Росквіт І Заняпад Беларускага Нацыяналізму, 1906—1931

Кніга атрымала моцную пахвалу й крытыку і атрымала кніжную прэмію імя Кульчыцкага па паляністыцы ў 2015 годзе.

Кніга была апублікаваная друкарняй University of Pittsburg Press і мае 436 старонак.

Кніга прытрымліваецца храналягічнай пасьлядоўнасьці, адсочваючы ўзаемадзеяньне паміж прыхільнікамі нацыяналізму і іх адносіны з галоўнымі рэгіянальнымі дзяржаўнымі ўладамі і сацыялістычнымі і нацыяналістычнымі рухамі. У кнізе сьцьвярджаецца, што нацыяналізм быў рухаючай сілаю эліты ў Беларусі, насуперак пажаданьням менскіх камуністычных актывістаў. Рудлінг піша, што ў той час як актывісты ўсё яшчэ падтрымлівалі «беларускую тэрытарыяльную адзінку», яны супрацоўнічалі з Летувіскай савецкай дзяржавай, каб не даць ІІ Рэчы Паспалітай захапіць тэрыторыі. У кнізе сьцьвярджаецца, што кіраўнік Другой Польскай Рэспублікі Юзэф Пілсудзкі фактычна падтрымліваў беларускую дзяржаву, але хацеў, каб яна была часткай фэдэрацыі з Польшчай і Украінай; а Масква спрыяла стварэньню Беларускай Савецкай Сацыялістычнай Рэспублікі.

У кнізе сьцьвярджаецца, што беларускі нацыяналізм адсутнічаў у сялянскім саслоўі не з-за рэпрэсій і цэнзуры, а з-за галечы і невуцтва. Нацыяналісты спрабавалі вярбаваць праз распаўсюд пісьмовых матэрыялаў, але непісьменнасьць была перашкодай для іх посьпеху.

Мэцью Паўлі з гістарычнага факультэту Мічыганскага дзяржаўнага ўнівэрсытэту назваў аналіз Рудлінга адметным тым, што гэта першая асобная кніга, якая дэталізуе напружанасьць паміж савецкай нацыянальнай палітыкай і наступствамі для груп меншасьцяў пад польскім кіраваньнем, асабліва для беларусаў, на якіх глядзелі праз прызму таго, што яны небясьпека для таго, што Паулі называе «саветафільствам». Дэвід Брандэнбергер з Унівэрсытэта Рычманда ахарактарызаваў кнігу як праніклівую і заявіў, што яна заслугоўвае таго, каб яе прачытаў «кожны, хто цікавіцца сучаснымі выпрабаваннямі і нягодамі будаўніцтва нацыі ва Усходняй Еўропе і былых рэспубліках СССР». Сайман М. Льюіс са Свабоднага ўнівэрсытэта Берліна назваў кнігу «бліскучым дасьледаваньнем», якое пралівае «вельмі неабходнае сьвятло на краіну, у значнай ступені маргіналізаваную ад заходняй навукі».

Польска-амэрыканскі гісторык Марэк Ян Хадакевіч, пішучы у « East/West: Journal of Ukrainian Studies», рэзка крытычна адзначыў кнігу, якую ён назваў «рэгургітацыяй праўдзівага верніка левых тэорый нацыяналізму». Ежы Барзэцкі з Унівэрсытэта Таронта ахарактарызаваў спробу кнігі разабрацца з гэтай тэмай як «менш паспяховыя», але таксама сказаў, што кніга прапануе «некаторыя каштоўныя ідэі».

Кніга атрымала Кніжную прэмію імя Кульчыцкага па Паляністыцы ў 2015 годзе.