Бірмана-Кітайскія Войны

Пры імператары Цяньлуне кітайская імперыя вяла актыўную заваявальных палітыку. Адным з кірункаў пашырэння імперыі была Бірма, якую Цын разлічвала ўзяць пад свой сюзерэнітэт. Падставай для ўступлення ў вайну стаў канфлікт паміж памежнымі правінцыямі: Шанскімі княствамі  (руск.) (бел. Чонгтун  (руск.) (бел., падкантрольным Бірме, і Кенхунг  (руск.) (бел., падкантрольным Цын.

У 1765 годзе з кітайскай правінцыі Юньнань на тэрыторыю Бірмы ўварвалася вялікая маньчжура-кітайская армія пад правадырствам губернатара. Яе сустрэлі аб’яднаныя сілы Чонгтуна  (руск.) (бел. і Бірмы. Армія ўварвання была разбіта, а яе правадыр пакончыў з сабой, каб пазбегнуць ганьбы.

У наступныя гады Імперыя Цын працягвала пасылаць войскі ў Бірму, але кожны раз цярпела паразу. Найбольшага поспеху кітайцы дамагліся ў 1767 годзе, калі іх войскі дайшлі да пункта ў 50 км ад сталіцы Аўскай дзяржавы, але былі знішчаны. Увесну 1768 года Бірма разбіла войска ўварвання ў крэпасці Каунтон, размешчанай на поўдзень ад Банмо. У 1769 годзе кітайцы пацярпелі паразу пад Шуэнь-яунбінам^[en], пасля чаго спынілі спробы заваяваць Бірму. Быў заключаны мірны дагавор, па якім Цын прызнавала суверэнітэт Бірмы над некалькімі Шанскімі княствамі.

Уварванне Цын ў Бірму спыніла пераможную кампанію Бірмы супраць Сіяма  (руск.) (бел.. Ужо была знішчаная дзяржава Аютыя  (руск.) (бел., але пасля адводу бірманскіх войскаў для абароны ад кітайскай пагрозы ў Сіяме пачалося паўстанне пад правадырствам П'я Таксіна  (руск.) (бел., якое прывяло да з’яўлення Каралеўства Тханбуры.