เขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง

1958 ปัจจุบันมีเมืองหลวงคือ หนานหนิง

เขตปกครองตนเองชนชาติจ้วง กว่างซี 广西壮族自治区
เขตปกครองตนเอง
การถอดเสียงภาษาจีน
• ภาษาจีน	广西壮族自治区 (Guǎngxī Zhuàngzú Zìzhìqū)
• อักษรย่อ	กุ้ย (桂 Guì)
• ภาษาจ้วง	Gvangjsih Bouxcuengh Swcigih กว่างซี โป่วชูง สือฉีกี
• ภาษาจีนกวางตุ้ง	Gwong2sai1 Zong3zuk6 Zi6zi6keoi1
(ตามเข็มนาฬิกาจากด้านบน) แม่น้ำหลี สะพานเฉินหยาง น้ำตกเต๋อเทียน ถ้ำขลุ่ยอ้อ เจดีย์ในกุ้ยหลิน
แผนที่แสดงที่ตั้งของเขตปกครองตนเองชนชาติจ้วง กว่างซี
พิกัด: 23°36′N 108°18′E / 23.6°N 108.3°E / 23.6; 108.3
ตั้งชื่อจาก	กว่าง (广 guǎng) - "กว้างขวาง" ซี (西 xī) - "ตะวันตก" แปลตรงตัว "[ดินแดน]กว้างขวางทางตะวันตก"
เมืองหลวง (และเมืองใหญ่สุด)	หนานหนิง
เขตการปกครอง	14 จังหวัด, 109 อำเภอ, 1396 ตำบล
การปกครอง
• เลขาธิการพรรค	ลู่ ซินเช่อ (鹿心社)
• ผู้ว่าราชการ	เฉิน อู่ (陈武)
พื้นที่
• ทั้งหมด	237,600 ตร.กม. (91,700 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	อันดับที่ 9
ความสูงจุดสูงสุด	2,141 เมตร (7,024 ฟุต)
ประชากร  (ค.ศ. 2016)
• ทั้งหมด	48,380,000 คน
• อันดับ	อันดับที่ 11
• ความหนาแน่น	200 คน/ตร.กม. (530 คน/ตร.ไมล์)
• อันดับความหนาแน่น	อันดับที่ 20
ประชากรศาสตร์
• องค์ประกอบทางชาติพันธุ์	จ้วง – 62% ฮั่น – 32% เย้า – 3% ม้ง – 1% ต้ง – 0.7% เวียดนาม – 0.6% เกาเหล่า – 0.4%
• ภาษาและภาษาถิ่น	ภาษาจ้วงมาตรฐาน, ภาษาจีนกวางตุ้ง (ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน), Southwestern Mandarin, ภาษาจีนผิง
รหัส ISO 3166	CN-GX
GDP (ค.ศ. 2017)	2.04 ล้านล้านเหรินหมินปี้ (อันดับที่ 17)
• ต่อหัว	41,955 เหรินหมินปี้
HDI (ค.ศ. 2018)	0.726 สูง · อันดับที่ 24
เว็บไซต์	www.gxzf.gov.cn (อักษรจีนตัวย่อ)

กว่างซีมีลักษณะภูมิประเทศเป็นภูเขาทางตอนใต้ของประเทศจีน ตั้งอยู่บริเวณที่เป็นชายขอบของอารยธรรมจีนเกือบทุกช่วงเวลาของประวัติศาสตร์จีน มีชื่อย่อว่า "กุ้ย" (จีน: 桂; พินอิน: Guì; จ้วง: Gvei) มาจากชื่อเมือง กุ้ยหลิน ซึ่งเป็นเมืองหลวงของมณฑลทั้งในสมัยราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง

กว่างซีประกอบไปด้วยประชากรที่เป็นชนกลุ่มน้อยมากที่สุดของประเทศจีน โดยเฉพาะชาวจ้วง ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 32 ของประชากร ภาษาถิ่นต่าง ๆ ที่ใช้พูดนอกเหนือจากภาษาจีนกลาง เช่น ภาษาจีนผิง ภาษาจ้วง ภาษากวางตุ้ง ภาษาแคะ และภาษาจีนหมิ่น

