สงครามครูเสดครั้งที่ 5

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

1217">ค.ศ. 1217-ค.ศ. 1221) เป็นสงครามครูเสดที่พยายามยึดเยรูซาเลมและดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดคืนโดยเริ่มด้วยการโจมตีรัฐมหาอำนาจของอัยยูบิดในอียิปต์

สงครามครูเสดครั้งที่ 5
ส่วนหนึ่งของ สงครามครูเสด
นักรบครูเสดฟรีเชียนเผชิญกับหอที่ดามิยัตตาในอียิปต์
วันที่ ค.ศ.1217–1221 สถานที่ ลิแวนต์ และอียิปต์ ผล ฝ่ายมุสลิมชนะ ทำสัญญาสงบศึก 8 ปีระหว่างอัยยูบิดกับครูเสด
คู่สงคราม
ครูเสด: จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ Austria Tyrol Bavaria Merania Thuringia ฮอลแลนด์ Baden โคโลญ บริกเซิน Passau เจนัว ราชอาณาจักรซิซิลี ราชอาณาจักรฮังการี Croatia Halych ราชอาณาจักรฝรั่งเศส Flanders Rodez รัฐสันตะปาปา รัฐครูเสดแห่งลิแวนต์: ราชอาณาจักรเยรูซาเลม ราชอาณาจักรไซปรัส นัฐครูเสดแห่งบัลข่าน: จักรวรรดิละติน ทหารครูเสด: อัศวินเทมพลาร์ อัศวินทิวทอนิก อัศวินฮอสปิทัลเลอร์ ฝ่ายมุสลิม: รัฐสุลต่านรูม	กองทัพมุสลิม: รัฐสุลต่านอัยยูบิด Damascus Homs Hama Aleppo Baalbek
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
John of Brienne Bohemond IV Hugh I Kaykaus I จักรพรรดิฟรีดริชที่ 2 Leopold VI Albert IV Ludwig I Louis IV † Otto I Pedro de Montaigu Hermann von Salza Guérin de Montaigu Andrew II William I พระเจ้าฟีลิปที่ 2 Henry I of Rodez † Pelagio Galvani	Al-Adil Al-Kamil Al-Mu'azzam Al-Mujahid Al-Muzaffar Mahmud Al-Aziz Muhammad Bahramshah
กำลัง
ชาย 32,000 คน	ไม่ทราบ
ความสูญเสีย
ไม่ทราบ	ไม่ทราบ

แม่แบบ:Campaignbox Fifth Crusade

แม่แบบ:Campaignbox Crusades Battles

สมเด็จพระสันตะปาปาโฮโนริอุสที่ 3 ทรงรวบรวมกองทัพครูเสดโดยการนำของเลโอโปลด์ที่ 4 ดยุคแห่งออสเตรีย (Leopold VI, Duke of Austria) และ สมเด็จพระเจ้าแอนดรูว์ที่ 2 แห่งฮังการี ต่อมาในปี ค.ศ. 1218 กองทัพเยอรมนีที่นำโดยโอลิเวอร์แห่งโคโลญและกองกำลังหลายชาติที่ประกอบด้วยกองทัพชาวเนเธอร์แลนด์, เฟลมมิช และฟรีเชียนที่นำโดยวิลเลียมที่ 1 เคานท์แห่งฮอลแลนด์ (William I, Count of Holland) ก็มาร่วม ในการที่จะโจมตีดามิยัตตาในอียิปต์ฝ่ายครูเสดก็ไปเป็นพันธมิตรกับอาณาจักรสุลต่านแห่งรัมในอานาโตเลียผู้โจมตีอัยยูบิดในซีเรียเพื่อที่ป้องกันไม่ให้นักรบครูเสดต้องเผชิญกับการต่อสู้กับศัตรูพร้อมกันสองด้าน

หลังจากยึดเมืองท่าดามิเอตตาได้แล้วนักรบครูเสดก็เดินทัพลงใต้ต่อไปยังไคโรในเดือนกรกฎาคมในปี ค.ศ. 1221 แต่ต้องหันทัพกลับเพราะเสบียงร่อยหรอลง การจู่โจมยามกลางคืนของสุลต่านอัล-คามิลทำให้ฝ่ายครูเสดเสียทหารไปเป็นจำนวนมาก อัล-คามิลตกลงในสัญญาสงบศึกแปดปีกับยุโรป

ในปี ค.ศ. 1213 สมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ที่ 3 ทรงออกพระบัญญัติ “Quia maior” เรียกร้องให้ผู้คนในคริสต์ศาสนจักรเข้าร่วมในสงครามครูเสด แต่ก็ไม่มีพระมหากษัตริย์และพระจักรพรรดิของยุโรปใด้ที่สนพระทัยเพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับการต่อสู้กันเอง พระสันตะปาปาอินโนเซนต์เองก็ไม่ทรงต้องการความช่วยเหลือจากกลุ่มนี้เพราะเมื่อพระมหากษัตริย์นำการต่อสู้ในสงครามครูเสดครั้งที่ 2 ก็ประสบความล้มเหลว พระองค์จึงทรงสั่งให้มีขบวนแห่, การสวดมนต์ และการเทศนาเพื่อเป็นการชักชวนให้คนทั่วไป ขุนนางระดับรอง และอัศวินเข้าร่วม