Даніэль Буланжэ

Сыграў шэраг другарадных роляў у 11 фільмах і стаў членам Ганкураўскай акадэміі ў 1983 годзе. Выйшаў у адстаўку ў 2008 годзе.

Даніэль Буланжэ
фр.: Daniel Boulanger
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	фр.: Daniel Michel Auguste Boulanger
Псеўданімы	Daniel Anger
Дата нараджэння	24 студзеня 1922(1922-01-24)[…]
Месца нараджэння	Камп’ень, canton of Compiègne-Nord[d], arrondissement of Compiègne[d], дэпартамент Уаза, рэгіён Пікардыя, Францыя
Дата смерці	27 кастрычніка 2014(2014-10-27)[…] (92 гады)
Месца смерці	Санліс, дэпартамент Уаза, рэгіён Пікардыя, Францыя
Грамадзянства	Францыя
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	акцёр, пісьменнік, сцэнарыст, паэт, дзіцячы пісьменнік, кінаакцёр
Грамадская дзейнасць
Член у	Ганкураўская акадэмія[d]
Прэміі	Prix Goncourt de la nouvelle[d] (1974) Kléber-Haedens Prize[d] (1983) прэмія Макса Жакоба[d] Grand prix de littérature de la SGDL[d] кніжная прэмія «Inter»[d] Prix Sainte-Beuve[d]
Узнагароды	Прэмія прынца П'ера[d]
Цытаты ў Вікіцытатніку

У 1932 годзе паступіў на вучобу ў семінарыю, рыхтуючыся стаць святаром, вывучаў старажытнагрэчаскую, латынь і нямецкую мовы, а таксама ігру на фартэпіяна. Пасля акупацыі Францыі нацыстамі падчас Другой сусветнай вайны далучыўся да руху Супраціву, у лістападзе 1940 года быў арыштаваны, але бег і ў 1942 годзе далучыўся да партызанаў. У 1945 годзе пакінуў Францыю і адправіўся падарожнічаць па свеце, наведаўшы Бразілію, Чад, Чэхаславакію, Балгарыю і іншыя краіны; падарожжа агулам заняло дзевяць гадоў, прычым займаўся Буланжэ ў названых краінах рознымі заняткамі: у прыватнасці, у Балгарыі ён быў працоўным на будаўніцтве чыгунак, у Бразіліі працаваў на авечкагадоўчай ферме, а ў Чадзе быў арганістам і кансультантам па эканамічных пытаннях. У 1957 годзе вярнуўся ў Францыю і засяродзіўся на літаратурнай працы, апублікаваўшы свой першы раман у 1958 годзе, а першы зборнік апавяданняў — у 1963. З 1970 года жыў у Санлісе.

Яго творчая спадчына ўключае 15 зборнікаў апавяданняў, 29 раманаў, 27 зборнікаў вершаў, 5 п’ес, 41 сцэнарый для фільма. Большасць яго твораў так ці інакш злучаны з сацыяльнымі праблемамі маленькіх правінцыйных гарадоў Францыі. У 1974 годзе быў удастоены Ганкураўскай прэміі за раман Fouette, cocher!. У 1971 годзе атрымаў прэмію Французскай акадэміі, у 1979 — прэмію прынца Манака, у 1983 — прэмію Ганкураўскай акадэміі.