เขตปกครองตนเองกวางซีจ้วงมีพื้นที่ติดต่อดังนี้

• ทิศเหนือ ติดต่อกับมณฑลกุ้ยโจว และมณฑลหูหนาน ประเทศจีน
• ทิศใต้ ติดต่อกับประเทศเวียดนาม และทะเลจีนใต้
• ทิศตะวันออก ติดต่อกับมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
• ทิศตะวันตก ติดต่อกับมณฑลยูนนาน ประเทศจีน และประเทศเวียดนาม

กว่างซีมีลักษณะพื้นที่เป็นที่ราบแอ่งกระทะและเทือกเขาขนาดเล็กที่ยาวคดเคี้ยวติดต่อกันเทือกเขาสำคัญได้แก่ ภูเขาต้าหมิงซันและต้าเหยาซัน เป็นต้น

สภาพอากาศแบบเขตร้อน โดยทางเหนือเป็นเขตร้อนแถบเอเชียกลาง ทางใต้เป็นเขตร้อนแถบเอเชียใต้ อุณหภูมิเฉลี่ย 16-23 องศาเซลเซียส มีฝนตกชุก ฤดูร้อนยาวนานกว่าฤดูหนาว อุณหภูมิสูงสุดในเดือนกรกฎาคม ประมาณ 27-29 องศาเซลเซียส และต่ำสุดในเดือนมกราคมประมาณ 5.5-15.2 องศาเซลเซียส ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย 1,000-2,800 มิลลิเมตรต่อปี

เขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วงแบ่งเขตการปกครองออกเป็นเขตการปกครองระดับจังหวัด 14 แห่ง โดยทั้งหมดมีสถานะเป็นนครระดับจังหวัด

นครระดับจังหวัดทั้ง 14 แห่งเหล่านี้แบ่งย่อยออกเป็นเขตการปกครองระดับอำเภอ 111 แห่ง (แบ่งเป็น 40 เขต, 8 นครระดับอำเภอ, 51 อำเภอ, และ 12 อำเภอปกครองตนเอง) เมื่อปลายปี ค.ศ. 2017 มีประชากรทั้งสิ้น 48.85 ล้านคน

 

หนานหนิง

หลิ่วโจว

กุ้ยหลิน

อู๋โจว

เป๋ย์ไห่

ฝางเฉิงกั่ง

ชินโจว

กุ้ยกั่ง

ยฺวี่หลิน

ป่ายเซ่อ

เฮ่อโจว

เหอฉือ

หลายปิน

ฉงจั่ว

• นครหนานหนิง (南宁市 Nánníng Shì)
• นครหลิ่วโจว (柳州市 Liǔzhōu Shì)
• นครกุ้ยหลิน (桂林市 Guìlín Shì)
• นครอู๋โจว (梧州市 Wúzhōu Shì)
• นครเป๋ย์ไห่ (北海市 Běihǎi Shì)
• นครฝางเฉิงกั่ง (防城港市 Fángchénggǎng Shì)
• นครชินโจว (钦州市 Qīnzhōu Shì)
• นครกุ้ยกั่ง (贵港市 Guìgǎng Shì)
• นครยฺวี่หลิน (玉林市 Yùlín Shì)
• นครป่ายเซ่อ (百色市 Bǎisè Shì)
• นครเฮ่อโจว (贺州市 Hèzhōu Shì)
• นครเหอฉือ (河池市 Héchí Shì)
• นครหลายปิน (来宾市 Láibīn Shì)
• นครฉงจั่ว (崇左市 Chóngzuǒ Shì)

 

