Геаграфічны Цэнтр Еўропы

Розныя погляды асноўваюцца на вылічэннях, якія залежаць ад межаў (найдалей пакладзеных пунктаў Еўропы) і на розных спосабах вылічэння канчатковых вынікаў.

Так, у 1775 годзе польскі каралеўскі картограф і астраном Шыман Саберайскі вызначыў месца, дзе перасякаюцца лініі, што звязваюць самыя далёкія пункты Еўропы. Згодна з яго вылічэннямі, цэнтр Еўропы знаходзіцца ў мясцовасці Сухаволя (Польшча). З гэтай нагоды там усталяваны памятны камень.

Паводле разлікаў Французскага нацыянальнага геаграфічнага інстытута, зробленых у 1989 годзе, на поўнач ад Вільні, недалёка ад вёскі Пурнушкес  (літ.) (бел., знаходзіцца пункт, ад якога роўная колькасць кіламетраў аддзяляе любую ўскраіну Старога Свету. 1 мая 2004 года, у гонар уступлення Літвы ў ЕС, ля шашы Вільня — Малетай быў адкрыты манумент работы скульптара Гедзімінаса Якубоніса — калона з белага мармуру, увянчаная каронай з залатымі пяціканцовымі зоркамі.

У 2000 беларускія навукоўцы і супрацоўнікі РУП «Белкосмааэрагеадэзія» абнародавалі разлікі, паводле якіх геаграфічны цэнтр Еўропы размешчаны ў Віцебскай вобласці, паблізу возера Шо, умоўны пункт — ля берага возера Івесь у аднайменным пасёлку. Для разлікаў выкарыстоўвалася камп’ютарная праграма, якую адмыслова распрацавалі. Еўропу прынялі за адзінае цэлае, уключыўшы акваторыі Белага і Балтыйскага мораў, Вялікабрытанію, Ірландыю і іншыя астраўныя землі. Атрыманую ў выніку прастору пакрылі інтэгральнай сеткай і па ёй вылічылі цэнтральны пункт. У 2008 г. сталі вядомыя паўторныя разлікі, паводле іх цэнтр Еўропы знаходзіцца на 55º30´ пн.ш. і 28º48´ у.д. у горадзе Полацку. Памятны знак «Геаграфічны цэнтр Еўропы» адкрыўся ў Полацку 30 мая 2008 года.