Η κιγχόνη είναι γένος φυτών, ιθαγενών της Νότιας Αμερικής, που ανήκει στην οικογένεια Ερυθροδανοειδή (Rubiaceae).
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το γένος κιγχόνη (Cinchona) περιλαμβάνει περί τα 35 περίπου είδη των τροπικών περιοχών. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι φαρμακευτικά και από το φλοιό τους εξάγεται το αλκαλοειδές κινίνη. Στο εμπόριο οι φλοιοί της κιγχόνης έρχονται σε επίπεδα κομμάτια ή τυλιγμένα σαν σωλήνες.
Κιγχόνη | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Κιγχόνη η χνοώδης (Cinchona pubescens) - άνθος | ||||||||||||
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||
| ||||||||||||
Είδη | ||||||||||||
Περίπου 38 είδη, δείτε κείμενο |
Καλλιεργείται σε εδάφη πλούσια και καλά στραγγιζόμενα και σε μεγάλο υψόμετρο, που φθάνει και τα 2.000μ. Πολλαπλασιάζεται με σπέρματα. Είναι γενικά ανθεκτικό σε βλαβερά φυτικά και ζωικά παράσιτα. Η παγκόσμια παραγωγή φλοιών κιγχόνης υπολογίζεται σε 10.000-20.000 τόνους το χρόνο, ενώ τη μεγαλύτερη παραγωγή έχει η Ιάβα.
Τα είδη της κιγχόνης είναι δέντρα ύψους συνήθως 15-20 μέτρων, με στρογγυλή ή πυραμιδοειδή κόμη και πλούσιο φύλλωμα. Έχουν μικρά άνθη, με ωραία οσμή, λευκά ή ρόδινα, που σχηματίζουν ταξιανθίες φόβες. Ο καρπός είναι κάψα και έχει πολλά μικρά σπέρματα.
Ο φλοιός του δέντρου φέρει εξωτερικά εγκάρσιες και κατά μήκος ρωγμές, ενώ η εσωτερική του επιφάνεια είναι ραβδωτή. Το χρώμα του κυμαίνεται από ερυθροκαστανό ως καστανοκίτρινο.Έχει ελαφρώς αρωματική οσμή και γεύση πικρή- στυφή.
Οι φλοιοί της κιγχόνης χρησιμοποιούνται με τη μορφή διαφόρων σκευασμάτων (εκχυλίσματα, βάμματα, οίνος), ως αντιπυρετικά και ανθελονοσιακά, ως τονωτικά και ερεθιστικά της πέψης, κυρίως όμως για την απομόνωση των αλκαλοειδών κινίνης και κινιδίνης. Η κινίνη χρησιμοποιείται προληπτικά και θεραπευτικά κατά της ελονοσίας, ως αντιπυρετικό και ελαφρύ αναλγητικό σε μυαλγίες. Η κινιδίνη χορηγείται σε ταχυκαρδίες και αρρυθμίες της καρδιάς. Η παγκόσμια κατανάλωση κινίνης ανέρχεται σε 400-500 τόνους ετησίως.
Δεν είναι τυχαίο ότι η κιγχόνη είναι ιθαγενές φυτό της Νότιας Αμερικής και ιδίως του Περού, της Κολομβίας και της Βολιβίας. Οι ιθαγενείς Ίνκας γνώριζαν τις αντιπυρετικές ιδιότητες του φλοιού της κιγχόνης πριν ακόμα ανακαλυφθεί η Αμερική. Η σημασία της κιγχόνης διαφαίνεται και από το γεγονός ότι υπάρχει στο εθνόσημο του Περού.
Στη συνέχεια η χρήση των φλοιών του φυτού αυτού μεταφέρθηκε στην Ευρώπη από τους Ισπανούς εξερευνητές. Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα απομονώθηκαν δύο δραστικά συστατικά της κιγχόνης, η κινίνη και η κινιδίνη. Αυτό έγινε το 1820 από τους Γάλλους επιστήμονες Πελετιέ και Καβεντίρ.
This article uses material from the Wikipedia Ελληνικά article Κιγχόνη, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Το περιεχόμενο είναι διαθέσιμο υπό CC BY-SA 4.0 εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Ελληνικά (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.