ชาวไทจ้วงเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุด รองลงมาเป็นกลุ่มชาติพันธุ์อื่นๆในจีน ในจำนวนนี้กลุ่มย่อยหลักคือกลุ่มที่พูดภาษาเยฺว่ (ภาษาจีนกวางตุ้ง) และภาษาจีนกลางสำเนียงตะวันตกเฉียงใต้ (ภาษาจีนกลางสำเนียงเสฉวน - กุ้ยโจว) ชาวจีนฮั่นทำให้ผู้อื่นเข้าใจเข้าใจผิดว่าตนเองเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุดในกวางสี ในจำนวนนี้กลุ่มย่อยหลักคือกลุ่มที่พูดภาษาเยฺว่ (หรือภาษาจีนกวางตุ้ง) และภาษาจีนกลางสำเนียงตะวันตกเฉียงใต้ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มภาษาจีน

กว่างซีมีชาวจ้วงกว่า 14 ล้านคน ซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อยที่ใหญ่ที่สุดของจีน ชาวจ้วงในประเทศเทศจีนกว่าร้อยละ 90 อาศัยอยู่ในกว่างซี โดยเฉพาะทางตอนกลางและทางตะวันตก ชาวจ้วงมีภาษาเขียนเป็นของตนเองและเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มภาษาขร้า-ไท นอกจากนี้ยังมีชนกลุ่มน้อยทั้งต้งและม้ง และกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ ได้แก่ เหยา, หุย, อี๋ (โลโล), สุย, และจิง (เวียดนาม)

ปี พ.ศ. 2546 ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (จีดีพี) มีมูลค่าถึง 273,321 ล้านหยวน เพิ่มขึ้น 10.2% มูลค่าการเติบโตในภาคเกษตรกรรม 62,818 ล้านหยวน เพิ่มขึ้น 4.0% ภาคอุตสาหกรรม 100,592 ล้านหยวน เพิ่มขึ้น 14.5% ภาคบริการ 109,911 ล้านหยวน เพิ่มขึ้น 10.0% สัดส่วนจีดีพีในการผลิตทั้งสามภาคคิดเป็น 23.0 : 36.8 : 40.2

ปี พ.ศ. 2546 มูลค่าการผลิตโดยรวมของสินค้าเกษตรกรรม ปศุสัตว์และประมงรวม 96,558 ล้านดอลลาร์สหรัฐ เพิ่มขึ้น 4.0% มีการลดพื้นที่การเพาะปลูกลง 3.6% ปริมาณการผลิตตลอดปี 14.84 ล้านตัน ลดลง 645,600 ตัน คิดเป็น 4.2% การใช้พื้นที่สำหรับพืชเศรษฐกิจเพิ่มขึ้น 2.4% โดยเฉพาะพื้นที่ปลูกข้าว เพิ่มขึ้น 70% น้ำตาลเพิ่มขึ้น 32.8% ขณะที่มูลค่าการผลิตด้านการปศุสัตว์และประมง มีสัดส่วนเป็น 44.9% ผลผลิตหลักคือ ข้าวนาน้ำ ข้าวโพด มัน เป็นต้น

อุตสาหกรรมหลัก ได้แก่ พลังงานไฟฟ้า รถยนต์ เครื่องจักรกล การถลุงโลหะ ทำน้ำตาล อาหาร เป็นต้น อุตสาหกรรมที่ได้รับการสนับสนุนพิเศษได้แก่ อุตสาหกรรมอะลูมิเนียม

กว่างซีเป็นหนึ่งในสิบเขตมณฑลที่ผลิตแร่ที่สำคัญของประเทศที่มีการสำรวจพบปริมาณสะสมมากติดอันดับ 1 ใน 10 ของประเทศ

