ประเทศอำนาจปานกลาง (อังกฤษ: middle power) หมายถึง รัฐซึ่งมีความสามารถที่จะแผ่อิทธิพลในระดับภูมิภาค ซึ่งแม้จะไม่ใช่ทั้งอภิมหาอำนาจหรือมหาอำนาจ แต่ก็มีความสามารถในการแผ่อิทธิพลในภูมิภาคของตนเอง
ความเหลื่อมระหว่างรายการประเทศอำนาจกลางกับมหาอำนาจแสดงให้เห็นว่าไม่มีข้อตกลงเป็นเอกฉันท์
รายการนี้รวม 8 ประเทศที่ ณ จุดหนึ่งอยู่ในสถานะนี้ นับตั้งแต่สมัยหลังสงครามเย็น ส่วนใหญ่ถือเป็นมหาอำนาจ แต่นักวิชาการกับผู้เชี่ยวชาญบางส่วนจัดให้เป็นประเทศอำนาจกลาง นักวิชาการหลายคนถือว่าสหรัฐ และจีน ตั้งอยู่ในเงื่อนไขมหาอำนาจหรือจัดเป็นอภิมหาอำนาจ จึงไม่รวมในรายการนี้:
เช่นเดียวกันกับมหาอำนาจ ไม่มีข้อตกลงเป็นเอกฉันท์ว่าประเทศใดได้รับการพิจารณเป็นประเทศอำนาจปานกลาง รายการนี้มักเป็นประเด็นที่มีการถกเถียงกันอย่างมากและมีแนวโน้มที่จะวางประเทศที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่ (เช่น อาร์เจนตินา) ร่วมกับประเทศขนาดเล็ก (เช่น นอร์เวย์) เห็นได้ชัดว่าประเทศอำนาจปานกลางไม่ได้มีสถานะเดียวกันเสมอไป บางประเทศถือเป็นประเทศอำนาจนำภูมิภาคและเป็นสมาชิกจี20 (เช่น ออสเตรเลีย) ในขณะที่บางประเทศจัดให้เป็นประเทศด้อยอำนาจ (เช่น ประเทศเช็กเกีย) ประเทศอำนาจปานกลางขนาดใหญ่บางส่วนมีบทบาทสำคัญในสหประชาชาติและองค์กรระหว่างประเทศอื่น ๆ เช่น องค์การการค้าโลก
รายการด้านล่างนี้คือ 52 ประเทศที่นักวิชาการและผู้เชี่ยวชาญคนอื่น ๆ ถือว่าในช่วงหนึ่งเป้นประเทศมหาอำนาจกลาง นับตั้งแต่สมัยหลังสงครามเย็น (สมาชิกจี20 อยู่ในอักษรตัวหนา ยกเว้นรัฐสมาชิกสหภาพยุโรปที่เข้าร่วมภายใต้การเป็นสมาชิกกลุ่มของสหภาพยุโรป):
This article uses material from the Wikipedia ไทย article ประเทศอำนาจปานกลาง, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). เนื้อหาอนุญาตให้เผยแพร่ภายใต้ CC BY-SA 4.0 เว้นแต่ระบุไว้เป็นอื่น Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki ไทย (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.