Альфонса Ii Цнатлівы: кароль Арагона (1164—1196)

Сын Рамона Берэнгера IV, графа Барселоны, і Петранілы, каралевы Арагона. Альфонса быў першым, хто стаў адначасова каралём Арагонскім і графам Барселоны. Таксама ў 1167 годзе ён стаў графам Праванса, адабраўшы гэта графства ў сваёй пляменніцы Дульсы II, а ў 1173 годзе саступіў яго свайму брату Рамону Берэнгеру.

Альфонса II Цнатлівы
ісп.: Alfonso II el Casto
кароль Арагона 1162 — 1196
Папярэднік	Петраніла Арагонская
Пераемнік	Педра II Каталік
Нараджэнне	25 сакавіка 1157 Уэска, Каралеўства Арагон
Смерць	25 красавіка 1196 (39 гадоў) Перпіньян, Графства Русільён[d], Арагонская карона
Месца пахавання	Паблецкі кляштар[d]
Род	Арагонская дынастыя[d]
Імя пры нараджэнні	Рамон Берэнгер
Бацька	Рамон Берэнгер IV[d]
Маці	Петраніла Арагонская
Жонка	Санча Кастыльская[d]
Дзеці	Педра II Каталік, Канстанцыя Арагонская, Альфонс II[d], Леанора Арагонская[d], Санча Арагонская[d], Фернанда Арагонскі[d], Ramon Berenguer of Aragon[d] і Dulcia of Aragon[d]
Веравызнанне	хрысціянства
Дзейнасць	трубадур, паэт, кампазітар, палітык
Бітвы	Castilian-Aragonese War of 1190-1191[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Альфонса II нарадзіўся пад імем Рамон Берэнгер, але ўзышоў на аб'яднаны трон Арагона і Барселоны як Альфонса, змяніўшы імя ў гонар Альфонса I.

На працягу большага часу свайго кіравання ён быў саюзнікам караля Кастыліі Альфонса VIII супраць Навары і маўрытанскіх каралеўстваў на поўдні. Падчас Рэканкісты Альфонса дайшоў да Тэруэля, крэпасці па дарозе да Валенсіі, і ў 1171 годзе ўзяў яго. У тым жа годзе ён узяў Каспэ.

Апроч агульных інтарэсаў, каралёў Арагона і Кастыліі аб'ядноўвала васальная залежнасць Арагона ў адносінах да Кастыліі. Акрамя таго, 18 студзеня 1174 года ў Сарагосе Альфонса ажаніўся з інфантай Санчай, сястрой кастыльскага караля.

У 1179 годзе каралі Арагона і Кастыліі падпісалі Касорлскае пагадненне, паводле якога зоны заваяванняў на поўдні размяжоўваліся па водападзеле рэк Хукар і Сегур.

 

У дні кіравання Альфонса дасягнуў свайго піку ўплыў Каталоніі на поўнач ад Пірэнеяў. Яго каралеўства ўключала не толькі Праванс, але і Сердань з Русільёнам, якія ён атрымаў у спадчыну ў 1172 годзе. Васаламі Арагонскага каралеўства былі Беарн і Бігор. Таксама Альфонса меў вялікі ўплыў у Лангедоку, што дапамагала развіваць гандаль і спрыяла прытоку насельніцтва з Лангедока на новазаваяваныя землі на поўдні.

У 1186 годзе яму ўдаўся ўзмацніць каталонскі ўплыў на Сардзініі, калі ўнук яго кузіны Альгабурсы Хуг заняў з дапамогай Альгабурсы і Альфонса арбарэйскі трон.

Пры садзейнічанні Альфонса II у 1202 годзе ў Арагоне на беразе ракі Эбра з'явіўся першы ў рэгіёне цыстэрцыянскі кляштар.

 

 

Жонка Альфонса II — Санча Кастыльская, дачка караля Альфонса VII Кастыльскага, 1155 ці 1157—1208

• Педра (1174—1213), будучы Педра II Арагонскі, спадчыннік трона.
• Канстанцыя (1179—1222), з 1198 г. жонка караля Імрэ Венгерскага, пасля яго смерці, з 1210 г. — імператара Фрыдрыха II.
• Альфонс (1180—1209), граф Праванса.
• Элеанора (1182—1226), з 1203 г. жонка графа Раймунда VI Тулузскага.
• Санча (1186—1241), з 1211 г. жонка графа Раймунда VII Тулузскага.
• Санча (памёр у маленстве).
• Рамон Берэнгер (памёр у маленстве).
• Фернанда (1190—1249), абат Мантэарагонскага манастыра.
• Дульса (1192-?), манашка.