Zbigniew Żakiewicz: Pisarz polski, rusycysta, historyk literatury rosyjskiej

6 czerwca 1933 – właściwie urodzony w 1932, metrykę zmieniono w 1944 - w Wilnie, zm. 24 czerwca 2010 w Gdańsku) – polski pisarz, publicysta, rusycysta i historyk literatury rosyjskiej.

Zbigniew Żakiewicz

Zbigniew Żakiewicz (przed 1968 rokiem)
Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1933 Wilno
Data i miejsce śmierci	24 czerwca 2010 Gdańsk
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	literatura
Ważne dzieła
Ród Abaczów Wilcze łąki Wilio, w głębokościach morza
Odznaczenia
Multimedia w Wiki Commons

Urodził się w Wilnie, w rodzinie ziemiańskiej. Jego rodzicami byli Józef Żakiewicz, nadleśniczy, plenipotent Zdzisława hr. Tyszkiewicza z Izabelina pod Mołodecznem, i Zofii z d. Oganowska. Wychowywał się w Mołodecznie (obecnie Białoruś), w XVIII-wiecznym dworze Tyszkiewiczów, w którym jego ojciec otrzymał służbowe mieszkanie. 17 września 1939 szesnastoletni Żakiewicz doświadczył wkroczenia do swojej rodzinnej miejscowości Armii Czerwonej, która przebywała w Mołodecznie do przejęcia terenu przez Niemców w czerwcu 1941 roku. W latach 1941-1942 mieszkał z matką w zdewastowanym w czasach rządów władzy radzieckiej majątku dziadka Antoniego Oganowskiego oddalonym 7 km od Smorgoni. W maju 1945 roku umarł na gruźlicę ojciec pisarza. Zbigniew Żakiewicz wraz z matką został repatriowany do Polski centralnej w 1946 roku. Początkowo zamieszkał w Łodzi, gdzie ukończył Technikum Przemysłu Włókienniczego Ministerstwa Przemysłu Lekkiego. Następnie studiował rusycystykę we Wrocławiu, gdzie poznał przyszłą żonę Dominikę i Opolu, gdzie mieszkał z rodziną do 1967 r. Przez wiele lat był związany z Gdańskiem i Kaszubami. Pracownik naukowy Uniwersytetu Gdańskiego (starszy wykładowca w Instytucie Filologii Rosyjskiej).

Jeden ze współczesnych prozaików z tzw. nurtu literatury kresowej, często wymieniany obok Konwickiego, Odojewskiego i Buczkowskiego. Prócz nostalgicznej prozy wspomnieniowej (m.in. powieści zebrane w wydanym w 2006 r. tomie pt. Tryptyk Wileński) w latach siedemdziesiątych XX wieku tworzył również prozę eksperymentalną, oniryczną, zdradzającą jego zainteresowania fantasmagoriami francuskiej nouveau roman, z licznymi echami twórczości Białoszewskiego, Gombrowicza czy Konwickiego (czytelnymi zwłaszcza w powieściach Czteropalcy i To sen tylko, Danielu).

W latach 80-90 był publicystą katolickiego dwutygodnika "Gwiazda Morza"[1]

Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon IV, taras I-1a-40).

Zbiory opowiadań

• 1962 Chłopiec o lisiej twarzy
• 1967 Liście
• 1969 Domy

Powieści

• 1968 Ród Abaczów (wyd. 2 1971; wyd. 3 1979; wyd. 4 w trylogii pt. Saga Wileńska w 1992)
• 1970 Biały karzeł (wyd. 2 1975)
• 1973 To sen tylko, Danielu...
• 1975 Dolina Hortensji (wyd. 2 1977; wyd. 3 1980; wyd. 4 w trylogii pt. Saga Wileńska 1992)
• 1977 Czteropalcy
• 1978 Markigo
• 1982 Wilcze łąki (wyd. 2 w trylogii pt. Saga Wileńska 1992)
• 1988 Ciotuleńka
• 1993 Wilio, w głębokościach morza
• 2000 Gorycz i sól morza

Szkice literackie

• 1970 Ludzie i krajobrazy
• 1977 Dziennik intymny mego N.N.
• 1987 Pożądanie Wzgórz Wiekuistych
• 1996 Ujrzane, w czasie zatrzymane

Utwory dla dzieci i młodzieży

• 1972 Kraina Sto Piątej Tajemnicy (wyd. 2 1977; wyd. 3 1988)
• 1975 Ostatni rejs »Grubego Jana«
• 1976 Dwaj dzielni z Plimplańskiego Lasu (wyd. 2 1981), na podstawie książki powstał później serial lalkowy "Maurycy i Hawranek"
• 1979 Straszne bliźnięta
• 1981 Opowieści z Bajkolandii
• 1982 Pan Tip-Top
• 1987 Latarnia dziadka Utopka
• 1988 Opowieść o wiernym pająku

• 1971 – Nagroda Fundacji im. Kościelskich
• 1976 – Złoty Krzyż Zasługi
• 1989 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• 1998 – Medal Komisji Edukacji Narodowej
• 2000 – Medal Księcia Mściwoja II
• 2003 – Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury

• Zmarł pisarz, publicysta i rusycysta Zbigniew Żakiewicz
• Pamięć – istotą zakorzenienia: z pisarzem Zbigniewem Żakiewiczem rozmawia Maciej Dęboróg-Bylczyński / Zbigniew Żakiewicz; rozm. przepr. M. D-B. // Pomerania. – 2007, nr 7-8, s. 36-37
• Tryptyk wileński / Zbigniew Żakiewicz. – Gdańsk, 2006. Rec.: W zakolu Wilii / Maciej Dęboróg-Bylczyński // Pomerania. – 2007, nr 7-8, s. 75-76
• Tatiana Czerska, Od małej ojczyzny do uniwersum - sacrum w twórczości Zbigniewa Żakiewicza, Szczecin 2006 (monografia poświęcona pisarzowi)
• Maciej Dęboróg-Bylczyński, oprac. graf. Witold Wedecki, Pamięć, nostalgia, tożsamość. Kulturowe aspekty estetyki pogranicza w twórczości Zbigniewa Żakiewicza, Bydgoszcz 2011 (monografia)
• Czytanie Żakiewicza, pod red. Tatiany Czerskiej i Renaty K. Łozowskiej, Szczecin 2012 (tom pokonferencyjny)

• Zbigniew Ryszard Żakiewicz biografia. old.wbpg.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-23)].
• Zbigniew Żakiewicz w Gedanopedii