ในการทหารสมัยใหม่ มิสไซล์ (อังกฤษ: missile) หรือศัพท์ทหารคือ อาวุธปล่อย มิสไซล์มีส่วนประกอบหลักอยู่สี่ส่วน คือ ระบบกำหนดเป้าและนำวิถี, ระบบควบคุมทิศทาง, จรวดขับดัน และ หัวรบ มิสไซล์สามารถจำแนกออกได้เป็นหลายประเภทตามวัตถุประสงค์การใช้งาน ไม่ว่าจะเป็น มิสไซล์ผิวพื้นสู่ผิวพื้น, มิสไซล์อากาศสู่ผิวพื้น, มิสไซล์ผิวพื้นสู่อากาศ หรือ มิสไซล์อากาศสู่อากาศ โดยมิสไซล์ที่มีอยู่ในปัจจุบันทั้งหมดถูกออกแบบมาให้ใช้พลังงานขับดันจากการทำปฏิกิริยาเคมีภายในเครื่องยนต์จรวด, เครื่องยนต์ไอพ่น หรือเครื่องยนต์ประเภทอื่นๆ
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
มิสไซล์ถูกใช้งานครั้งแรกโดยเยอรมันในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง มิสไซล์แบบแรกของโลกมีชื่อว่า จรวด วี-1 เป็นลูกระเบิดที่ติดปีกและเครื่องไอพ่นเข้าไป ซึ่งต่อมาได้พัฒนาเป็น จรวด วี-2 ที่รวมเครื่องยนต์ไอพ่นไว้ในตัว และติดตั้งครีบที่ปลายจรวดแทนปีกที่ตัดออก เป็นลักษณะสากลของมิสไซล์ที่ใช้จวบจนปัจจุบัน
มิสไซล์แบ่งออกเป็นสองประเภทตามลักษณะการเดินทาง ได้แก่ แบบขีปนวิทยา (ballistic) และแบบครูซ (cruise)
มิสไซล์นำวิถีมีจำนวนส่วนประกอบของระบบที่แตกต่างกัน:
This article uses material from the Wikipedia ไทย article มิสไซล์, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). เนื้อหาอนุญาตให้เผยแพร่ภายใต้ CC BY-SA 4.0 เว้นแต่ระบุไว้เป็นอื่น Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki ไทย (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.