Norveška Radnička Stranka

Predstavlja glavnog partnera trenutne norveške vlade, odnosno vladajuće Crveno-zelene koalicije, a njen vođa Jens Stoltenberg, je trenutni premijer Norveške.

Norveška radnička stranka se službeno zalaže za socijaldemokratske ideje. Od 1930-ih joj je službeni slogan "rad za sve", a snažno se zalaže za izdašnu državu blagostanja, koju bi trebali financirati visoki porezi i carine. Posljednjih dvadeset godina je stranka u ideološkom smislu počela skretati udesno, odnosno u smjeru socijalne tržišne privrede koja uključuje privatizaciju državnog vlasništva i ukidanje progresivnog oporezivanje, u skladu s načelima ekonomskog liberalizma. Danas se izjašnjava i kao progresivna stranka koja se zalaže za načelo suradnje u unutrašnjoj i vanjskoj politici. Njen omladinski ogranak je Savez radničke omladine.

Osnovana je krajem 19. vijeka i otada je stalno rasla po broju glasova i članova sve dok na izborima 1927. godine nije postala najveća i najjača stranka, što je ostala sve do današnjih dana. Te je godine prekinut i njen unutrašnji sukob vezan uz članstvo u Kominterni od 1919. od 1923. Nakon drugog svjetskog rata, odnosno 1945. pa sve do 1961 stranka je imala apsolutnu većinu u norveškom Parlamentu, što je bila prilična rijetkost za tadašnje evropske države, i zbog čega se Norveška nazivala "jednopartijskom državom". Od 1935. godine, pak, u Norveškoj samo šesnaest godina premijer nije bio član Radničke stranke. 1960-ih i početkom 1970-ih dominaciju Radničke stranke je nagrizla opozicija sa ljevice, okupljene u Socijalističkoj narodnoj partiji. Od kraja 1970-ih je, pak, dominaciju nagrizla i desna opozicija, zbog čega se i sama Radnička stranka pod Gro Harlem Brundtland okrenula udesno. Na izborima 2001. stranka je imala najgore rezultate od 1924. što ju je prisililo na daleko šire parlamentarne koalicije nego ranije.

Radnička stranka je članica Socijalističke internacionale i Partije evropskih socijalista.