หอศิลป์อุฟฟีซี

ตัวสิ่งก่อสร้างของวังเริ่มโดยจอร์โจ วาซารีในปี ค.ศ. 1560 สำหรับโคสิโมที่ 1 เดอเมดิชิ (Cosimo I de' Medici) เพื่อเป็นสำนักงานของผู้พิพากษาฟลอเรนซ์ — จึงได้ชื่อว่า “uffizi” หรือ “ออฟฟิส” การก่อสร้างทำตามแบบที่วางโดยวาซารีโดย อัลฟองโซ ปาริจิ (Alfonso Parigi) และ เบอร์นาร์โด บวนตาเล็นติ (Bernardo Buontalenti) และเสร็จเมื่อปี ค.ศ. 1581 “cortile” ยาวและแคบและเปิดไปทางแม่น้ำอาร์โนทางด้านหนึ่งเป็นแบบดอริคที่แสดงช่องว่างโดยไม่บังทิวทัศน์ที่นักประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม ใช้เป็นตัวอย่างในการวางแบบถนนทัศน์ในยุโรป วาซารีผู้เป็นทั้งจิตรกรและสถาปนิกเน้นทัศนมิติของความยาวโดยการใช้บัวที่ต่อเนื่องตลอดแนวบนหลังคาของฟาซาด เช่นเดียวกับบัวต่อเนื่องที่ใช้ระหว่างชั้น และใช้บันไดสามชั้นที่ต่อเนื่องกันด้านหน้า

พาลัซโซ เดกลิ อุฟฟิซิใช้เป็นสำนักงานการบริหารทางการยุติธรรมและเป็นที่เก็บเอกสารสำคัญของรัฐ (Archivio di Stato) แผนที่โคสิโมที่ 1 เดอ เมดิชิวางไว้ในการจัดงานแสดงศิลปะที่เป็นของตระกูลเมดิชิมาถูกเปลี่ยนโดย ฟรานเชสโคที่ 1 เดอ เมดิชิ ที่รวมงานชิ้นเด่น ๆ ในหอศิลป์ที่กลายมาเป็นจุดดึงดูดของ “Grand Tour”

งานเขียนก็เพิ่มมากขึ้นตลอดมาจากการสะสมของตระกูลเมดิชิบ้าง หรืองานที่จ้างทำบ้าง หลังจากตระกูลเมดิชิสิ้นอำนาจ งานสะสมก็ยังเป็นของฟลอเรนซ์ภายใต้ข้อตกลง “Patto di famiglia” ที่ต่อรองกับแอนนา มาเรีย โลโดวิคาทายาทคนสุดท้ายของตระกูล ซึ่งเป็นต้นกำเนิดของพิพิธภัณฑ์สมัยใหม่ หอศิลป์เปิดให้เข้าชมโดยการยื่นคำร้องตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 16 และในปี ค.ศ. 1765 ก็เริ่มเปิดให้สาธารณชนเข้าชม

หอศิลป์มีงานสะสมมากมายจนต้องนำไปแสดงในพิพิธภัณฑ์อื่น ๆ ในฟลอเรนซ์ ภายในปี ค.ศ. 2006 ทางหอศิลป์มีโครงการที่จะขยายบริเวณแสดงงานเขียนเพิ่มขึ้นจาก 6,000 ตารางเมตร (64,000 ตารางฟุต) เป็นเกือบจะ 13,000 ตารางเมตร (139,000 ตารางฟุต) ซึ่งทำให้สาธารณชนได้ชมงานเขียนที่แต่เดิมเก็บไว้ในที่เก็บของ

ในปัจจุบันหอศิลป์อุฟฟิซิเป็นสถานที่ที่นิยมที่สุดที่หนึ่งในฟลอเรนซ์ของนักท่องเที่ยว ระหว่างหน้าร้อนโดยเฉพาะในเดือนกรกฎาคมนักท่องเที่ยวอาจจะต้องคอยกว่าห้าชั่วโมงเพื่อที่จะเข้าชมหอศิลป์