Knut Iv, Kralj Danske

- 10. juli 1086.), poznatiji kao Sveti Knut (danski: Sankt Knud), je bio kralj Danske od 1080. do 1086. godine. Bio je ambiciozan vladar koji je, podržavajući Katoličku crkvu, ojačao Dansku. Njegovu kratku vladavinu su, s druge strane, obilježili izuzetno visoki porezi i duboko nezadovoljstvo naroda. Nakon ubistva od strane pobunjenika 1086. godine, postao je prvi danski kralj koji je proglašen svecem.

Knut IV
Kralj Danske
Vladavina	17. april 1080. - 10. juli 1086.
Prethodnik	Harald III
Nasljednik	Olaf I
Supružnik	Adela Flandrijska
Djeca	Karlo I, grof Flandrije Cecilija Knutsdater Ingegerd Knutsdater
Dinastija	Estridson
Otac	Sven II, kralj Danske
Rođenje	1042.
Smrt	10. juli 1086. Manastir sv. Albana, Odense
Mjesto sahrane	Katedrala sv. Knuta, Odense

Knut je rođen 1042. godine kao jedan od mnogobrojnih sinova danskog kralja Svena II. Prvi put je sa ocem učestvovao u pohodu na Englesku 1069. godine. Anglosaksonska hronika bilježi njegovo učešće i u drugom pohodu 1075. godine. Po povratku se sa flotom zaustavio u Flandriji koja je bila saveznik Danske i neprijatelj Engleske. Nakon smrti Svena II, na skupštini u Selandu je za kralja izabran Knutov brat Harald III. Knut je zbog toga pobjegao u Švedsku, odakle se suprostavljao bratu. Nakon Haraldove smrti 1080. godine, Knut je proglašen za danskog kralja. Po dolasku na vlast, oženio je Adelu, kćerku flandrijskog grofa Roberta I. Ona mu je rodila sina Karla (neuobičajeno ime u Danskoj) i kćerke bliznakinje Ceciliju (koja se udala za Erika Jarla) i Ingegerd (koja se udala za Folka).