เขตพัฒนาเศรษฐกิจและเทคโนโลยี

เขตแปรรูปการส่งออกเป่ยไห่

ได้รับการอนุมัติจากสภาแห่งรัฐเขตแปรรูปการส่งออกเป่ยไห่ (BHEPZ) ก่อตั้งขึ้นในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2546 พื้นที่ตามแผนทั้งหมดคือ 1.454 ตารางกิโลเมตร (0.561 ตารางไมล์) พื้นที่พัฒนาระยะแรกคือ 1.135 ตารางกิโลเมตร (0.438 ตารางไมล์) ได้รับการตรวจสอบและยอมรับโดยฝ่ายบริหารศุลกากรและกระทรวงต่าง ๆ แปดแห่งของรัฐเมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2546 เป็นเขตแปรรูปสินค้าส่งออกที่ใกล้อาเซียนที่สุดในจีน และเป็นเขตเดียวที่มีพรมแดนติดกับทะเลทางตะวันตกของจีน ตั้งอยู่ติดกับท่าเรือเป่ยไห่

เขตความร่วมมือเศรษฐกิจชายแดนตงซิง

เขตความร่วมมือทางเศรษฐกิจข้ามพรมแดนตงซิง - หมงก๋าย เป็นความร่วมมือระหว่างจีนและเวียดนาม ที่กำลังอยู่ในระหว่างการก่อสร้างโดยมีพื้นที่ตามแผน 84 ตร.กม. เน้นการพัฒนาอุตสาหกรรมข้ามพรมแดนซึ่งครอบคลุมการค้าแปรรูปนำเข้าและส่งออก การเงินข้ามพรมแดน การท่องเที่ยวข้ามพรมแดน และอีคอมเมิร์ซข้ามพรมแดน

เขตพัฒนาอุตสาหกรรมใหม่และไฮเทคแห่งชาติกุ้ยหลิน

ก่อตั้งขึ้นในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2531 ในปี พ.ศ. 2534 ได้รับการอนุมัติให้เป็นเขตอุตสาหกรรมระดับประเทศ มีพื้นที่ 12.07 ตร.กม. (4.66 ตร.กม. ) อุตสาหกรรมที่ได้รับการสนับสนุน ได้แก่ ข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ชีวการแพทย์วัสดุใหม่และการปกป้องสิ่งแวดล้อม

เขตพัฒนาเศรษฐกิจและเทคโนโลยีหนานหนิง

ก่อตั้งขึ้นในปี 1992 เขตพัฒนาเศรษฐกิจและเทคโนโลยีหนานหนิงได้รับการอนุมัติให้เป็นเขตระดับประเทศในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2544 มีพื้นที่ตามแผนทั้งหมด 10.796 ตารางกิโลเมตร (4.168 ตารางไมล์) ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของหนานหนิง เน้นการพัฒนาอุตสาหกรรมทางวิศวกรรมเคมี ชิ้นส่วนรถยนต์ การแปรรูปอะลูมิเนียม ยา ชีวภาพ และอุตสาหกรรมอื่น ๆ

เขตพัฒนาอุตสาหกรรมไฮเทคแห่งชาติหนานหนิง

เขตพัฒนาอุตสาหกรรมไฮเทคหนานหนิงก่อตั้งขึ้นในปี 2531 และได้รับการอนุมัติให้เป็นเขตอุตสาหกรรมระดับประเทศในปี 2535 โซนนี้มีพื้นที่ตามแผน 163.41 ตารางกิโลเมตร (63.19 ตารางไมล์) และสนับสนุนให้อุตสาหกรรมที่ทำข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์วิศวกรรมชีวภาพ และการบูรณาการด้านเภสัชกรรมเครื่องกลและไฟฟ้าและอุตสาหกรรมวัสดุใหม่ ๆ

เขตความร่วมมือเศรษฐกิจชายแดนผิงเซียง

ในปี 2535 มีการจัดตั้งเขตความร่วมมือเศรษฐกิจชายแดน Pinxiang มีพื้นที่ทั้งหมด 7.2 ตารางกิโลเมตร (2.8 ตารางไมล์) โดยมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาผลิตภัณฑ์เครื่องจักรกลและไฟฟ้าฮาร์ดแวร์การแปรรูปทางเคมีที่ใช้ในชีวิตประจำวันบริการและอุตสาหกรรมการจัดเก็บข้อมูลและการขนส่งระหว่างประเทศที่ใช้ระบบโลจิสติกส์ระหว่างประเทศ