Palma Uljarica

Palma uljarica se intenzivno uzgaja u svojoj domovini po Zapadnoj i Centralnoj Africi kao i u Maleziji i Indoneziji.

Palma uljarica
Crtež palme sa plodovima
Naučna klasifikacija
Carstvo:	Plantae
Divizija:	Magnoliophyta
Razred:	Liliopsida
Red:	Arecales
Porodica:	Arecaceae
Rod:	Palme uljarice (Elaeis)
Vrsta:	E. guineensis
Dvojni naziv
Artocarpus altilis Nikolaus Joseph von Jacquin, 1941

Palmino ulje, dobiveno iz plodova, koristi se za proizvodnju sapuna, kozmetike, svijeća, biogoriva i maziva, u proizvodnji limenih ploča i kao premaz. Ulje od sjemenki se koristi u proizvodnji prehrambenih artikala kao što su; margarin, sladoled, čokolada, kolači, kruh i za proizvodnju brojnih lijekova. Iscjeđeni ostatci od ulja koriste se kao stočna hrana. Biljka se uzgaja i kao ukras u mnogim suptropskim krajevima.

Palma uljarica ima jedno stablo koje izraste do visine od oko 20 metara. Ima mnogo sitnih cvjetova na kratkim granama koji se razviju u veliku grupu eliptoidnih plodova dugih oko 4 cm. Kad sazriju, plodovi su crni sa crvenom bazom i imaju jednu uljnatu sjemenku zvanu - kernel. Za komercijalnu proizvodnju ulja, vanjski mesnati dio ploda se pari da se unište lipolizni enzimi, a zatim preša. Tako se dobija palmino ulje intenzivne narančaste boje zbog prisutnosti karotena. Sjemenke se također prešaju jer se i iz njih dobija ulje, čiji je kemijski sastav različit od ulja iz ploda.

 

Industrijska proizvodnja palminog ulja doživjela je boom krajem 20. vijeka, što dovelo do velikog Krčenja šume u Indoneziji i Maleziji, kao i velikih područja po Africi. Nove plantaže se često stvaraju tako da se stare šume jednostavno spale, na taj način se uništavaju staništa brojnih vrsta.

Američka palma uljarica (Elaeis oleifera) potječe iz Centralne i Južne Amerike, ponekad se uzgaja pod pogrešnim imenom Elaeis melanococca. Za razliku od Afričke palme uljarice - deblo Američke palme uljarica puzi po tlu i ima ravne listove. I Američka palma uljarica se kao i Palma maripa (Attalea maripa) koristi za dobivanje palminog ulja.

Prvi opis te biljke dao je sredinom 15. vijeka Venecijanac Alvise Da Mosto, koji je istraživao zapadnoafričku obalu.