Léopold Sédar Senghor

Senghor llegó a Francia en 1928, empecipiando asina lo qu'él llamaría los sos «dieciséis años errantes». Empezó los sos estudios na Sorbona, pero decepcionáu entró, gracies a l'ayuda del diputáu de Senegal Blaise Diagne, nel llicéu Louis-le-Grand, onde preparó'l concursu d'entrada na École normale supérieure. Ellí frecuentó la compañía de Paul Guth, Henri Queffélec, Robert Verdier y Georges Pompidou. Foi tamién ellí onde atopó per primer vegada a Aimé Césaire.

Mientres la so dómina d'estudiante creó, xunto al martiniqués Aimé Césaire y al guayanés Léon Gontran Dames, la revista L'Etudiant noir, en 1934. Neses páxines espresó per primer vegada'l so conceutu de la negritú, noción introducida por Aimé Césaire, nun testu tituláu “Négrerie”. Foi'l primer profesor «negru» qu'impartió clases de llingua francesa en Francia.

Mientres representaba a Senegal na Asamblea nacional francesa, xunto a Lamine Guèye (tamién socialista, pero que votó contra la fuelga de ferroviarios de la llinia Dakar-Níxer que paralizó la colonia), él sofitar, y consiguió con ello una enorme popularidá. Envalentonado col so ésitu, l'añu siguiente dexó la seición africana del SFIO francés, que sostuviera financieramente en gran parte'l movimientu social al que pertenecía, y fundó'l Bloc Démocratique Sénégalais, que ganó nes eleiciones de 1951.

Foi unu de los impulsores de la Federación de Malí xunto a Modibo Keïta y llegó a la presidencia de l'Asamblea Federal. Tres l'esmembramientu de la Federación de Malí y l'independencia de Senegal n'agostu de 1960, convertir nel primer presidente de la República de Senegal, tres les eleiciones del 5 de setiembre de 1960.

Sofitó la creación de la Francofonía y foi vicepresidente del Altu Conseyu de la Francofonía.

 

La so poesía, esencialmente simbolista, fundada nel cantar de la pallabra encantatoria, constrúyese sobre la esperanza de crear una civilización de lo universal» qu'una les tradiciones percima de les sos diferencies. Senghor cuntaba que el llinguaxe simbólicu de la poesía podía constituyir la base d'esti proyeutu. Foi escoyíu pa l'Academia francesa el 2 de xunu de 1983.

En 1978 recibió un doctoráu honoris causa pola Universidá de Salamanca.

Pasó los últimos años de la so esistencia xunto a la so esposa, en Verson, Normandía.

Obra poética

- Cantares de solombra (1945)

- Hosties negres (1948)

- Cantares pa Naëtt (1949)

- Etiópiques (1956)

- Nocherniegues (1961)

- Lletres d'iviernu (1973)

- Escoyíes mayores (1979)

- Obra poética (1990)

Testos políticos

- Pierre Teilhard de Chardin y la política africana (1962)

- Llibertá 1: Negritú y humanismu (1964)

- Llibertá 2: Nación y vía africana al socialismu (1971)

- Llibertá 3: Negritú y civilización de lo universal (1977)

- Llibertá 4: Socialismu y planificación, discursos, conferencies (1983)

- Llibertá 5: diálogos de les cultures (1992)

- Lo que yo creo: negritú, francofonía y la civilización de lo universal (1988)

Crítica y collaboraciones

- Los escritos más bellos de la Xunión Francesa -collaboración- (1947)

- Antoloxía de la nueva poesía negra y malgax en llingua francesa, precedida de Orfeo negru, de Jean-Paul Sartre (1948)

- La bella hestoria de Leuk la llebre -collaboración- (1953)

- La poesía de l'acción, diálogu (1980)

- Dames negres (1986)

•   Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a Léopold Sédar Senghor.
• Fundación Sur (Discrepancies y concordances del sicoloxismu negru-africanu y del psicoanálisis occidental según Senghor, Por María Jesús Cuende González. Archivu PDF de 127kb)
• Texte sur le site de Sudlangues Mamadou Cissé, « De l'assimilation à l'appropriation : essai de glottopolitique senghorienne »