В (літара)

В, в (вэ; курсіў: В в) — трэцяя літара ўсіх альфабэтаў на кірылічнай аснове. Паходзіць з кірыліцкай В («вѣдѣ»). Славянскае й грэцкае В вымаўляюцца па-рознаму...

e (э; курсіў: E e) — 10-я літара беларускага лацінскага альфабэту, 5-я літара базавага лацінскага альфабэту. Гэтая літара выкарыстоўваецца часьцей за...

«Залатая Літара» — штогадовы нацыянальны конкурс сродкаў масавай інфармацыі Беларусі, заснаваны ў 2005 годзе Міністэрствам інфармацыі Беларусі. Прэміяй...

G, g (ґе; курсіў: G g) — 7-ая літара лацінскага альфабэту, 12-ая літара беларускага лацінскага альфабэту. Табліца з назвамі й вымаўленьнем літары G у...

(трэ́ці тон) — літара пашыранай лацінкі. Трэці тон не прадстаўлены ў Юнікодзе, таму замест яго выкарыстоўваецца кірылічная з. Літара з выкарыстоўвалася...

курсіў: Ї ї) — літара кірыліцы. Выкарыстоўваецца ў альфабэтах украінскай і русінскай моваў пазначае ётаваны галосны гук [jі]. Літара была першапачатковым...

Ґ, ґ (ґе; курсіў: Ґ ґ) — пятая літара беларускага клясычнага кірылічнага альфабэту, а таксама ўкраінскага, урумскага й альфабэту дыялекту расейскіх цыганоў...

Ԫ, ԫ (лігатура ДЖ) — літара пашыранай кірыліцы. Форма гэтай літары зьявілася як лігатура кірылічных літараў Д і Ж. Выкарыстоўвалася ў старых альфабэтах...

значэньне 2. Паходзіць ад фінікійскага знаку «бэт», што ў перакладзе азначае «дом». Ад літары паходзяць лацінская літара B і кірылічная В. Грэковіца...

курсіў: Ў ў) — 22-я літара беларускага кірылічнага альфабэту, якая адсутнічае ў іншых кірылічных славянскіх альфабэтах, хоць літара ёсьць і ва ўкраінскай...

тэ́та) — перадапошняя літара стара- і царкоўнаславянскай кірыліцы, апошняя (пасьля выхаду з ужытку ў канцы XIX стагодзьдзя іжыцы) літара дарэвалюцыйнага расейскага...

Ѯ, ѯ (ксі) — старая кірылічная літара, сёньня ўжываецца толькі ў царкоўнаславянскай мове. Паходзіць ад грэцкай літары ксі, выкарыстоўвалася для яго замены...

нумарах тыпу 8 можа таксама ўжывацца літара D лацінскага альфабэту. На ўсіх тыпах нумароў, за выключэньнем 1а, літара, якая асобна стаіць ў канцы альбо пачатку...

Ђ, ђ (дж’е; курсіў: Ђ ђ) — літара часткі славянскіх кірылічных альфабэтаў. Шостая літара сэрбскага альфабэту, якая выкарыстоўваюць для абазначэньня падобнай...

б) — другая літара ўсіх альфабэтаў на кірылічнай аснове. Літара паходзіць з кірылічнай Б («Букі»), утворанай графічным відазьмяненьнем В («вѣдѣ»), што...

Ѱ, ѱ (назва: псі) — старая кірылічная літара, сёньня ўжываецца толькі ў царкоўнаславянскай мове. Паходзіць ад грэцкай літары Ψ (псі) і выкарыстоўвалася...

А, а (курсіў: А а) — першая літара ўсіх альфабэтаў на кірылічнай аснове. У стараславянскім альфабэце носіць назву «азъ», якая адпавядае сучаснаму беларускаму...

Ѣ, ѣ (яць) — літара гістарычнай кірыліцы і глаголіцы, сёньня ўжываецца толькі ў царкоўнаславянскай мове. У стараславянскай мове пазначала галосны: йэ,...

Ѵ, ѵ (і́жыца) — літара стараславянскага альфабэту, а таксама старабеларускай мовы. Паходзіць ад грэцкай літары Іпсылён (υ). У старабеларускай мове выкарыстоўвалася...

І, і (і дзесяцяры́чнае, і з кро́пкай зьве́рху; курсіў: І і) — дзясятая літара беларускага кірылічнага альфабэту. Можа быць малой і вялікай. Мае рукапісны...