จักรพรรดิแห่งหลิวซ่งที่ถูกปลดในภายหลัง

463 – 1 สิงหาคม ค.ศ. 477) หรือที่รู้จักโดยตำแหน่งว่า อ๋องแห่งคังอู่ พระนามเดิมว่า หลิว อิ้ว เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 8 แห่งราชวงศ์หลิวซ่งของจีน

หลิว อี้ว Liu Yu
จักรพรรดิองค์ที่ 8 แห่งราชวงศ์หลิวซ่ง
ครองราชย์	10 พฤษภาคม 472 – 1 สิงหาคม 477
ราชาภิเษก	472
ก่อนหน้า	จักรพรรดิหลิวซ่งหมิง
ถัดไป	จักรพรรดิเชิ่น
ประสูติ	1 มีนาคม 463
สวรรคต	1 สิงหาคม ค.ศ. 477(477-08-01) (14 ปี)
พระสนม	เจี้ยง จี้ยงอุยแห่งจี้หยาง
พระนามเต็ม หลิว อิ้ว (劉昱)
พระราชบิดา	จักรพรรดิหลิวซ่งหมิง
พระราชมารดา	เฉิน เหมียวเติ้ง

ในช่วงรัชสมัยที่ทรงครองราชย์มีประราชประวัติโดยสังเขประบุว่า พระองค์ทรงมีพระอุปนิสัยรุนแรงและไร้เหตุผล และในปี ค.ศ. 477 พระองค์ทรงถูกขุนนาง เสี่ยว เต้าเฉิง ของพระองค์เองสังหาร ซึ่งทำให้พระเชษฐาของพระองค์คือ จักรพรรดิเชิ่น ขึ้นครองบัลลังก์ในปี 479 ถือเป็นจุดอวสานแห่งราชวงศ์หลิวซ่ง ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกับช่วงเวลาที่เริ่มก่อตั้ง ราชวงศ์ฉีใต้

พระองค์ทรงพระราชสมภพในปี 463 เป็นพระราชโอรสของ จักรพรรดิหลิวซ่งหมิง ในช่วงรัชสมัยของ จักรพรรดิหลิวซ่งเสี้ยวอู่ พระองค์เป็นพระราชโอรสพระองค์โต และพระมารดาของพระองค์คือ นางสนม เฉิน เหมียวเติ้ง (อ๋องแห่งเซียงตงเคยเกลียดชังแม่นางเฉินและมอบนางให้แก่หลี่ ต้าวเอ๋อดูแล แล้วจึงรับเธอกลับ ดังนั้นจึงมีข่าวลืออยู่เสมอว่าบิดาผู้ให้กำเนิดคือหลี่ ไม่ใช่พระองค์)

หลังจากที่อ๋องแห่งเซียงตงขึ้นครองราชย์ (จักรพรรดิหลิวซ่งหมิง) หลังจากที่ลอบสังหารพระนัดดา จักรพรรดิเฉียนเฟย (พระราชโอรสของจักรพรรดิเสี้ยวอู่) ในปี ค.ศ. 465 แล้วพระองค์ก็ทรงแต่งตั้งหลิว อิ้ว เป็นรัชทายาท ในปี 466 เมื่อรัชทายาทเจริญวัย พระองค์มีพระอุปนิสัยแปรปรวนรุนแรงและหุนหันพลันแล่นจนคนรับใช้ของเขาไม่สามารถหยุดยั้งการกระทำที่รุนแรงได้ จักรพรรดิหมิงมักให้ไทเฮาเฉินเฆี่ยนตีเขาเป็นการลงโทษอยู่บ่อยครั้ง ในปี 470 จักรพรรดิหมิงได้อภิเษกสำหรับรัชทายาทตามราชประเพณี

ในปี 472 จักรพรรดิหมิงสวรรคต และรัชทายาทหลิวอิ้ว ขึ้นครองบัลลังก์เป็นจักรพรรดิโฮ่วเฟย์ เมื่ออายุเก้าขวบ พระองค์ทรงแต่งตั้ง จักรพรรดินีหวัง เจิ้นเฟิง เป็น ฮองเฮา และพระสนมเฉินเป็น "ไทเฮา”