İmereti Krallığı

Gürcistan ve Kafkasların Moğollar tarafından istilası döneminde Moğol boyunduruğuna başkaldıran VI. Davit Narin’in batıya çekilerek burada İlhanlı egemenliğinden bağımsız şekilde ilan ettiği krallık olarak 1258-1330 yılları arasında varolmuştur. İmereti Krallığının başkenti Kutaisi olmuştur. Bu dönemde başkent Tiflis Moğol işgali altında olmuş ve Gürcü kralları Moğollar tarafından onaylanarak atanmıştır. Moğollara karşı Gürcü halkının isyanlarına bölgeden destek verilmiştir. Krallık, V. Giorgi döneminde Moğolların ülkeden atılmasıyla yeniden Gürcü Krallığıyla birleşmiştir.

İmereti იმერეთის სამეფო (Gürcüce) imeretis samepo İmereti Krallığı
1260-1810
Bayrak Arma
1490 yılında İmereti Krallığı haritası
Başkent	Kutaisi
Yaygın dil(ler)	Gürcüce
Hükûmet	Monarşi
Kral
• 1260–1293 VI. Davit Narin (ilk) • 1789–1810 II. Solomon (son)
Tarihçe
• I. Davit'in taç giymesi 1260 • Gürcistan Krallığı ile yeniden birleşmesi. 1330 • Monarşinin yeniden kuruluşu 1387 • Gürcistan Krallığı'ndan ayrılması 1455 • Osmanlı İmparatorluğu vasalı 1555 • Rusya İmparatorluğu vasalı 1804 • Rus ilhakı 1810
Öncüller Ardıllar Gürcistan Krallığı Çarlık Rusya Samegrelo Prensliği Abhazeti Prensliği Svaneti Prensliği Guria Prensliği

1455 yılından sonra krallık toprakları Gürcüler, İranlılar ve Türkler arasında savaşların yoğun olarak yaşandığı bir yer haline gelmiştir. İmereti Krallığı, 1555 ile 1804 yılları arasında Osmanlı İmparatorluğu'na bağlı vasal bir devletti. İmereti'nin vasal bir devlet olduğu dönemde, Megrelya, Abhazya ve Guria prenslikleri İmereti'den bağımsızlıklarını ilan ettiler ve kendi hükümetlerini kurdular. Feodal iç savaşlar, özellikle 17. yüzyılda yoğunlaştı. Krallık yalnızca I. Solomon (1752-1784) döneminde güçlenebildi. Köle ticaretini yasakladı ve batı Gürcistan'ı birleştirmeye çalıştı. Solomon'un Türklerle olan uzun savaşı 1757'de Hresili Muharebesi'ndeki zaferiyle sona erdi ve 1758'de Kartli Kralı II. Erekle ile askeri ittifakla kutlandı. 25 Nisan 1804'te İmereti Kralı II. Solomon, Rus vasallığını kabul etti ve 1810'da tahttan indirildi. Fars - Azeri isimlendirmesinde bölge "baş açıq" olarak biliniyordu.

İlk Dönem Hükümdarlar

• VI. Davit Narin (1258-1293)
• I. Konstantine (1293-1326)
• Mikeli (1326-1329)
• I. Bagrat (1329-1330)
• Fetret (1330–1387)
• I. Aleksandre (1387-1389)
• I. Giorgi (1389-1396)
• II. Konstantine (1396-1401)
• I. Demetre (1401-1455), I. Aleksandre tarafından sadece Dük olarak tanındı.

İkinci Dönem Hükümdarlar

• Dimitri (1446-1452)
• II. Bagrat (1463–1478)
• II. Aleksandre (1478–1510)
• III. Bagrat (1510–1565)
• II. Giorgi (1565–1585)
• Levan (1585–1588)
• Rostom (1588–1589, 1590–1605)
• IV. Bagrat (1589–1590)
• III. Giorgi (1605–1639)
• III. Aleksandre (1639–1660)
• V. Bagrat (1660–1661, 1663–1668, 1669–1678, 1679–1681)
• Vahtang Çuçunaşvili (1661–1663)
• Arçil (1661–63, 1678–79, 1690–91, 1695–96, 1698)
• Demetre (1663–1664)
• IV. Giorgi (1681–1683)
• IV. Aleksandre (1683–1690, 1691–1695)
• Simon (1699–1701)
• IV. Giorgi Goçia (1696–1698)
• Mamia (1701–02, 1711, 1713)
• VI. Giorgi (1702–1707)
• VII. Giorgi (1707–11, 1712–13, 1713–16, 1719–1720)
• VIII. Giorgi (1716, 1720)
• V. Aleksandre (1720–1741, 1741–1746, 1749–1752)
• IX. Giorgi (1741)
• Mamuka (1746–1749)
• I. Solomon (1752–1766, 1768–1784)
• Teimuraz (1766–1768)
• II. Davit (1784–1789, 1790–1791)
• II. Solomon (1789–1790, 1792–1810)