσίες προς τη Νίκη από τις ιέρειες των μαντείων. Αν η θεά απαντούσε στις παρακλήσεις των ιερειών τότε δινόταν και η απάντηση προς τον αιτούμενο του μαντείου.

Στον Παρθενώνα υπήρχε ολόχρυσο άγαλμα της Νίκης, ενώ υπήρχε και ναός αφιερωμένος σε αυτήν, ο οποίος χτίστηκε γύρω στο 410 π.Χ. Αφιερώμα των Αθηναίων προς αυτή τη θεά υπήρχε επίσης και στους Δελφούς. Στο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία στην Ολυμπία, αναπαρίστατο και η Νίκη. Σύμφωνα με τον Παυσανία, το άγαλμα της Αθηνάς Νίκης αναπαριστούσε τη Νίκη χωρίς φτερά (Άπτερος Νίκη), που σήμαινε ότι το άγαλμα δε θα έφευγε ποτέ από την Αθήνα.

 

Το γνωστότερο άγαλμα της Νίκης είναι η Νίκη της Σαμοθράκης, ένα πρωτότυπο μαρμάρινο πιθανότατα ροδικό έργο που φυλάσσεται στο Λούβρο. Η Νίκη καταφθάνει πάνω σε πλώρη πλοίου για να στρέψει τους νικητές σε ναυμαχία. Ήταν στημένη πάνω σε τεχνητή λιμνούλα ώστε η παράσταση να αποκτά αληθοφανή χαρακτήρα. Χρονολογείται γύρω στο 190 π.Χ.

• Νίκη του Παιωνίου
• Ο αστεροειδής 307 Νίκη (307 Nike), που ανακαλύφθηκε το 1891, πήρε το όνομά του από την ελληνική θεότητα Νίκη.

• Ησίοδος, Θεογονία.
• Κακριδής Ι.Θ., επιμ. (1986), Ελληνική Μυθολογία, Τόμος 2: Οι Θεοί, Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών.

• Ησιόδου "Θεογονία" (Βικιθήκη)