نتایج جستجو برای «زبان اوستایی» - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
را بدین زبان نوشتهاند. زبان اوستایی شامل دو زبان ایرانی باستانی است: اوستایی قدیم (که در هزاره دوم تا یکم پیش از میلاد صحبت میشد) و اوستایی نو (در هزاره... |
نوشتارهایی به زبان فارسی میانه، که اساساً توضیحات زند بر متن اوستا بود، استفاده میشد. ایجاد الفبای اوستایی به دلیل نیاز به درست نوشتن متون اوستایی بود که تا... |
فارسی باستان در کنار زبان اوستایی تنها زبانهای ایرانی روزگار کهن هستند که نوشتار یا سنگنبشتهای از آنها به جا ماندهاست. زبان فارسی باستان در باختر... |
واژهای برآمده از دو واژه جداگانه «اَهورا» و «مَزدا» است که ریشه آن به زبان اوستایی کهن در گاتاها بازمیگردد. در گاتاها گاه ترکیب «اهورا مزدا» جدا از هم... |
اوستا (رده یادکردهای دارای منبع به زبان انگلیسی) جمعآوری کند. بنابر دینکرد نتایج کار تنسر یک مجموعهٔ ۲۱ جلدی به زبان اوستایی (نه به زبان اوستایی گاتایی اصلی) به نام «نسک» ها بود که از ۳۴۸ فَرگَرد (فصل) و... |
بوده). زبان فارسی باستان manā، زبان اوستایی mana، زبان سنسکریت máma و زبان هندواروپایی -me-، *eme*. (همچون: me زبان انگلیسی، moi زبان فرانسوی، mir زبان آلمانی... |
در بین عوام از ارتباط زبان اوستایی و کردی ایجاد شدهاست. زبان اوستایی یک زبان ایرانی شرقی است و زبانهای کردی جزو شاخه غربی زبانهای ایرانی اند و به طبع... |
گاهشماری اوستایی نو یکی از گاهشماریهای رایج در ایران پیش از اسلام بود که جایگزین گاهشماری اوستایی کهن شد. به گفتهٔ اکثر محققان این گاهشماری در زمان هخامنشیان... |
سِلتی و زبان فارسی، روش تازهای را در بررسیهای زبانشناسی پدیدآورد؛ گرچه حذف آگاهانه زبان هندوستانی، زبانهای اسلاوی و پهلوی، ردهبندی اوستایی همچون لهجه... |
خط پهلوی (رده زبان فارسی میانه) به زبان اوستایی بود که در آن زمان یک زبان مرده بود، از این رو در زمان ساسانیان برای نوشتن اوستا خط اوستایی از روی خط پهلوی کتابی ابداع شد. خط اوستایی خطی... |
ملی شد. در زبان لکی کنونی برخی از لغات، اصطلاحات و واژههای موجود در زبان اوستایی با کمترین تغییر، رایج و معمول هستند. ادبیات لکی، منظوم و مملو از اشعار،... |
زبان فارسی میانه یا زبان پهلوی، با نام رسمی پارسیگ (به پهلوی سنگنوشتهای: 𐭯𐭠𐭫𐭮𐭩𐭪، به مانوی: 𐫛𐫀𐫡𐫘𐫏𐫐، به اوستایی: 𐬞𐬀𐬭𐬯𐬍𐬐)، یکی از زبانهای... |
ایرانی، زبانهای ایرانی شرقی، شامل زبانهای آسی، پشتو و پامیری و زبانهای مردهٔ اوستایی، سُغدی، خوارزمی، سَکایی و باختری میشوند. اتنولوگ شمار زبانهای ایرانی... |
لهجه گاهانی زبان اوستایی می باشند و متن بسیار پیچیدهای دارند. گاتها (اوستایی) جمعِ گات در زبان اوستایی به معنای «سرود» است که در زبان پهلوی به گاث... |
میترا (رده یادکردهای دارای منبع به زبان انگلیسی) هلیوس - میترائیسم - هرمس -استیلبون شد. در زبانهای سانسکریت و مادی «میتَر»، زبان اوستایی «میثر»، زبان پارتی و زبان فارسی میانه (ساسانی) مهر و سغدی «میشی»... |
خدا (رده مقالههای دارای واژگان به زبان اوستایی) فارسی میانه xwadāy به معنی «ارباب» و «پروردگار»، و آن نیز مرتبط با واژهٔ اوستایی xᵛaδāta- (𐬓𐬀𐬜𐬁𐬙𐬀) به معنی «قائم به خود» یا «آفریدهٔ خود» است. واژهٔ... |
زبان پهلوی به معنی روح جاویدان. خورن، نامهای اشکانی است به معنی خورشید. زاون، به معنی یاری دهنده. یاور سورن یا سورین، این نام از ریشه زبان اوستایی است... |
هزاره از زبان اوستایی و کمتر از دو هزاره از زبان نیا-هندواروپایی فاصلهٔ نسل داشتهاست. زبانهای ایرانی غربی زبانهای ایرانی شمال غربی زبانهای ایران... |
نظر زبانشناسی هم هست. زبان نیاایرانی نیای مستقیم این دسته از زبانهای ایرانی است. از جمله زبانهای ایرانی باستان عبارتاند از زبانهای اوستایی (که تنها... |
بیضه (رده مقالههای دارای واژگان به زبان اوستایی) بلوچی (به بلوچی: ہیک، hayk)؛ آیْک در آسی (به آسی: айк، ajk)؛ آئیم در اوستایی (به اوستایی: 𐬀𐬉𐬨، آوانگاری: aēm)؛ خوته (به پشتو: خوټه، xwëṭa) به معنای خایهٔ... |