Афонсу Ii: кароль Партугаліі (1211—1223)

Афонсу II
манарх Партугаліі 26 сакавіка 1211 — 25 сакавіка 1223
Папярэднік	Саншу I
Пераемнік	Саншу II
Нараджэнне	23 красавіка 1185(1185-04-23) Каімбра, акруга Каімбра[d], Партугалія
Смерць	25 сакавіка 1223(1223-03-25)[…] (37 гадоў) Каімбра, акруга Каімбра[d], Партугалія
Месца пахавання	Манастыр Алкабаса[d]
Род	Бургундская дынастыя
Бацька	Саншу I
Маці	Дульса Арагонская[d]
Жонка	Урака, каралева Партугаліі
Дзеці	Саншу II, Афонсу III, Элеанора Партугальская[d] і Фернанда[d]
Веравызнанне	хрысціянства
Дзейнасць	суверэн
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Афонсу нарадзіўся ў Каімбры 23 красавіка 1185 года. Уступіў на прастол у 1212 годзе.

У Афонсу II быў некалькі іншы, чым у яго папярэднікаў, падыход да кіравання дзяржавай. Саншу I, яго бацькі, і Афонсу I, яго дзеда, найбольш цікавілі ваенныя паходы як супраць суседняй Кастыліі, так і супраць маўраў на поўдні. Афонсу II не падтрымліваў гэту палітыку пашырэння тэрыторыі і здолеў дамагчыся міру з Кастыліяй у перыяд свайго кіравання. Нягледзячы на гэта, некаторыя гарады, такія як Алкасер-ду-Сал у 1217 годзе, былі адваяваны ў маўраў па ініцыятыве знаці.

Першыя гады яго кіравання былі адзначаны ўнутранымі рознагалоссямі паміж Афонсу II і яго братамі і сёстрамі. Кароль здолеў захаваць партугальскія межы, толькі выгнаўшы і абвясціўшы па-за законам сваіх сваякоў.

Паколькі ваенныя паходы не былі прыярытэтам дзяржаўнай палітыкі, у Афонсу II была магчымасць заснаваць дзяржаўны апарат і цэнтралізаваць уладу ва ўласных руках. Ён распрацаваў першае пісьмовы збор партугальскіх законаў. Галоўным чынам яны дакраналіся прыватнай уласнасці, грамадзянскага правасуддзя і грашовага абароту. Афонсу II таксама накіраваў паслоў у еўрапейскія каралеўствы па-за Пірэнейскім паўвостравам і ўстанавіў з большасцю з іх гандлёвыя адносіны.

Іншыя рэформы ўключалі тонкае пытанне адносін з Папай. Яго дзед, Афонсу I, каб атрымаць прызнанне незалежнасці Партугаліі Папскім прастолам, падаў Царкве надмерныя прывілеі. Апошнія, у канчатковым выніку, прывялі да ўтварэння дзяржавы ў дзяржаве. З пазіцый Партугаліі, як трывала ўстаноўленага незалежнага каралеўства, Афонсу II прыклаў намаганні для паслаблення ўлады духавенства і перанакіравання велізарных прыбыткаў Каталіцкай царквы на патрэбы дзяржавы. Гэтыя дзеянні прывялі да сур’ёзнага дыпламатычнага канфлікту паміж Папай і Партугаліяй. Пасля адлучэння Папай Ганорыем III ад царквы за дзёрзкасць, Афонсу II паабяцаў царкве пакрыццё даўгоў, але памёр у 1223 годзе ў Каімбры, не паспеўшы распачаць ніякіх крокаў да выканання гэтага абяцання.

• Ад жонкі, прынцэсы Уракі Кастыльскай (1186—1220)
  • Саншу II, кароль Партугаліі (1207—1248)
  • Афонсу III, кароль Партугаліі (1210—1279)
  • Леанор, прынцэса Партугаліі (1211—1231), выйшла замуж за Дацкага караля Вальдэмара III
  • Фернанда, прынц Партугаліі (1217—1246), Лорд Сярпа
  • Вісентэ (1219)