Струпіца: рака ў Беларусі

Упершыню згадваецца ў «Рэестры рэвізіі гаспадарскай Гомельскай воласці» 1560 года як адзін з арыенціраў зямельных меж, вызначаных для сёл Ваўковічы і Плеса.

Згодна з «Генеральным планам Беліцкага павета» 1784 года брала пачатак прыблізна за дзве вярсты на паўднёвы захад ад сяла Яроміна і заканчвалася ў раёне сяла Прудок. У апісанні 1848 года Струпіца характарызавалася як «невялічкая ручаіна», што ўвесну «прабягала» праз Прудок, утвараючыся з рукава Кабылінага балота каля сяла Краснае, а ўлетку высыхала.

Сучасныя вадаёмы ў абшары між Тралейбусным праездам і вуліцай Крупскай у Гомелі могуць быць суаднесены з рэшткамі аднаго з адрэзкаў рэчышча Струпіцы.

Краязнавец і філолаг А. Ф. Рогалеў бачыць у назве «Струпіца» «старажытную ілірыйскую каранёвую аснову *Straūpa ў значэнні „вада, якая струменіць, цячэ”». Між тым паралелі з латышскімі лексемамі «strauja» (паток, плынь, цячэнне) і «straujupīte» (рака, што хутка цячэ) даюць падставы разглядаць назву як рэлікт старажытнай балцкай гідраніміі.

•  
  Адрэзак канала ў раёне колішняга Конзавода, 2021 г.